«ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΚΟΛΝΤΜΑΝ»: O παραλογισμός της χειραγώγησης…

Πώς ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας μέσα σε μια κλειστοφοβική αίθουσα δικαστηρίου, όταν σχεδόν όλοι είναι πεπεισμένοι ότι είσαι ελέφαντας; Υποθέτω ότι στο τέλος θα ουρλιάξεις την ατάκα: «Είμαι άνθρωπος, γιατί δεν είμαι ελέφαντας». Αντίστοιχα ο Γκολντμάν ούρλιαξε: «Είμαι αθώος, γιατί είμαι αθώος»! Αν ζούσε σήμερα ο Κάφκα σίγουρα θ’ απολάμβανε τόσο τις εξωφρενικές κρατικές μηχανορραφίες που στήνονται και την εκδικητικότητά τους για να εξοντωθεί ο κατηγορούμενος, όσο και τις απίστευτες προκαταλήψεις μαρτύρων και δικαστών. Θα λάτρευε επίσης την ερμηνευτική δεινότητα του συγκλονιστικού Άρι Βολτχάλερ και σίγουρα θα μειδίαζε στο φινάλε με το μαύρισμα της οθόνης και θα έσφιγγε το χέρι του σκηνοθέτη Σεντρίκ Καν κουνώντας με νόημα το κεφάλι…

Cineuropa

Ο κρατικός ρεβανσισμός θολώνει το μυαλό των κρατικών οργάνων και οδηγεί σε εκκωφαντικές ήττες που ο κρότος τους αντηχεί απ’ άκρη σ’ άκρη μιας χώρας, στην περίπτωσή μας στην Γαλλία. Ο Γκολντμάν δεν αρνείται τις ληστείες και δεν επιθυμεί την αθώωση του γι' αυτές, αρνείται όμως να του φορτώσουν δύο φόνους αθώων ανθρώπων. Ο Σ. Καν καταφέρνει να κρατήσει έναν υψηλό ρυθμό αφήγησης με την βοήθεια του πρωταγωνιστή του, ο οποίος άλλοτε με τα επαναστατικά του ξεσπάσματα κι άλλοτε με τις συναισθηματικές του εκρήξεις τον βοηθούν να ξεπερνά τις διαδοχικές εξετάσεις των μαρτύρων. Σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτήριζες τον Γκολντμάν συμπαθή, μάλλον αλαζόνα κι επαρσιακό προβοκάτορα θα τον πεις! Η ταινία αντιλαμβάνεσαι αργά ή γρήγορα ότι δεν αφορά τον χαρακτήρα του κατηγορούμενου, αλλά πιο βαθιά κι ουσιώδη θέματα που βασανίζουν και σήμερα την κοινωνία μας, όπως ο φασισμός που ανθεί δυστυχώς ξανά στην Ευρώπη, ο ρατσισμός, η κρατική βία και η χειραγώγηση του κοινού.

Κοινώς εδώ έχουμε κάτι πολύ περισσότερο από ένα ακόμα δικαστικό δράμα (ή δικαστηριακό όπως λέει ο δάσκαλος!). Εδώ έχουμε μία απ’ τις καλύτερες ταινίες της περσινής σεζόν!!!

Για το BOOK TOUR, Τάσος Μαργέλος.