«ΜΕΣΟΚΑΛΟΚΑΙΡΟ»: Παγανιστές και Μαινάδες εκ Σουηδίας…

Το σύνηθες είναι τους εφιάλτες να τους βιώνεις νύχτα στον ύπνο σου. Στο συγκεκριμένο μοτίβο έχουν «πατήσει» πολλοί σεναριογράφοι και σκηνοθέτες για να μας δημιουργήσουν αξέχαστες ανατριχίλες στις σκοτεινές αίθουσες. Ο Άρι Άστερ αντίθετα επέλεξε τον δύσκολο δρόμο… πήρε απ’ το χέρι την πρωταγωνίστριά του, την ρίχνει αρχικά στα παραισθησιογόνα και σε εφιαλτικά παραληρήματα κι ύστερα σ’ έναν βιωματικό τριήμερο με Μαινάδες εκ Σουηδίας για να ζήσει έναν απίστευτο εφιάλτη λουσμένο σ’ εκτυφλωτικό φως χωρίς επιστροφή...

Athinorama

Όταν μπλέκεις με άγνωστη αίρεση παγανιστών, καλό τέλος δεν θα έχεις, ειδικά όταν αποδεικνύεσαι ιδιοτελής και άπληστος …κανόνας! Με αργόσυρτα βήματα το παρεάκι των ανθρωπολόγων οδεύει προς τον χαμό επιδεικνύοντας την κλασική αφέλεια των Αμερικάνων τουριστών ανά την Ευρώπη, είτε μένουν σε hostel , είτε στους αγρούς.

Ο υπνωτικός ρυθμός της ταινίας άλλοτε σε κουράζει κι άλλοτε σου δημιουργεί την ανησυχία για μία σοκαριστική σεκάνς… η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε και πολλές για να κερδίσει τον χαρακτηρισμό ταινία τρόμου, ωστόσο της αναγνωρίζεις τις δυνατές της στιγμές. Αντίστοιχα τα δυνατά χαρτιά της ταινίας αποδεικνύονται οι διευθυντές φωτογραφίας, ντεκόρ, ενδυματολογίας, και χορογραφίας, ενώ ο σεναριογράφος φαίνεται μετέωρος στις σκόρπιες σκέψεις και ιδέες του σκηνοθέτη που το παίρνει ολοφάνερα το παιχνίδι πάνω και δεν του βγαίνει σε καλό… κάποιος πρέπει να τις δέσει τις σκέψεις και τις ιδέες! Ακόμα και ο ρυθμός δεν ξεκαθαρίζει την πορεία του: τελετουργικός, εφιαλτικός ή λυρικός; Διαθέτει και τα τρία υλικά, αλλά οι δόσεις δεν φαίνονται σωστές!  Δεν αμφισβητείται το ταλέντο και η παιδεία του Άστερ… βλέπεις τον οδυρμό απ’ τις Μαινάδες του, ανατριχιάζεις και αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με την αρχαία ελληνική τραγωδία! Έχει κι άλλες εντυπωσιακές στιγμές και πανέμορφες εικόνες η ταινία, αλλά το γλυκό δεν δένει…

Καλλιτεχνικά και εικαστικά η ταινία οδεύει στον ορισμό «έργο τέχνης» κι αναγνωρίζεις το σπουδαίο ταλέντο του καλλιτέχνη που διαχειρίζεται έξοχα μέχρι και τον σουρεαλισμό σε κάποιες σκηνές, μέχρι να συνειδητοποιήσεις  ότι βρίσκεσαι σε σκοτεινή αίθουσα κι όχι σε γκαλερί, κοινώς άλλο είναι το ζητούμενο όταν κάνεις σινεμά… για περισσότερες πληροφορίες ας απευθυνθεί σήμερα κιόλας στον Λάνθιμο!

Υ.Γ.: Η Φλόρενς Πιού δεν βρίσκεται τυχαία στην αφίσα… είναι ταλεντάρα!

Για το BOOK TOUR, Τάσος Μαργέλος.