Συρτάρι κλειστό μιας εξόριστης μνήμης
Στ’ ακροδάχτυλα η θύμηση της αφής
περίεργα ακόμη γνώριμη
παράξενα ξένη.
Ηττημένος στο ανοιξιάτικο φως
τα μαλλιά γεμάτα φθινόπωρα
η αγάπη γλιστρά απ’ τα μάτια
στην άμμο,
σκορπισμένα τα λάφυρα της τρικυμίας.
Κρυφά αναζητάς μυστικούς κώδικες
αυτούς που μιλούν για το αιώνιο του Έρωτα
και το ουράνιο πεπρωμένο
με λέξεις και σκέψεις καθαρές.
Στη σιωπή του βλέμματος
η ψυχή μετουσιωμένη,
κόντρα στους αμέριμνους καιρούς
μα η καρδιά
συρτάρι κλειστό μιας εξόριστης μνήμης.
Αισθήματα απόγνωσης
βασανίζεσαι ναι,
οι αντοχές ακολουθούν τη ροή του νερού
και χάνονται, χάνεσαι
μα πρέπει να ζήσεις
παγιδευμένος με ό,τι σου δίνεται
στην τρέχουσα φλυαρία του κόσμου
ναυαγός σε ξένα ναυάγια
και η ανάμνηση,
κρυμμένο σε βαθύτερο βυθό μαργαριτάρι.
Για το BOOK TOUR, Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου).
