ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ – Αύγουστος Κορτώ, Εκδόσεις Πατάκη, 2013

Ο Αύγουστος αποσύρθηκε σιγά σιγά και τη θέση του πήρε ο Σεπτέμβριος. Όλοι αφήνουμε πίσω την ξεγνοιασιά του καλοκαιριού και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στην ιδέα του φθινοπώρου.

Λίγο πριν την εκπνοή του καλοκαιριού, βρέθηκα σε ένα μικρό νησάκι του Σαρωνικού. Εκτός από την καλή παρέα, συντροφιά μου σε αυτή τη μικρή απόδραση ήταν το «Κατερινάκι» όπως συνηθίζει να αποκαλεί ο συγγραφέας τη μητέρα του. Το «Κατερινάκι» του που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου γίνεται δικός μας άνθρωπος, το Κατερινάκι μας. Φυσικά μιλάω για το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ «Το βιβλίο της Κατερίνας» που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2013 από τις εκδόσεις Πατάκη.

Πάντα εκτιμούσα τον Αύγουστο Κορτώ. Θαύμαζα το χιούμορ, την αυτοσαρκαστική του διάθεση, την ευφυΐα του, το χάρισμά του να πειραματίζεται με τις λέξεις και να δημιουργεί ιστορίες. Ιστορίες που είτε βαπτίζονται διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, παραμύθια, είτε ευθυμογραφήματα, θεατρικά, κινηματογραφικά σενάρια, καταφέρνουν να σε παρασύρουν και να σε κάνουν κομμάτι τους. Η πένα του είναι αστείρευτη κι έμπνευση του ανεξάντλητη.  

Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα, δε θυμάμαι πόσα χρόνια πριν, ήταν το μυθιστόρημα «ΡΑΜΠΑΣΤΕΝ» κι ήταν αυτό που αποτέλεσε την αφορμή να θέλω να γνωρίσω καλύτερα το έργο του: «Η λύσσα», «Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά», «Τα ορφανά», «Η βιογραφία μιας σκύλας»… κι η λίστα δεν έχει τελειωμό μιας και το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πολλούς τίτλους.

Το 2013 πληροφορούμε για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του συγγραφέα. Τίτλος του «Το βιβλίο της Κατερίνας» και θέμα του η ζωή της μητέρας του. Για τη σχέση του συγγραφέα με τη μητέρα του είχα διαβάσει πολλές φορές σε συνεντεύξεις του ακόμη και σε προηγούμενα βιβλία του. Μα αυτή τη φορά το «Κατερινάκι» δε θα κρυβόταν πίσω από κάποια ηρωίδα αλλά θα ήταν η ίδια που θα αφηγούνταν τη ζωή της και τη μάχη της με την μανιοκατάθλιψη. Δεν άργησα να προμηθευτώ το βιβλίο μιας και η διαίσθηση μου μού έλεγε πως ο συγγραφέας σε αυτό το συγγραφικό του έργο θα είχε δώσει τον καλύτερο του εαυτό. Και πράγματι, θεωρώ «Το βιβλίο της Κατερίνας» το πιο ολοκληρωμένο έργο του συγγραφέα. Μέχρι σήμερα το έχω διαβάσει αρκετές φορές και δεν υπάρχει περίπτωση να μη γελάσω, συγκινηθώ, να μην αγαπήσω αυτή τη γυναίκα, την Κατερίνα Χωριανού.

Η ιστορία ξεκινά και ο συγγραφέας γίνεται η φωνή της μητέρας του που λέει την ιστορία της ζωής της από την αρχή έως το τέλος το οποίο γράφτηκε το 2002, όταν εκείνος τη βρήκε νεκρή πάνω στο κρεβάτι της. Όπως αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο ήταν χαράματα Παρασκευής, μήνας Δεκέμβριος και τα καλοριφέρ αναμμένα στο φουλ.

Μετά από αυτό το κεφάλαιο μέσα από το οποίο μαθαίνουμε για τον τρόπο με τον οποίο η Κατερίνα έβαλε τέλος στη ζωή της και την αντίδραση του γιου της όταν την αντίκρισε νεκρή, η ίδια, μας παίρνει από το χέρι και μας ξεναγεί στις ζωές των ανθρώπων της οικογένειάς της. Δεν κρύβει τίποτα. Τα λέει όλα απλά, λιτά, αληθινά που σε κάνει να μη θες να τελειώσει ποτέ αυτή η ξενάγηση. Μέχρι που φτάνουμε στο σημείο όπου το «θηρίο» χτυπάει την πόρτα της Κατερίνας για πρώτη φορά. Η αντίδραση της μάνας της είναι η αντίδραση ενός ανθρώπου που φοβάται να αντιμετωπίσει την αλήθεια ή πιο πολύ την κοινωνία.

«Αυτά είναι λόγια σαλεμένου. Μη σου ξεφύγει τίποτα σε κανέναν, κακομοίρα μου, γιατί θα καταλήξεις στο τρελοκομείο».

κι έτσι «το θηρίο με τα σιδερένια δόντια» έμεινε μέσα της «και κρύβοντας την ύπαρξη του ήταν όντως σαν να του’ λεγα : Μη φεύγεις».  

Κι η ζωή της Κατερίνας κυλά, ερωτεύεται, παντρεύεται και στις 2 Ιανουαρίου του 1979 αποκτά ότι πολυτιμότερο, τον Πέτρο της στον οποίο θα αφιερώσει όλη τη ζωή της. Μα το «θηρίο» δεν έχει φύγει στιγμή από μέσα της. Την τραβά σιγά σιγά στο βυθό μέχρι τελικά που κατάφερε να την πνίξει με 400 χάπια.

Διαβάζοντας το βιβλίο καταλαβαίνεις πως ο συγγραφέας είχε περίσσιο θάρρος για να βουτήξει τόσο βαθιά στην ψυχή του και να ανασύρει κομμάτια που τον πόνεσαν και τον σημάδεψαν. Κομμάτια του, που πια γίνονται κομμάτια δικά μας και η φωνή της Κατερίνας γίνεται η φωνή της κάθε γυναίκας που υποφέρει από το «θηρίο».

Για εμένα «Το Βιβλίο της Κατερίνας» είναι ένα από τα καλύτερα έργα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας που δίκαια αγαπήθηκε τόσο από τους αναγνώστες και σίγουρα αξίζει μια θέση στη βιβλιοθήκη και στην καρδιά μας.

Καλή ανάγνωση.

Για το BOOK TOUR, Χάρης Γαντζούδης.

Από το οπισθόφυλλο:

Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος - το δικό της και το δικό μου.

Έτσι ξεκινά το "Βιβλίο της Κατερίνας", μιας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια, και που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη. Μια οικογενειακή σάγκα γεμάτη ζοφερά μυστικά και θανάσιμες ενοχές, ένα βιβλίο μυστηρίου γύρω από έναν αδιανόητο φόνο και τα δυο του θύματα, και μια κατάδυση σε μια ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της.

Μας λέει η Κατερίνα:

Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός απ' αυτούς που θα το διαβάσουν. Αυτό το βιβλίο, θα πουν, είναι γεμάτο ψέματα. κακοήθειες, ανακρίβειες, παραχάραξη της οικογενειακής μας ιστορίας από ένα μυαλό χολωμένο κι άρρωστο, που γυρεύει εκδίκηση για τον θάνατο που μόνο του επέλεξε.

Ωστόσο εμένα αυτή είναι η αλήθεια μου, κι από κει και πέρα, ο καθείς ας διαλέξει τη λήθη που του ταιριάζει, που τον ανακουφίζει· έτσι είναι αν έτσι νομίζουνε.

Αυτό το βιβλίο με διαλύει.

Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια.

Μέσα στα κομμάτια μου είμαι.

Κι όποιος την ακούσει δεν θα την ξεχάσει ποτέ.

Η σελίδα του συγγραφέα-αρθρογράφου στο facebook: 

www.facebook.com/charisgantzoudis