«LA CASA DE PAPEL»: Η επιτομή του εθισμού!

Τα ντοθρακιανά πολλοί εμίσησαν, τα ισπανικά αντίστοιχα πολλοί αγάπησαν ύστερα απ’ την προβολή του «LA CASA DE PAPEL»! Η σειρά που τα έχει όλα… από χολιγουντιανό  μπιστολίδι μέχρι ισπανικό μελόδραμα και από  τραγούδια που σου προκαλούν ανατριχίλα ως σκηνές έντασης που σου ανεβάζουν την αδρεναλίνη βραδιάτικα στο κόκκινο. Σεναριακό ρεσιτάλ από τον Άλεξ Πϊνα και σκηνοθετικές κινήσεις που αιφνιδιάζουν και τον πιο εκπαιδευμένο τηλεθεατή που τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον εθισμό για το επόμενο επεισόδιο φορώντας μια μάσκα Dali…

Shudnn

8  ληστές με ψευδώνυμα από ονόματα πόλεων, ο αρχηγός τους Profesor, η επιθεωρητής Murillo και οι ατυχείς όμηροι… ξέρω ανθρώπους που θα έδιναν το μισό τους βασίλειο για μία θέση ομήρου! Οι χαρακτήρες που ξεχωρίζουν και θα ταυτιστείς κάποια στιγμή δεν θα είναι απαραίτητα με την μεριά του Καλού ή του Κακού, τα όρια άλλωστε είναι δυσδιάκριτα… συμπάθεια και συμπόνια θα νιώσεις, αδιαφορία ούτε για αστείο. Ακόμα και για τις στιγμές που ο μελοδραματισμός ξεχειλίζει υπάρχει η επόμενη σκηνή που θα δεν θα σου επιτρέψει να κάτσεις ήρεμα στα μαξιλάρια του καναπέ…  σεναριακές κοιλιές δεν υπάρχουν, όλα είναι μετρημένα στην εντέλεια, όπως ακριβώς το σχέδιο του Profesor. Η μετάβαση από σκηνή σε σκηνή είναι ένα απ’ τα μεγάλα ατού της σειράς και μας θυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να έχεις στο πλευρό σου έναν μάστορα στο μοντάζ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ισπανοί εξελίχθηκαν σε μάστορες της αγωνίας είτε πρόκειται για αστυνομικό είδος όπως εδώ, είτε για θρίλερ και τους το αναγνωρίζουν πλέον άπαντες. Έχουν πλέον τίτλους ιδιοκτησίας μιας δικής τους εξαιρετικής σχολής που παρασύρει εκατομμύρια τηλεθεατών και σινεφίλ σε μικρή και μεγάλη οθόνη. Ακομπλεξάριστοι πλέον υποστηρίζουν περήφανα την δική τους κινηματογραφική βιομηχανία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την φετινή υποψηφιότητά τους για το ξενόγλωσσο όσκαρ όπου κι έστειλαν μία κωμωδία… αυτό λέγεται υψηλή αυτοϊδέα! Μην απορείτε λοιπόν με την επιτυχία τους… αν απορείτε πλέον!

Υ.Γ.: Η κορωνίδα των χαρακτήρων είναι ο Berlin… και δεν το παίρνω πίσω!

Για το BOOK TOUR, Τάσος Μαργέλος.