«Μήπως τα κάνω όλα λάθος;»

Άραγε υπάρχει γυναίκα που να έχει φέρει στον κόσμο ένα αγγελούδι και να μην έχει αναρωτηθεί έστω και μια φορά αν τα καταφέρνει καλά, αν είναι σωστά όσα κάνει, αν είναι αρκετά, πώς θα ήταν αν έκανε κάτι από όλα αυτά διαφορετικά, αν…αν…αν… και πόσα ακόμη αν παλεύουν καθημερινά τον εαυτό της, τον ψυχισμό της! Δεν πιστεύω, λοιπόν, αγαπημένοι μου, πως υπάρχει. Σκεφτείτε τώρα πόσο πιο έντονα τα αισθάνεται όλα τα παραπάνω μια μανούλα που μεγαλώνει μόνη της το βλαστάρι της.

Μα για να γνωρίσουμε αυτή τη μαμά καλύτερα!

Είναι η μαμά που προκειμένου να προσφέρει μια ήρεμη ζωή στο αγγελούδι της δεν επιτρέπει σε μια αρρωστημένη σχέση ή ένα κακό διαζύγιο να του στερήσει την παιδικότητα και την ασφάλεια που πρέπει να νιώθει και αποφασίζει να το μεγαλώσει χωρίς την καθημερινή τουλάχιστον παρουσία του πατέρα ή πολλές φορές χωρίς καν την παρουσία του.

Είναι η μαμά που δουλεύει ασταμάτητα όλη την ημέρα σε εξαντλητικά ωράρια υπό το βλέμμα αφεντικών που περιμένουν στη γωνία να δουν το λάθος,  προκειμένου να παρέχει στο παιδάκι της μια ζωή αξιοπρεπή απαλλαγμένη από στερήσεις, στερώντας συνήθως η ίδια από τον εαυτό της τα αυτονόητα που κάθε γυναίκα λαχταρά.

Είναι η μαμά, που δίχως τη βοήθεια συγγενών, είτε λόγω απόστασης ,είτε λόγω εκούσιας απουσίας τους, θεωρεί πως ο προσωπικός χρόνος είναι μάλλον το σεξπηρικό έργο «όνειρο θερινής νυκτός» νούμερο 2. Συνήθειες που θεωρούνται δεδομένες για άλλους ανθρώπους για εκείνη είναι πια πολυτέλεια. Την ώρα που οι περισσότερες μαμάδες ζητούν τη βοήθεια είτε των συντρόφων είτε συγγενών, ακόμη και για τις καθημερινές υποχρεώσεις εκείνη φροντίζει να διαλέξει άνετα παπούτσια και έναν καλό μάρσιπο ή ευκίνητο καρότσι, ώστε να μπορεί να μεταφέρει παντού μαζί της το παιδάκι της. Και φυσικά όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι τόσο εύκολη γιατί απλούστατα το παιδάκι δεν είναι αντικείμενο που το κουβαλάει μαζί της, άρα έχει τις ανάγκες του, που πρέπει να καλύπτονται ακόμη κι όταν εκείνη πασχίζει να ολοκληρώσει τις δουλειές εκτός σπιτιού, επίσης έχει φωνή, που πολλές φορές μπορεί να γίνεται πολύ έντονη, γιατί αποζητά την προσοχή της ή γιατί είναι απλά μια δύσκολη ημέρα και για εκείνο.

Είναι η μαμά που κάθεται με σφιγμένα δόντια και ακούει έτοιμη να εκραγεί  φίλους και συγγενείς που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά της, αλλά ωστόσο τους είναι εξαιρετικά εύκολο να κρίνουν τον καθημερινό της αγώνα, θεωρώντας πως πάντα έχουν κάτι καλύτερο να προτείνουν από αυτό που ήδη με τόσο κόπο και με περίσσια αγάπη χαρίζει στο αγγελούδι της.

Είναι η μανούλα που όποτε κοιμηθεί το μικρό της διαμαντάκι κάθεται και το χαζεύει πνίγοντας τα κλάματά της που λίγο πριν του είχε φωνάξει, γιατί ήθελε απλά να φωνάξει πως είναι κουρασμένη, πως δεν αντέχει τους εξαντλητικούς αυτούς ρυθμούς, πως χρειάζεται βοήθεια, πως χρειάζεται ένα γλυκό βλέμμα να πέσει πάνω της και να νιώσει πως κάποιος τη νοιάζεται,  ότι νιώθει πολύ συχνά να μην τα καταφέρνει και πλημμυρίζει η ψυχή της ενοχές!

Ας αγκαλιάσουμε, λοιπόν, όλες αυτές τις μανούλες! Ας πάρουμε λίγες από τις ενοχές τους και ας τις μετατρέψουμε σε δύναμη θυμίζοντάς τους πόσο σπουδαία είναι όσα κάνουν καθημερινά για τα παιδάκια τους ακόμη και αν δεν είναι τέλειες! Ποιος είναι άλλωστε!

Όσοι θέλετε να έχετε λόγο για το έργο τους και την καθημερινή τους προσπάθεια να έχετε και ενεργό ρόλο και παρουσία στην ζωή τους και στον αγώνα τους, διαφορετικά απαλλάξτε τους από την κριτική σας διάθεση που συνήθως καλύπτεται με  το πέπλο της συμβουλής.

Δείξτε τους τον σεβασμό που τους αξίζει και βάλτε τον εαυτό σας στη θέση τους έστω και για μια ημέρα. Αντί  για το ρόλο του συμβουλάτορα υπογραμμίστε τα τόσο σπουδαία πράγματα που προσφέρουν στα παιδιά τους καθημερινά!

Είναι πολύ εύκολο, αγαπημένοι μου, να δούμε το λάθος και  το επιφανειακό, ή τουλάχιστον αυτό που εμείς  νομίζουμε πως είναι  λιγότερο σωστό από αυτό που θα κάναμε, αλλά είναι πιο ανθρώπινο να δούμε το βαθύτερο, το πιο ουσιαστικό και το πιο αληθινό, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η βαθιά της αγάπη για το παιδί της που είναι και ο μοναδικός της οδηγός από τη στιγμή που άκουσε για πρώτη φορά την καρδούλα του να χτυπά.

Και πριν αποφασίσετε να μιλήσετε επικριτικά σε μια από τις μαμάδες που από επιλογή κι άλλοτε γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει η ζωή, μεγαλώνουν μόνες τους τα αγγελούδια τους, μπείτε για μια φορά στα παπούτσια τους, αλλά για καλό και για κακό ας έχετε μαζί σας και κανένα τραυμαπλάστ, γιατί μπορεί και να «πληγωθείτε»!!!

Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες!

Καλή αντάμωση!

«Ας ήξερα»

Ας ήξερα κάθε φορά που σε κοιτώ

 τι θα ΄πρεπε να κάνω,

όταν απαρηγόρητο μου κλαις

 και το μυαλό μου χάνω.

Ας ήξερα ποιο είναι το σωστό,

 όταν το λάθος κάνω,

όταν σαν σίφουνας γυρνάς

και την ψυχραιμία μου τη χάνω.

Ξέρω μονάχα να σου πω

κι εκείνο να θυμάσαι

 και τη ζωή μου θα ΄δινα

αρκεί να μη λυπάσαι.

                                  Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Μελίνα Γαβρή.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο