«Να μιλήσω ή όχι»

Κι  εκεί που παίζει αμέριμνο στην παιδική χαρά βλέπεις το κακό να έρχεται και μένεις άπραγος ή μήπως πάλι όχι;

Πόσες φορές, αγαπημένοι μου, δεν έχει τύχει να απολαμβάνετε στιγμές ξεγνοιασιάς με τα αγγελούδια σας στον αγαπημένο τους  παιδότοπο ή στην παιδική χαρά και τις ωραίες στιγμές να διακόψουν κλάματα και τσιρίδες που μαρτυρούν πολύ πόνο και παράπονο;

Δεν είναι σπάνιο σε χώρους που φιλοξενούνται πολλά παιδάκια να διαδραματιστούν σκηνικά απείρου κάλλους. Φτάνει ένα μακρύτερο από το σύνηθες χέρι και ένα στόμα που γνωρίζει κακές λέξεις και τις ξαμολά δίχως φραγμό.

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είναι εύκολο να βλέπεις το βλαστάρι σου να κλαίει απαρηγόρητο μιας και κάποιο παιδάκι είτε μεγαλύτερο είτε μικρότερο εκσφενδόνισε πάνω του είτε κάποιο αντικείμενο είτε το χτύπησε με τα χέρια ή τα πόδια του. Το πρώτο πράγμα, ας είμαστε ειλικρινείς,  που αντανακλαστικά σου έρχεται στο μυαλό είναι να «βάλεις στη θέση του» το άλλο παιδάκι. Αλλά, αγαπημένοι μου δεν είναι και πολύ φρόνιμο αυτό από μέρους μας.

Καταρχήν έχει σημασία κάτω από ποιες συνθήκες  και πού έγινε ο καβγάς, ποιο ήταν το άλλο παιδί, αν οι γονείς του ήταν παρόντες και φυσικά το σημαντικότερο όλων η επικινδυνότητα που υπήρξε.

Μα ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Σίγουρα η λύση δεν είναι να αρχίσουμε να μαλώνουμε  το άλλο παιδί ή να του μιλήσουμε άσχημα παρά να βάλουμε φρένο στα συναισθήματά μας και να καταλάβουμε τι συνέβη. Μπορούμε να πλησιάσουμε και με ηρεμία στη φωνή μας να ρωτήσουμε και το δικό μας και το άλλο παιδάκι τι ήταν αυτό που τους οδήγησε σε καβγά. Τώρα βέβαια η προσέγγιση στο άλλο παιδί θα είναι σαφώς ευκολότερη αν μας είναι γνωστή η οικογένεια. Σε αντίθετη περίπτωση τα όρια στενεύουν σημαντικά μιας και δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η αντίδραση των κηδεμόνων. Υπάρχει ο κίνδυνος να εκλάβουν οποιαδήποτε παρέμβαση ως απόρριψη ή κριτική και να σταθούν αμυντικά ή και επιθετικά απέναντί μας.

Σε κάθε περίπτωση αφού δώσουμε ένα εύλογο χρονικό διάστημα στα παιδιά να αντιμετωπίσουν αρχικά μόνα τους τη διαφωνία τους και δούμε ότι μάλλον δεν άλλαξε η κατάσταση μεταξύ τους προσπαθούμε να μιλήσουμε ήρεμα και με σεβασμό χωρίς να εξαπολύουμε  άκομψους χαρακτηρισμούς είτε στο παιδί είτε στους κηδεμόνες του. Μιλήστε μαζί τους  για να κατανοήσετε τι έχει οδηγήσει σε μια τόσο δυσάρεστη κατάσταση και τι έγινε λάθος ώστε να μην επαναληφθεί.

Σαφέστατα η επέμβαση είναι άμεση σε περίπτωση ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς του άλλου παιδιού που θέτει σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού σας.  Φυσικά και πάλι δε θα πρέπει να σας οδηγεί η οργή και ο πανικός, αλλά η ψυχραιμία.

Δυστυχώς, αγαπημένοι μου, μπορεί σε κάποια από αυτές τις προσπάθειες φιλικής προσέγγισής σας να ακούσετε το περίφημο: «ε, πώς κάνεις έτσι, παιδιά είναι!». Η αλήθεια είναι πως είναι η στιγμή που πρέπει να φανείτε ακόμη περισσότερο ψύχραιμοι καθώς για κακή σας τύχη δεν είμαι και πολύ σίγουρη πως αυτού του τύπου απαντήσεις που απαντούν σε επιθετικές συμπεριφορές παιδιών θα βρείτε πρόσφορο έδαφος για συζήτηση.

Είναι ξεκάθαρη η στάση και η έλλειψη ορίων, που όμως δεν είστε σε καμία περίπτωση να γίνετε αποδέκτες. Απομακρυνθείτε από τη συγκεκριμένη οικογένεια, αλλά όχι από τον χώρο που έπαιζε το παιδί σας. Καμία αγενής και άκομψη συμπεριφορά, αγαπημένοι μου, δεν θα έπρεπε είναι ικανή να συνθλίψει την καλή προαίρεση, την ευγένεια, τον σεβασμό και την πρόοδο στη σκέψη. Αν επιθυμούν να εθελοτυφλούν και να μην αντιμετωπίζουν την όποια επιθετική ή και παραβατική (ίσως αργότερα) συμπεριφορά του παιδιού τους δεν είστε υποχρεωμένοι να ενστερνιστείτε τέτοιου είδους «φιλοσοφίες» που αναμφίβολα θα τις βρούνε μπροστά στη ζωή τους.

Πάντως και έτσι για να απαντήσω έστω και νοερά σε τέτοιου είδους συμπεριφοράς θα έλεγα πως αν συνέβαινε αυτό στο παιδί τους, οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούσαν με απάθεια όταν το παιδάκι σας μετρούσε πληγές από το χέρι του δικού τους παιδιού, ξαφνικά θα μεταλλαχτούν σε ήρωες της marvel και ποιος είδε τον Hulk και δεν φοβήθηκε…

Επιπλέον δείτε την κατάσταση (επιμένω να λέω όταν δεν διέτρεξε κίνδυνο το παιδί) σαν ευκαιρία για μάθημα. Μπορείτε ανάλογα με την ηλικία που βρίσκεται το αγγελούδι σας να του διαβάσετε ένα παραμυθάκι ή μια ιστορία που να αφορά στα παιδιά που δείχνουν επιθετικότητα και γιατί νιώθουν έτσι.

Τέλος, αγαπημένοι μου, η ευγένεια και η ανοχή σας ας μην περάσει τα όρια καθώς πολλές φορές στην προσπάθειά μας να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση τα τρίτα πρόσωπα φέρνουμε σε δυσάρεστη θέση τα παιδιά μας καθώς συνηθίζεται η φράση: «έλα μωρέ δεν έπαθες τίποτα»…χμμ… κάτι δεν μου ακούγεται καλά! Για σκεφτείτε να μοιραζόσασταν με τον σύντροφό σας τα παράπονά σας για τη δουλειά, για τους φίλους και για οτιδήποτε σας απασχολούσε και συνεχώς να αντιμετωπίζατε μια στάση που μάλλον δε θα σας έκανε να τον νιώθατε και πολύ κοντά σας. Ό,τι νιώσατε με το παραπάνω σενάριο πολλαπλασιάστε το επί δέκα και ζωγραφίστε και ένα λυπημένο παιδικό μουτράκι! Μπορεί πράγματι να μην ήταν πολύ δυνατό το χτύπημα που δέχτηκε ούτε ο καβγάς τόσο έντονος, αλλά για εκείνο είναι η στιγμή που σας θέλει εκεί να του δείξετε την στοργή, την αγάπη σας και πως τον/την ακούτε χωρίς να υποτιμάτε την κατάσταση. Για τα παιδιά όλα έχουν σημασία!

Χτίστε το καταφύγιό του στο παρόν και κάντε το δυνατό, για  να μπορεί να βρίσκει γαλήνη στο μέλλον…

Καλή αντάμωση!

«Η αγκαλιά»

Αχ βρε μαμά πώς να στο πω

καμιά φορά  που με χτυπούν

κάνω «άουτς» μα δεν πονώ .

Ψάχνω τρόπο να σου πω

όσα θέλω και ζητώ.

Δεν πονώ πάντα μαμά

και ας κάνω «ουά κι ουά».

Θέλω μόνο αγκαλιά,

τα χαδάκια τα γλυκά.

Και αν κάποτε πολύ πονέσω

 και θα έρθω να στο πω

 ξέρω θα ‘σαι εκεί για μένα

 καταφύγιο σωστό.

                                  Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Μελίνα Γαβρή.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο