«ΟΙ ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΙ»: Η γοητεία της αλητείας…

Ο έρωτας του σκηνοθέτη Τζεφ Νίκολς για τα σκληρά κι ελεύθερα αγόρια με τις χειροποίητες τσόπερ μηχανές, παίρνει σάρκα κι οστά στην ταινία του «ΟΙ ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΙ». Όσον αφορά εμάς τους θεατές, διαλέγουμε τον τύπο «ΒΑΝΔΑΛΟΥ» (τ’ όνομα της ομάδας) που μας ταιριάζει και καβαλάμε μαζί του την μηχανή, αφήνοντας τον ήχο της ελευθερίας και ξεγνοιασιάς αρχικά να σφυρίξει στ΄ αυτιά μας κι όταν ανοίξουν τα γκάζια πια, το πεδίο κι ο ορίζοντας να πλημμυρίσει το μέσα μας πέρα ως πέρα! Ανοίξτε τώρα μια μπύρα κι απολαύστε την ιστορία…

Posterspy

Πόσο άπλυτη αρρενωπότητα και άγρια μάτσο συμπεριφορά όμως ν’ αντέξουν τα κορίτσια της παρέας δίπλα στα ενθουσιασμένα αγόρια; Υποθέτω ότι η έμπνευση του σκηνοθέτη να ειπωθεί η ιστορία μέσα απ’ την ματιά της κοπέλας του όμορφου υπαρχηγού σ’ αυτές στόχευε! Είναι τόσος ο σαρκασμός και η πικρόχολη μεν αλλά ρεαλιστική κι αληθινή δε  απ’ την μεριά της η αφήγηση, που αφήνει στο φινάλε όλους τους θεατές ικανοποιημένους!!

  Ο Τ. Χάρντι (Τζόνι) κι ο Όσ. Μπάτλερ (Μπένι) κεντάνε ως πρωταγωνιστικό δίδυμο, με τους προσωπικούς κώδικές τους να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, ενώ η πίστη στους κανόνες της ομάδας κρατούν άπαντες δεμένους ως μια οντότητα, με χαμηλού επιπέδου πνευματικές προσδοκίες αλλά υψηλού ψυχικά και συναισθηματικά αντίστοιχες. Οι ερμηνείες τους θα σας θυμίσουν κάτι από «Ατίθασο» και «Επαναστάτη χωρίς αιτία», δίχως αυτό να το λες κακό, μιας και έγκαιρα αποτινάζουν με τις σπουδαίες ερμηνείες τους τα φαντάσματα!

Κάπου εκεί γύρω απ’ την φωτιά τα βράδια θα νοιώσεις ότι βρίσκεσαι κι εσύ, ν’ απολαμβάνεις ιστορίες και να νοσταλγείς τ’ άγρια νιάτα σου ή τις εποχές όταν μια άλλη κουλτούρα, άκρως γοητευτική, κυριαρχούσε.

Όλα αυτά τα υπέροχα καδραρισμένα πλάνα, φουλαρισμένα με ποίηση και λυρισμό, με τους μηχανόβιους να σκίζουν τους ατελείωτους ξερότοπους της Αμερικής, όλα γίνονται πανέμορφες καρτ ποστάλ που μπαίνουν σ’ ένα άλμπουμ αναμνήσεων. Αυτό το άλμπουμ κλείνει με θόρυβο στα χέρια της χαρισματικής Τ. Κόμερ (Κάθι), γράφοντας το φινάλε μιας ολόκληρης εποχής και παίρνοντας αγκαλιά τα ουτοπικά όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς που ματαιώθηκαν κάπου στο περιθώριο όπου γεννήθηκαν και πνίγηκαν δυστυχώς μέσα στο ίδιο τους το αίμα.

Ένα δάκρυ λοιπόν στο φινάλε για τα άγρια αγόρια που χάθηκαν μαζί με την εποχή τους κι ένα κλείσιμο του ματιού στον ουρανό… έτσι, για την αλητεία!

Για το BOOK TOUR, Τάσος Μαργέλος.