«Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΣΥΚΙΑΣ»: Η ελευθερία είναι γένους θυληκού…

Μια καθαρά πολιτική ταινία μέσα στην καρδιά του πιο υστερικού θρησκευτικά καθεστώτος, του Ιράν, που ξεκινά ως δράμα και ανεβάζοντας αριστοτεχνικά την ένταση καταλήγει σ’ ένα θριλερικό φινάλε που θυμίζει έντονα εκείνο απ’ την «Λάμψη»! Αμαρτία στην Τεχεράνη είναι να μην φοράς σωστά τη χιτζάμπ, στα μέρη μας αμαρτία κι αδικία να μην έχεις ακόμα δει μια απ’ τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς!

Imbd

Δεν περιμέναμε την συγκεκριμένη ταινία για να ανακαλύψουμε το ταλέντο του Ιρανού σκηνοθέτη Μ. Ρασούλοφ. Ανακαλύψαμε όμως το πόσο τόλμη και θάρρος διαθέτει για να καταφέρει να γυρίσει μια τέτοιου τύπου ταινία για μια απ’ τις πιο σκοτεινές σελίδες του ιρανικού καθεστώτος και πιο θλιβερές στην νεότερη ιστορία της ανθρωπότητας. Με όλη την δραματική ένταση των δρόμων που μεταφέρεται στους 4 τοίχους μιας αγίας σύγχρονης οικογένειας στην Τεχεράνη. Μια στιγμή της ιστορίας στην θεοκρατική και πατριαρχική κοινωνία που αποτελεί πιθανότατα την αρχή του τέλους αργά ή γρήγορα γι αυτό το ανελεύθερο και τιμωρητικό καθεστώς. Όλα έχουν χαθεί πλέον εκεί, είτε λέγεται εμπιστοσύνη και υπομονή, είτε άνθρωποι που αντιστέκονται, είτε όπλα απ’ το συρτάρι. Είτε το δεις κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, όλα έχουν χαθεί πια…

Σε κάποιον που δεν είδε ακόμα την ταινία μπορεί να φανούν πολλά τα 168’ διάρκειας. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν σπαταλήθηκε ούτε ένα λεπτό που δεν έχει την αξία του σε λόγο ή σε εικόνα που δεν σε αγγίζει ολόψυχα, που δεν σε καθηλώνει με την δύναμή του. Ακόμα κι ως απλός σινεφίλ να την δεις θα σε αποζημιώσει με το φινάλε της! Εκεί που η τελευταία πράξη του δράματος, βγάζοντας το χιόνι και βάζοντας την σκόνη του ερημικού τοπίου, θα βρεις σαφείς αναφορές στην «Λάμψη» του Κιουμπρικ και την τρέλα που κυριεύει τον πρωταγωνιστή. Έναν πιστό υπηρέτη του συστήματος που θα καταρρεύσει κομμάτι κομμάτι, αρχικά με συνειδησιακές κρίσεις λόγω των αποφάσεων που παίρνει και υπογράφει δίχως έλεγχο, οδηγώντας συμπολίτες του στον όλεθρο, για να καταλήξει τελικά στην τρέλα λόγω της απώλειας της εξουσίας μέσα στο ίδιο του το σπίτι και να μεταμορφωθεί σ’ ένα τρομακτικό τέρας. Όταν όμως οι νεανικές ψυχές φλέγονται για ελευθερία και το πάθος τους φουντώνει ολοένα λόγω της αδικίας, τότε θα τέρατα πυρπολούνται και γίνονται στάχτη, χάνοντας οριστικά το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους. Όσο για τις πρωταγωνίστριες που με τον κοφτερό λόγο τους και την άκαμπτη πεποίθησή τους μας παρέσυραν σ’ όλη την διάρκεια της ταινίας, απλά υποκλίνομαι… 

Υ.Γ.: Δεν έκλεισα τα μάτια σε κάποιες απότομες σεναριακές μεταβάσεις, την συγχώρεσα όμως λόγω των συνθηκών…

Για το BOOK TOUR, Τάσος Μαργέλος.