ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ – Μιχάλης Δέλτα, Εκδόσεις Πανός, 2016

«Θέλω κάθε μέρα, 

με όποιον τρόπο 

να με τιμώ.

Χωρίς το υπό -

Δίχως το υπέρ - »

[Affirmation, σελ. 12]

Φεβρουάριος. Δεύτερος μήνας του χρόνου και εγώ είμαι για ακόμα μια φορά εδώ για να μοιραστώ μαζί σας, μέσα από τη στήλη «Ταξιδεύοντας με τα βιβλία» τις σκέψεις μου για κάποιο βιβλίο. Κάθε μήνας που περνάει αγαπάω όλο και περισσότερο αυτή τη στήλη γιατί με κάνει να θυμάμαι όλα τα “διαβάσματα” μου. Με βάζει σε μια διαδικασία να αναμοχλεύω ότι χρόνια στοιβάζεται στη βιβλιοθήκη μου μα και ότι έχει χαραχτεί βαθιά στην ψυχή μου μέσα από τα λογοτεχνικά έργα σπουδαίων ανθρώπων.

Ένας άλλος λόγος που είμαι χαρούμενος με αυτή τη στήλη είναι γιατί με παρακινεί να ανακαλύπτω νέες φωνές, νέους δημιουργούς που με το έργο τους έρχονται και χτίζουν κάτι παραπάνω σε αυτό που υπάρχει ήδη και σου ανοίγουν νέες πόρτες, σε κάνουν να δεις με άλλο τρόπο τα πράγματα. Αυτό συνέβη και με το βιβλίο του Μιχάλη Δέλτα «Το φως των λέξεων» που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2016 από τις εκδόσεις του Γιώργου Χρονά «Οδός Πανός».  

«Εγώ είμαι οι γονείς μου, οι φίλοι μου, οι σύντροφοί μου. Είμαι όλα όσα μου λείπουν. Αναλαμβάνω την διαπαιδαγώγηση που ποτέ δεν έλαβα, δέχομαι να μου δώσω την αγάπη που δεν πήρα όπως την είχα ανάγκη. Επιτρέπω να μου αποκαλυφθεί δίχως κανέναν φόβο το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης κοιτάζοντας ψηλά λαμβάνοντας τις αντανακλάσεις μέσα μου. Αποσυνδέομαι από ο,τιδήποτε δημιουργεί Σκιά, από ό,τι πεισματικά δεσμεύει με χαμηλές συχνότητες διακαών πόθων. Παραδίνομαι με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Άγνωστο. Ο Ουρανός μέσα μου»

[Είμαι, σελ. 14]

Τον Μιχάλη Δέλτα τον γνώριζα σαν μουσικό. Αρχικά σαν μέλος του συγκροτήματος «Στέρεο Νόβα» κι αργότερα μέσα από την προσωπική του πορεία. Γνώριζα επίσης τα τραγούδια που έγραφε για την Τάνια Τσανακλίδου, μιας και η συγκεκριμένη ερμηνεύτρια είναι από τις αγαπημένες μου. Πρόσφατα τον ανακάλυψα και ως συγγραφέα.

Η δίψα μου να έρθω σε επαφή με έργα νέων (για εμένα) δημιουργών με οδήγησε και πάλι να ψάχνω με τις ώρες τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Σε μια αναζήτηση έπεσε στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο του Μιχάλη Δέλτα. Ο τίτλος με παρακίνησε αμέσως να γυρίσω και να διαβάσω το οπισθόφυλλο και χωρίς να μπορώ να σταματήσω βούτηξα στις μέσα σελίδες. «Ο κύκλος», «Είμαι», «Ό,τι», «Σώμα», ήταν  τα πρώτα κείμενα που διάβασα και με οδήγησαν στο ταμείο του βιβλιοπωλείου.

Σε δυο μέρες είχα διαβάσει όλα τα κείμενα. Κάποια δυο και τρεις φορές. Σε κάποια επιστρέφω κάθε τόσο γιατί υπάρχουν μέσα μου και συνεχίζουν να αναζητούν την προσοχή μου. Η άποψη μου για το βιβλίο «Το φως τον λέξεων» και τα κείμενα που το αποτελούν είναι ξεκάθαρη. Δεν πρόκειται για ποιήματα, διηγήματα ή ιστορίες λογοτεχνικές μα για βιώματα που ο δημιουργός του συνέλεξε στη διαδρομή της ζωής του και τώρα απαλλαγμένος από το φόβο ή την αγωνία τα μοιράζεται μαζί μας. Είναι η προσωπική του αναζήτηση, οι δικές του σκέψεις, η δική του αλήθεια κι όλα αυτά με τρόπο μαγικό “κουμπώνουν” μέσα μας και γίνονται η δική μας αναζήτηση, οι δικές μας σκέψεις, η δική μας αλήθεια.

«Θα φτιάξω μια ζεστή σούπα

ανέβα επάνω και φέρε λίγο ψωμί κι αγάπη

αν έχεις»

[Μεσημεριανό Γεύμα, σελ. 45]

Όπως ανέφερα και παραπάνω, το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2016 και εγώ, επτά μήνες μετά, πήρα στα χέρια μου την έκτη έκδοση. Ο αναγνώστης θέλει την αλήθεια, την αποζητά για αυτό το λόγο κάθε τέτοια προσπάθεια την αγκαλιάζει και την επιβραβεύει.

Είμαι σίγουρος πως το βιβλίο «Το φως των λέξεων» του Μιχάλη Δέλτα θα αποτελέσει (όπως και για εμένα) και για εσάς μια υπέροχη εμπειρία ανάγνωσης. Θα κλείσω με τα λόγια του δημιουργού στο οπισθόφυλλο:

 «Τα συγκεκριμένα κείμενα, ξεδιπλώνουν αναζητήσεις μου που εφάπτονται σαν αμαξοστοιχία στις ράγες του μεγάλου ταξιδιού της ζωής. Κάποιος χάνει το τρένο, άλλος όχι. Δεν έχουμε όλοι την ίδια θέση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορούμε να την αποκτήσουμε. Όπου θέση, βάλε τη λέξη συνείδηση.  Αν σε ενοχλεί αυτή η λέξη, τότε αλλάζεις κατεύθυνση κι αδιαφορείς για αυτό το βιβλίο. Εάν οι αναγνώστες αυτών των κειμένων εχθροί και φίλοι, απαιτούν να είναι διασκεδαστικά τότε χάνουν το χρόνο τους, ή και το τρένο. Είμαι παρών και συμπράττω στον βαθμό που είναι εφικτό μαζί με τη μουσική και την εμπειρία μου, με απόλυτη την αίσθηση της ευθύνης αυτής. Όταν κάποιες φορές το παρακάνω είναι επειδή κι εγώ βρίσκομαι σε εξέλιξη, αλλάζω διαρκώς βαγόνια, στέκομαι όρθιος για χρόνια χωρίς θέση, κουράζομαι, αγανακτώ, πέφτω μέχρι τη στιγμή που βρίσκω τη δική μου από όπου απολαμβάνω την υπέροχη θέα. 'Όλα όσα προσπερνάμε κι εκείνα που θολά από το τζάμι βλέπω να έρχονται.

Μιχάλης Δέλτα»

Καλή ανάγνωση!

Για το BOOK TOUR, Χάρης Γαντζούδης.