«Κυνήγι ενοχών»

«Αχ!»  Μου λέει αποκαμωμένη η φίλη μου και σκέφτομαι ποιο βαρύ φορτίο την κάνει να ακούγεται σαν ξεψυχισμένο από τα πολλά ταξίδια τρένο! Και άντε αν πράγματι είναι δικό της το φορτίο θα βρει τον τρόπο να το κουβαλήσει, τόσα και τόσα καταφέρνει με δυο παιδιά και με ρυθμούς που θα τρόμαζε κι ο Κεντέρης, αλλά άμα είναι κανένα από εκείνα τα λαθραία που τα βρίσκεις μέσα σου βαθιά γιατί κάποιος ή κάποιοι στο φόρτωσαν και σε όρκισαν και σε αιώνια σιωπή; Ομερτά λες και είμαστε μέλη συμμορίας και οφείλουμε σιωπή στον αρχηγό!

Κοιτάξτε, αγαπημένοι μου, κι άλλο ας μην σας κουράσω με τον αινιγματικό μου πρόλογο… υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που άλλοτε από επιλογή κι άλλοτε όχι βρίσκονται κοντά μας. Μοιραία θα πούνε, θα πούνε και θα ξαναπούνε πράγματα που αποτελούν τη δική τους «σοφία», τη δική τους αλήθεια και τα δικά τους πιστεύω.

Πόσες ήταν οι φορές αναλογιστείτε που νιώσατε αυτά τα βλέμματα, ξέρετε που είναι σαν να σας μιλάνε χίλιες γλώσσες μαζί να πέφτουνε πάνω σας αιχμηρά  και αμέσως αισθανθήκατε έναν δισταγμό να το πω για αυτό που κάνετε ή σκοπεύετε να κάνετε, μια ενοχή μη σας πω και δύο…

Και σκέφτομαι ποιοι είναι όλοι αυτοί που θα κρίνουν την εμφάνισή σας, την συμπεριφορά σας στα  βλαστάρια σας, στον/στην σύζυγό σας, στους γονείς και στα αδέρφια σας; Ποιος ορίζει και διορίζει επικριτές στη ζωή μας; Και για να το ξεκαθαρίσουμε δεν εννοώ τις άδολες συμβουλές ανθρώπων που μας αγαπούν μιλάω για αυτούς που αυτοβαφτίζονται «σωτήρες». Μήπως τελικά έχει χαθεί το όριο; Και ποιος το βάζει; Μα ΕΜΕΙΣ φυσικά! ΕΜΕΙΣ που λέμε ΝΑΙ στα λάθη, ΕΜΕΙΣ που έχουμε «κακομαθημένα» (κατά τη γνώμη τους) παιδιά, ΕΜΕΙΣ που σκύβουμε το κεφάλι σε κάθε «καλοπροαίρετη» συμβουλή!

Πόσοι από εσάς έχετε δεχθεί τα πυρά από κάποια μακρινήήή θεία που είχατε χάσει τα ίχνη της για πολύ καιρό, για το πώς συμπεριφέρεστε στα παιδιά σας, που φυσικά σε εκείνη δεν έκαναν τα παιδιά της ότι κάνουν τα δικά σας σπάνια πλάσματα, ξέρετε αυτά που τρώνε τις μυξούλες τους, ζωγραφίζουν τοίχους για να έρθουν περήφανα να σας δείξουν τα έργα τους, αυτά που δεν τρώνε σπανάκι στα τρία τους χρόνια και ασφαλώς τα δικά τους παιδιά ΠΟΤΕ δεν έκλαιγαν πεισματικά σε δημόσιους χώρους… μη σας πω ούτε στο σπίτι. Γιατί; Μα επειδή, αγαπημένοι μου, αυτοί οι άνθρωποι τα έκαναν όλα τέ-λει-α!!!

Αμ το άλλο που δεν τολμάς να πάρεις λίγα κιλάκια και αμέσως να τρέξουν να στο πουν… με τη γνωστή αβρότητα που τους χαρακτηρίζει! Τι νομίζεις μαντάμ δεν έχω εγώ καθρέφτη; Μόνο που εκείνος αν είστε καλά με τον εαυτό σας δε θα σας κοιτάξει περιφρονητικά, αλλά θα σας υπενθυμίσει να μην τσακίσετε άλλη σοκολατίνα αργά το βράδυ, για να  βάλετε κι εκείνο το ωραίο φορεματάκι που χαζεύετε στη βιτρίνα και να σας καμαρώσει.

Μην αφήνουμε, αγαπημένοι μου, τοξικούς ανθρώπους να μας πλημμυρίζουν με ενοχές! Ο καθένας μιλάει χρησιμοποιώντας τις δικές του εμπειρίες, τις δικές του αξίες και τη δική του ηθική και φυσικά βάση της δικής του διαπαιδαγώγησης. Μην ξεχνάτε πως οι πιο κακοποιητικοί άνθρωποι κάποτε έπεσαν κι οι ίδιοι θύματα κακοποίησης και υπάρχουν πολλές μορφές κακοποίησης.

Το πώς θα συμπεριφερθείτε στα αγγελούδια σας και στον εαυτό σας αφορά ξεκάθαρα ΕΣΑΣ και μόνο ΕΣΑΣ!!!

Ας φοράει, λοιπόν, ο καθένας τα παπούτσια του και αν θέλει να μιλήσει για τα… δικά σας να του επιβάλλετε να τα φορέσει ακόμη κι αν είναι μικρότερο νούμερο! Όσο για τις εκπτώσεις… ας είναι μόνο για τα υλικά, γιατί όταν πρόκειται για ανθρώπινες ψυχές εκεί χρειάζεται σεβασμός, ειλικρίνεια και υπομονή!

Η ζωή μας δεν μπαίνει  στα εκπτωτικά σταντ, αγαπημένοι μου, αλλά στην πιο όμορφη προθήκη!!!

Καλή αντάμωση!!!

Γαβρή Μελίνα

Τα ανείπωτα

Για όσα πια δεν σου μιλώ,

 τα όσα δεν γνωρίζεις,

τα όσα θα ‘θελα να πω

για όσα εσύ με κρίνεις,

θέλω μακριά σου να χαθώ,

μακριά σου να πηγαίνω

ψηλά μακριά σου να πετώ

«ελεύθερος» να μένω!

    Γ.Μ.