«ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ»: Αλληγορικό φιλμ νουάρ γίνεται;…
Λαμπερό καστ, μαγικά σκηνικά, εντυπωσιακή φωτογραφία, αλλά κυρίως ένα σενάριο που θέλει να ξεγυμνώσει για τα μάτια μας και μόνο, τα ανθρώπινα τέρατα που κρύβονται είτε πίσω από πανέμορφα πρόσωπα αντρών είτε κάτω από το μακιγιάζ μοιραίων γυναικών. Χαρακτήρες που ξεκινούν με μακιαβελικές διαθέσεις και καταλήγουν έρμαια του διαβόλου στο δικό του τσίρκο, εκείνο των «ΧΑΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ»…
DevianArt
Ασφαλώς και βγαίνεις εντυπωσιασμένος απ’ την σκοτεινή αίθουσα με νέο πόνημα του Γ.Ν. Τόρο. Αρχικά αγγίζει την τελειότητα με τις τεχνικές της αρετές, από τους φωτισμούς και τα χρωματική παλέτα που επιλέγει μέχρι τα εκπληκτικά σκηνικά του τσίρκου. Σε πιάνει απ’ το λαιμό απ’ την αρχή και σε βυθίζει σ’ ένα δίωρο εικαστικής απόλαυσης. Βασική προϋπόθεση βέβαια να το «ζήσεις» στον φυσικό του χώρο: στο σινεμά! Αναγνωρίζω την δυσκολία στην εποχή που ζούμε, αλλά οπουδήποτε αλλού θα την έχεις αδικήσει…
Το δεύτερο που σε ιντριγκάρει είναι η μεγαλοφυΐα που Ντελ Τόρο που αριστοτεχνικά σε παρέσυρε στην εξαπάτηση του κινηματογραφικού ονείρου του. Που πίστεψες ότι εσύ θα βγεις αλώβητος και μόνο ο αχόρταγος τυχοδιώκτης θα την πληρώσει. Εκείνος πούλησε την ψυχή του για δόξα και πλούτη, όχι εσύ. Προφανώς και ξέχασες ότι είχες ήδη εισέλθει στην αίθουσα με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες και έστω για μια στιγμή είχες σκεφτεί το ίδιο σκοτεινά και ματαιόδοξα... γιατί όλοι κρύβουμε λίγο σκοτάδι στην ψυχή μας! Αυτό το βάρος που νοιώθεις στο φινάλε της ταινίας είναι απ’ το φάντασμα που βγήκε απ’ την ψυχή σου. Πόσο ανακουφιστικό όταν ανακαλύπτεις ότι χάθηκε με το άνοιγμα των φώτων στην αίθουσα… ή μήπως όχι;
Για το ΒΟΟΚ TOUR, Τάσος Μαργέλος.
.jpg)