«Τιμωρία ή επιλογή;»

«Φτάνει πια! Θα πέσει η τιμωρία σύννεφο! Να σου πω εγώ θα το ξανακάνει;» Θα το ξανακάνει, αγαπημένοι μου, σας το λέω με απόλυτη σιγουριά! Αναμφισβήτητα οι μικροί μας μπόμπιρες άλλοτε από αδεξιότητα και απροσεξία, άλλοτε από ανάγκη προσοχής και άλλοτε από απλή αταξία που υπάρχει γραμμένη στο DNA κάθε παιδιού, είναι ικανά να φτάσουν στα όριά του κάθε ενήλικα ακόμη κι αν διαθέτει την πιο ήρεμη προσωπικότητα του κόσμου.

Θα πίστευε κανείς πως ξέρουν το αδύνατο σημείο σας και το χρησιμοποιούν. Μα, δεν είναι λίγες οι φορές που αυτό ακριβώς κάνουν;  Όσο επιμένετε, λοιπόν, να προσπαθείτε να επιβάλλετε αυτό που μπορεί για εσάς και για όλο τον υπόλοιπο ενήλικο κόσμο να είναι το σωστό, για εκείνα θα φαντάζει σαν ένα κάστρο που πρέπει απλά να πορθήσουν.

Ας αλλάξουμε, λοιπόν, γραμμή πλεύσης και ας προσπαθήσουμε τα πρέπει να τα εκλαμβάνει το παιδί ως αναγκαιότητα που είναι δική του επιλογή αν θα πραγματοποιήσει ή όχι αλλά πως η μη πραγματοποίησή τους  θα επιφέρει κάποιες συνέπειες. Τώρα θα μου πει κανείς «μα δε θα αντιδράσει με την τιμωρία χειρότερα;» Με μαθηματική ακρίβεια, αγαπημένοι μου, φυσικά και θα αντιδράσει χειρότερα. Ας δούμε, λοιπόν, μέσα από παραδείγματα τι μπορούμε να κάνουμε.  Ας υποθέσουμε πως το αγγελούδι μας δεν έχει καμία διάθεση να διαβάσει και πως η μπάλα έχει γίνει η προέκταση του χεριού του. Από το να ξεκινήσετε έναν αγώνα επικράτησης που θα σας εξουθενώσει και δεν είναι και σίγουρο το αποτέλεσμα, γιατί δε δοκιμάζετε να δώσετε επιλογές στα βλαστάρια σας; Για παράδειγμα: «Τι θα έλεγες να πηγαίναμε για ποδόσφαιρο σήμερα το απόγευμα; Αυτό βέβαια προϋποθέτει να έχεις ολοκληρώσει τις εργασίες σου, γιατί διαφορετικά θα αναγκαστούμε να μείνουμε στο σπίτι κι έχει τόσο όμορφο καιρό! Εσύ επιλέγεις!». Με αυτόν τον τρόπο θα έχετε τοποθετηθεί ξεκάθαρα χωρίς να εξαπολύετε απειλές και δίχως να ακουστεί η λέξη τιμωρία. Η μοναδική λέξη που θα δεσπόζει στην πρόταση θα είναι η επιλογή.

Αν ωστόσο ο μπόμπιράς σας δεν αποφασίσει να ακολουθήσει την πρότασή σας θα χάσει το παιχνίδι και σε αυτό θα πρέπει να είστε σταθεροί, αγαπημένοι μου, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα χάσετε την αξιοπιστία σας και μάλλον τα πράγματα θα πάρουν άλλη τροπή.  Βεβαίως δε σημαίνει πως δε θα δώσετε στα παιδιά την επιλογή του να αλλάξουν αυτή τη μη αποδεκτή συμπεριφορά. Μπορείτε, και χρησιμοποιώντας το προηγούμενο παράδειγμα, να του πείτε πως αν καταφέρει να τελειώσει το διάβασμά του νωρίς θα μπορούσατε να παίξετε ποδόσφαιρο την επόμενη ημέρα, εφόσον το επιλέξει!

Από την άλλη ας μην είμαστε κι εμείς οι ενήλικες έτοιμοι να κατακεραυνώσουμε κάθε πιθανή λαθεμένη συμπεριφορά πριν ακούσουμε καλόπιστα τι έχει συμβεί. Για παράδειγμα αν κάνει κάποια ζημιά καλό θα ήταν να ελέγξουμε αν συνέβη από απροσεξία ή από αταξία. Σε περίπτωση αταξίας παρόλες τις προσπάθειές μας να αποτρέψουμε τη ζημιά μπορούμε να του στερήσουμε κάτι που αγαπά να κάνει πάλι με σταθερότητα ως προς την χρονική διάρκεια της στέρησής του. Μπορείτε να του εξηγήσετε πως η συμπεριφορά του σας αναγκάζει να συμπεριφερθείτε αναλόγως. Στην περίπτωση πάλι απροσεξίας συγχωρούμε τη ζημιά συμμεριζόμενοι τη λύπη του.

Σε κάθε περίπτωση, αγαπημένοι μου, πρέπει να κατανοήσουμε πως μόνο η σταθερότητά μας ως προς την αντιμετώπιση μη αποδεκτών συμπεριφορών, οι επιλογές που δίνουμε στα αγγελούδια μας καθώς και η επανάληψη θα οδηγήσουν σε επιθυμητά αποτελέσματα.

Και μην ξεχνάτε πως δεν θα θέλατε ποτέ να σας φοβούνται τα παιδιά, ο φόβος οδηγεί σε θυμό κι εμείς θέλουμε χαρούμενα παιδιά! Όσο για την εμπιστοσύνη, αυτή είναι σαν το χαρτί, αν το τσαλακώσεις μια φορά δε θα μοιάζει ποτέ ίδιο! Εσείς τι επιθυμείτε, λοιπόν, «πόλεμο» για τα «πρέπει» ή «ειρήνη» με την επιλογή;

Καλή αντάμωση!

«Η μαμά μου που φωνάζει»

Όλο φτάνει πια φωνάζει,

 όλο σκούζει και ουρλιάζει.

Θα σου δείξω εγώ μικρέ,

δε θα συμμορφωθείς εσύ ποτέ;

Κομμένο το παιχνίδι,

 κομμένη κι η τιβί,

σε λίγο θα μου κόψει σας λέω και το φαϊ.

Κομμένες οι βολτίτσες,

χωρίς να ‘χεις διαβάσει.

Κομμένο το παιχνίδι,

ο κόσμος να χαλάσει.

Κι εγώ της απαντάω κοιτώντας τη στα μάτια:

«βαρέθηκα σου λέω λόγια και τιμωρίες

 είμαι κι εγώ παιδάκι θα κάνω κι αταξίες.

Μα ένα θα σου πω και άκου το καλά

τα λόγια σου τα ακούω

και όλες  τις συμβουλές

ακόμη κι όταν σφάλλω

 και κάνω σκανταλιές.

Πολλές φορές λυπάμαι

που κάνω τόσα λάθη,

 μα είμαι και παιδάκι

θυμήσου το λιγάκι.»

                             Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Μελίνα Γαβρή.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο