Νοέμβρης, θα με ξεχάσεις
«Κουρσεμένη ηνοσταλγία, στο φως του Νότου»
Ρουσσέτος Παναγιωτάκης
"Κλαίνε τα φεγγάρια",
ένα παιδί το ψιθύρισε
Τ’ ακούς; Κορφολογούν αγάπες και σιωπές,
από τις ρωγμές του καιρού
και φοβούνται τόσο, την ένοχη συγνώμη...
Και στο νοτιά και στο βοριά το ίδιο φέγγουν
τα παράπονα.
Θα με θυμάσαι κάποιες φορές...
Παράτολμα κι αμετανόητα,
σε διάπυρα μάτια ικεσίας,
ανθούν ξανά οι παγωνιές.
Ταξιδεύουν οι λέξεις και οι ψιχάλες
αθόρυβα πια, κάθε φθινόπωρο
για να μην σε τρομάξουν
κι όμως κρύβεσαι.
Φοβάσαι, τα απελπισμένα παιγνίδια της ζωής
το ίδιο όπως και τις αστραφτερές παρελάσεις,
των προσωπείων.
Μην ξεγελαστείς, και τα ρόδα ματώνουν,
χρειάζεται όμως να ζήσεις...
Αύριο, θ' ανθίσει ένα κυκλάμινο
όπως τότε στον ελαιώνα,
την ώρα που ντύνονται οι ίσκιοι το φως.
Νοέμβρης, θα με ξεχάσεις,
αν γίνουν τα κύματα στεριά και γιασεμιά τα φύκια...
Θα με θυμάσαι,
όταν στο μαξιλάρι το δάκρυ, θα κεντά την τελευταία φυγή.
Θα γυρίσεις,
Αύριο, όταν η αξόδευτη αγάπη γίνει μοίρα ελεύθερη...
Αγαπάς,
το διάφανο πέπλο της πάχνης,
αυτό που χωρίζει τη θύμηση, από την ψυχή.
Μ’ αρέσει να ζωγραφίζω ήλιους στη σκέψη σου,
τώρα που πέρασε κοντά μισός αιώνας απουσίας
μού λείπεις, περισσότερο.
Μια τύψη φθινοπωρινή η ανάμνησή σου
στο θρόισμα των φύλλων διαβάζω ακόμη το πρώτο φιλί.
Εκεί συμβιβάστηκες,
εκεί που και η νοσταλγία παρακμάζει.
Με νοθευμένες προσμονές
απασχολείς τη μνήμη,
φυλλομετράς τα μυστικά της καρδιάς,
αθώες σκέψεις στο ηλιοβασίλεμα
κι ας μην είναι ο κόσμος αθώος.
Αγαπάς τις πένθιμες ομορφιές των λαβυρίνθων.
Σαν από άλλη ζωή
ήρθες ξανά, να μού κλέψεις τις έγνοιες.
Πριν αναστήσω το βλέμμα
η μοναξιά φιλοδωρεί άλλο μέλλον.
Φλεγόμενα τα λάφυρα τού φθινοπώρου στον ορίζοντα,
αφήνεσαι στην όαση του ονείρου κορτάροντας τ' άστρα.
Κι ύστερα φέρνεις το ποτήρι στα χείλη,
να μεταλάβεις ξανά φιλί και θάλασσα.
Το ξέρεις πως και
Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο.
Κουρσεμένη η νοσταλγία, στο φως του Νότου.
Για το BOOK TOUR, Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου).
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Κέρκυρα Νοέμβρης 2015
ΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
Η κοινωνία ποτέ δεν τους χωράει όλους, γι' αυτό έχει δημιουργήσει το περιθώριο, για να στέλνει κάποιους εκεί. Όμως, τυχαίνει καμιά φορά κι αυτό το περιθώριο σημαίνει ό,τι και η κορνίζα στις φωτογραφίες των αγαπημένων μας. Συμβαίνει, επειδή η φύση της αγάπης μπορεί να κρύβεται οπουδήποτε, ακόμη κι εκεί.
Τη δεκαετία του εβδομήντα, η Χαριγένεια, έρχεται από το πουθενά κι από το περιθώριο και εγκαθίσταται με τη μητέρα και τα δυο της παιδιά στην Κρήτη. Την παρουσία της στη γειτονιά αντιλαμβάνονται πρώτα δυο μάτια καθαρά, της μικρής Ζωής. Μέσα από το βλέμμα και την αισθητική του παιδιού, έτσι όπως μεγαλώνει και εξελίσσεται στο χρόνο, καταγράφεται η διαδρομή της ζωής αυτής της γυναίκας και των ανθρώπων που συναναστρέφεται σε κωμικοτραγικές ή και ακραία τραγικές καταστάσεις.
Η Χαριγένεια θα ζήσει τα πάντα, από ένα "αθώο" χαστούκι μέχρι τη βαριά σωματική βία, αλλά και τον έρωτα. Με αντάλλαγμα τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής της και με όρκο σιωπής, (στη διάρκεια της χούντας) θα ανταποκριθεί σε μια απρόσμενη πρόταση. Το τίμημα ακριβό. Ένα μενταγιόν, τα όνειρα και το τυχαίο θα καθορίσουν τη σχέση ανάμεσα στη Ζωή και στη Χαριγένεια στα σαράντα χρόνια που θα ακολουθήσουν μετά τον Ιούλιο του 1974.
Όταν θέλει η ζωή να σε λυτρώσει, σου ανοίγει την πόρτα σε έναν καινούριο παράδεισο, εκεί που το αχ του έρωντα ξοδεύεται στη μνήμη του νερού, για να κυλάει ο Αχέροντας με τον καιρό της αγάπης, όταν το τέλος έρχεται απλά και ανώδυνα προοικονομημένο από τη φύση.
Ένα αξιόλογο βιβλίο γεμάτο αισθήματα και εικόνες ζωντανές, σαν πίνακες ζωγραφικής. Σε ταξιδεύει, σε μαγεύει, σου αποκαλύπτει βαθιά κρυμμένες πτυχές της ψυχής.
Αλκυόνη Παπαδάκη
Αποκτήστε το άμεσα:
www.captainbook.gr/book/217997/mia-koursa-gia-ti-charigeneia
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
.jpg)
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη
