Όταν νίκησε ο έρωτας-Εύη Δουργούτη, εκδόσεις Πνοή

Όταν νίκησε ο έρωτας

Καθισμένος στην άκρη του γκρεμού αγνάντευε τον ήλιο πουβυθιζόταν αργά στα κρύα νερά του Ιονίου σκορπώντας γύρω κόκκινα και πορτοκαλιά χρώματα. Μα ούτε αυτή η ειδυλλιακή εικόνα κατάφερε να διώξει από το στόμα την πικρή γεύση της προδοσίας της.

Του ορκιζόταν πως ήταν η ζωή της, το άλφα και το ωμέγα της. Και ξάφνου έμαθε πως σκόπευε ν’ αρραβωνιαστεί έναν άλλο άντρα. Έπαιξε μαζί του λοιπόν. Κι ο ανόητος την είχε ερωτευτεί παράφορα. Παραδόθηκε στον απόλυτο έρωτα και πετούσε στον έβδομο ουρανό και ξαφνικά βυθίστηκε σ’ ένα σκοτάδι δίχως τελειωμό.

Σαν κυνηγημένος αναζήτησε παρηγοριά στην αγαπημένη του Ιθάκη. Σαν πληγωμένο σκυλί έγλυφε τις πληγές του, μακριά από όλους, αποζητώντας μόνο το αλκοόλ προσπαθώντας να ξεχάσει. Μα το μόνο που κατάφερνε ήταν να φέρνει τη μορφή της ολοκάθαρα μπροστά του και ο έρωτας που ένιωθε γι’ αυτήν να πλημμυρίζει κορμί και ψυχή, κυλώντας καυτός στις φλέβεςτου. Πώς θα ξεχνούσε, Θεέ μου;

Βυθισμένος στις σκέψεις του δεν αντιλήφθηκε την γυναίκα που στεκόταν δειλά πίσω του μέχρι που η φωνή της έσπασε την ησυχία του δειλινού. Σαν υπνωτισμένος στράφηκε αδυνατώντας να πιστέψει την εικόνα που αντίκριζαν τα μάτια του. Μα πώς είχε βρεθεί εκεί;  Ήταν όντως εκείνη ή μόνο ένα κακόγουστο παιχνίδι του μυαλού του;

Σα σε όνειρο την ένιωσε να χώνεται στην αγκαλιά του ξεσπώντας σε δάκρυα ανακούφισης κι εκείνος την έσφιξε δυνατά.

«Δεν με νοιάζει τίποτα και κανείς, μόνο εσύ. Δεν έχω ζωή χωρίς εσένα. Θέλω να είμαστε μαζί» του ψιθύρισε βυθίζοντας το καταγάλανο βλέμμα της στο κατάμαυρο δικό του.

Αίφνης τα σκοτάδια που είχαν κυκλώσει την ψυχή του διαλύθηκαν σε μυριάδες κομμάτια και σκορπίστηκαν μακριά ενώ πολύχρωμα πυροτεχνήματα έσκαγαν στην ανακουφισμένη του ψυχή που πανηγύριζε τη νίκη του φτερωτού θεού.

Δεν είχε λόγο να μην την πιστέψει. Ήταν εκεί μαζί του. Ήταν η ζωή του, η ανάσα του, ο λόγος που χτυπούσε η καρδιά του. Ήταν δική του και θα ήταν για πάντα. Το ένιωθαν άλλωστε και οι δυο πως ο ένας συμπλήρωνε τον άλλο και οι καρδιές τους από την πρώτη στιγμή χτυπούσαν στον ίδιο ρυθμό. Ήταν πλασμένοι για να είναι μαζί και κανείς δεν μπορούσε να το αποτρέψει. Ήταν αποφασισμένοι να υπερπηδήσουν κάθε εμπόδιο αρκεί τα χέρια τους να κρατιόταν σφιχτά.

Της χαμογέλασε πλατιά κι έπειτα χάθηκαν οι δυο τους σ’ ένα βαθύ φιλί κάτω από το αυγουστιάτικο φεγγάρι με φόντο το Ιόνιο πέλαγος, σφραγίζοντας έτσι την τελευταία της λέξη. Μαζί…

Σύντομο βιογραφικό

Η Ευαγγελία (Εύη) Δουργούτη  γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη στις 28 Ιανουαρίου 1992 και μεγάλωσε στο Σουφλί Έβρου όπου και ζει με τον σύζυγό της και τις δύο κόρες της. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Το διήγημά της με τίτλο «Ένα μπουκέτο λευκές ανεμώνες» συμπεριλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση με τίτλο «Ιστορίες του τόπου μας – Διδυμότειχο» που κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις iWrite, ενώ το διήγημά της «Έρωτας νικητής» συμπεριλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση «Ζυθο-λογοτεχνία» που κυκλοφόρησε επίσης το 2017 από τις Εκδόσεις Ρώμη.

Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ο χορός της φωτιάς» θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Πνοή.

www.ekdoseispnoi.gr/index.php/el/