ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ, Αndrew Davidson

Eίδος: Φιλοσοφικό Αλληγορικό
Βαθμολογία : 10/10

Τίτλος: Tα Δαιμόνια
Πρωτότυπος τίτλος: Gargoyle
Συγγραφέας: Andrew Davidson
Μετάφραση: Λάμπρου Δέσποινα
Εκδόσεις: Τόπος 
Έτος έκδοσης: 2008
Σελίδες: 448
Διαστάσεις: 24x15

Ένα εκδοτικό γεγονός που άφησε το στίγμα του την περασμένη δεκαετία (2008), είναι η εμφάνιση του Καναδού Andrew Davidson στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα με ένα έργο, που δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί «σταθμός», καθώς διαθέτει και το μεγαλείο και την πρωτοτυπία, για να το αξίζει!!

Πρόκειται για τα ΔΑΙΜΟΝΙΑ, βιβλίο που έλκει τον τον τίτλο του από τα τερατόμορφα γλυπτά, τα οποία κοσμούσαν τις υδρορροές των Καθεδρικών Ναών.

Στο βιβλίο θα γνωρίσουμε τη δοξασία που γέννησε αυτήν την αρχιτεκτονική νοοτροπία, καθώς και τη σημειολογία τους.(χαρακτηριστικό πασίγνωστο δείγμα τους, οι πέτρινοι «συμπρωταγωνιστές» του Κουασιμόδου στο anime της Disney "The Hunchback of Notre Dame").

     Θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς πώς είναι δυνατόν να συσχετιστούν όλα αυτά με το βασικό πρωταγωνιστή του βιβλίου που είναι ένας νεαρός καλλονός- πρωταγωνιστής και παραγωγός αισθησιακών ταινιών στην μεγαλύτερη ανατροπή της ζωής του.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η περιληπτική αποτίμηση της ιστορίας προδιαγράφει ηδη ένα ενδιαφέρον βιβλίο. Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, μπροστά στην πολυεπίπεδη αναγνωστική εμπειρία που αποτελούν τα αριστουργηματικά ΔΑΙΜΟΝΙΑ.

Ένα μυθιστόρημα πολυδιάστατο, που συνδυάζει αριστοτεχνικά τη γοτθική ατμόσφαιρα με το ιστορικό στοιχείο πάνω σε ένα βαθύ φιλοσοφικό υπόβαθρο, διαποτισμένο με ψήγματα φαντασίας. 
Σύλληψη άκρως πρωτότυπη το σπονδυλωτό αυτό έργο συνενώνει το συναίσθημα με τη λογική, την αλήθεια με το όνειρο. 
Ένα επιδέξιο κράμα ρομαντισμού και ρεαλισμού, που προσφέρει υπέρτατα μηνύματα γύρω από την αλήθεια του Ανθρώπου και του Έρωτα ανυψώνοντας το ένα μέσα από το άλλο. Το μεγαλείο του Ανθρώπου αναδεικνύει τον έρωτα ως αντιστάθμισμα στην κόλαση και ο έρωτας ανυψώνει τον άνθρωπο ως το «θείο»..

Έργο εμβληματικό συμπλέκει ΜΟΝΑΔΙΚΑ τις αρχετυπικές έννοιες του Έρωτα, του Πόνου και του Θανάτου σε ένα «χορό» φρενήρη, σε ένα κοκτέιλ «μεθυστικό», που αναδεικνύει την Αλήθεια της Αγάπης. 

Μια γοητευτική Αλληγορία που συνδιαλέγεται ευθέως με την Κόλαση του Δάντη, μεταφέροντάς την σε διαφορετικές εποχές με απώτερο σκοπό την προσωπική λύτρωση του καθενός, που περνά μέσα από αυτή.

Η ιστορία ξεκίνα με την πιο παραστατική και ζωηρή περιγραφή που μπορεί να υπάρξει για μια τόσο φριχτή παραμόρφωση, κι ενώ πρόκειται για σκηνές αποτρόπαιες, η μαεστρία του συγγραφέα τις απαλύνει μέσα από έναν τόνο χιουμοριστικό, σχεδόν σκαιώδη, σύμφυτο με το χαρακτήρα του ήρωα-αφηγητή, που αμβλύνει την τραγικότητα των γεγονότων.
         Η Πρωτοπρόσωπη αφήγηση με πινελιές χιούμορ και με την επίκληση στον αναγνώστη συνιστά ισχυρό επικοινωνιακό ατού του βιβλίου, "αρπάζοντας" σε κατευθείαν στη δίνη της πλοκής, με μια αμεσότητα που δεν σου επιτρέπει να νιώσεις «θεατής ».
Έτσι, καθιστά τον αναγνώστη κοινωνό της ιστορίας που πλέον ανάγεται σε προσωπικό βίωμά του. 
Ενα βίωμα που μπορεί να αγγίξει τον καθένα.
 

Μέσα από τις σελίδες του έργου, ο αναγνώστης θα απογειωθεί από το κυνικό σήμερα του Κέρδους και της Τεχνολογικής Ανάπτυξης, στη Γερμάνια του Μεσαίωνα, τη Σκανδιναβία των Βίκινγκς, την Κεντρική Ευρώπη της Πανώλης ,τη μυστηριακή Άπω Ανατολή-όλα αυτά με μοναδικό όχημα την Αγάπη, η οποία είναι η μοναδική δυναμη που μπορεί να κοιτά τον Ήλιο και το Θάνατο «κατάματα».
Η μοναδική δύναμη που δινει κουράγιο στον «ποιητή» να καταδυθεί στα βάθη της κόλασης.

Η Αγάπη στα ΔΑΙΜΟΝΙΑ μέσα από τις 4 ιστορίες διαιρείται στα 4 βασικά της συστατικά. 

Στον Αντίποδα είναι ο Πάγος, που κι εκείνος «καίει». Στοιχεία ανυπέρβλητα που μόνο η Αγάπη μπορεί να «διαπεράσει» μέσα από το μαρτύριο.
 

Ανατέμνοντας την Αγάπη τα ΔΑΙΜΟΝΙΑ κατορθώνουν να θέσουν την πρόκληση της στο σημερινό άνθρωπο του Ευδαιμονισμού που πειστικά αντιπροσωπεύει ο πρωταγωνιστής.
Ένας πρωταγωνιστής επίτηδες ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, για να ταυτιστεί με καθέναν από εμάς.
   Η κοσμοθεωρία του ήρωα, λοιπόν, είναι η επιτομή του κυνισμού:Υλιστής, αυτάρεσκος καιροσκόπος– χωρίς συναίσθημα, αφού έτσι έμαθε να επιβιώνει-παραδομένος στην κοκαΐνη, αφού έτσι έμαθε να απολαμβάνει…
Το σκοτάδι της ψυχής του έρχεται σε τέλεια αντίθεση με την αψεγάδιαστη αρρενωπή ομορφιά του, που του ανοίγει όλες τις πόρτες του πλούτου και της αποδοχής, αλλά τον εγκλωβίζει σε μια θνησιγενή ψευδαίσθηση ευδαιμονίας όπως η Λίμνη το μυθικό Νάρκισσο.

Η παραμόρφωση του ήρωα έρχεται να του στερήσει το μοναδικό δίαυλο επικοινωνίας που ανέπτυξε με τους γύρω -το κάλλος.
Η πλέον τερατώδης όψη του ήρωα μας τον απογυμνώνει από κάθε άλλοθι και τον φέρνει αντιμέτωπο με την αλήθεια της άδειας του ψυχής. 
Ακριβώς όπως το πασίγνωστο Πορτρέτο παραμορφωνόταν συνεχώς, αντανακλώντας την ασχήμια της Ψυχής του αγέραστου Ντόριαν Γκρέυ καθώς αυτός διαφθειρόταν ολοένα -έτσι κι η σωματική παραμόρφωση στα ΔΑΙΜΟΝΙΑ έγινε μια απροσχημάτιστη αντανάκλαση της φριχτής ψυχής του ήρωα,που δεν είχε μάθει να δίνεται...
Ο ήρωας για πρώτη φόρα θα συνειδητοποιήσει ότι η ασχήμια του δεν έχει σχέση με τα εγκαύματα του, αλλά με τον Ατομισμό του…
             Χωρίς το σώμα να τον κρύβει, μέσα σε τρομακτικούς πόνους , ο ήρωας γνωρίζει το Φως στη Στοργή της Μαριάννε και στην αγάπη των Φίλων και καταδύεται με «φάρο» αυτό στα ερέβη της ψυχής του-για να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της ,χωρίς παραπλανητικούς αντικατοπτρισμούς. Αυτή είναι η προσωπική του δαντική «Κάθοδος» κι η «Βεατρίκη» του δεν είναι παρά η Ψυχή του εν τέλει. Να τη βρει για να την Προσφέρει Ακέραιη σε όσους αγαπά...
       Κάτι που με μάγεψε σε αυτό το βιβλίο είναι ο τρόπος που αναδεικνύει το Μαρτύριο του Κορμιού, το οποίο περιγράφει διεισδυτικά, χωρίς ταμπού, μελοδραματισμούς η εξωραϊσμούς, πλαισιώνοντας το με αγάπη διαμέσου των κεντρικών ηρώων. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο καταφάσκει το Ανθρώπινο Σώμα σε όλη του την αθλιότητα κι όχι ωραιοποιημένο, άρα Αγαπά τον Άνθρωπο ολιστικά κι όχι δυιστικά.

Να σημειώσω τέλος πως αν και το βιβλίο ενέχει μια μεταφυσική χροιά, αυτή είναι διφορούμενη κι επιδέχεται και ορθολογιστικής/ιατρικής ερμηνείας, στοιχείο που έκαμψε κάθε μου αντίσταση.

Με μια φράση τα ΔΑΙΜΟΝΙΑ είναι ένα βέλος που διατρέχει το χώρο και το χρόνο, βαμμένο από το Αίμα της Οδύνης με στόχο την Κάθαρση της Ψυχής. 
     Αφήστε το να προσγειωθεί στη βιβλιοθήκη σας και θα βγείτε πνευματικά πλούσιοι-σε γνώσεις, συναισθήματα, προβληματισμούς.
     Δεν έχετε διαβάσει κάτι τόσο ιδιότυπα γοητευτικό –πότε ξανά!! Από τα πιο ξεχωριστά βιβλία της 20ετιας!!!

Δικαίως συγκέντρωσε διθυράμβους στα σημαντικότερα έντυπα της υφηλίου, όπως η The Wall Street Journal, ή η Daily News (με το εξής εγκωμιαστικό σχόλιο:"[...]Θέλεις να χαθείς στις σελίδες του!Η αληθινή τραγωδία αυτού του βιβλίου είναι ότι τελειώνει".)

Οφείλω να εξάρω τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ για την εξαιρετική δουλειά στη μετάφραση, το απολαυστικά μεγάλο σχήμα και τις υπέροχες χοντρές σελίδες με την ευχάριστη γραμματοσειρά.

Μην το χάσετε ειδικά αυτήν την εποχή που η "Πολιτεία"το προσφέρει με μόλις 8 ευρω!!!

      Ο Άντριου Ντέιβιντσον γεννήθηκε στην Πινάουα της Μανιτόμπα, στον Καναδά στις 12 Απριλιου του 1969. Το 1995 αποφοίτησε από το University of British Columbia με πτυχίο στην αγγλική φιλολογία. Έχει ζήσει κατά καιρούς στην Ιαπωνία, όπου εργάστηκε ως δάσκαλος αγγλικών και σχεδιαστής αγγλικών μαθημάτων σε ιαπωνικές ιστοσελίδες.
Το "The Gargoyle" (ελλ. μτφρ. "Τα Δαιμόνια"), προϊόν επταετούς έρευνας και συγγραφής, είναι το πρώτο του βιβλίο που εκδόθηκε από τον Random House.
Ο Ντέιβιντσον ζει πλέον στη Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα.