«Κοιτάζω γύρω μου»

Άκου τώρα να δεις πόσα πράγματα αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά μέσα από την ετυμολογία των λέξεων… «Respectare» έλεγαν και εννοούσαν «κοιτάζω γύρω μου». Εκείνοι τότε μάλλον το εννοούσαν, αγαπημένοι μου, και εντόπιζαν καταστάσεις και πρόσωπα γύρω τους εμβαθύνοντας, μελετώντας, εξηγώντας και αναλύοντας. Κάποια χρόνια αργότερα η λέξη έγινε «σεβασμός», αλλά δυστυχώς δεν τη… σεβόμαστε πάντα την έννοιά της.

Και μετά από τη μίνι φιλολογική αυτή ανάλυση ας γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω. Δεν υπάρχει, αγαπημένοι μου, άνθρωπος που να μη θυμάται από την παιδική του τουλάχιστον ηλικία κάποιον γονέα, κάποιον συγγενή ή ακόμη και κάποιον περαστικό να του υπενθυμίζει ή και να τον μαλώνει ακόμη πως έχει χάσει τον σεβασμό του ή το πιο σύνηθες πως δε σέβεται τίποτα και κανέναν!

Δε θα κάνω τον δικαστή, άλλωστε πώς θα μπορούσα μιας και δηλώνω πως διακατέχομαι πλήρως από την φύση μου την ανθρώπινη και την μαμαδίστικη και σίγουρα θα κάνω κι εγώ κάποτε το ίδιο στον έρμο τον γιο μου. Σα να με βλέπω να του μιλάω για το σεβασμό που δείχναμε εμείς στα νιάτα μας και πως οι εποχές χαλάσανε και και και… Κάποιοι κρυφογελάτε… μάλλον έχετε ήδη πέσει στην παγίδα! Και λέω παγίδα, αγαπημένοι μου, γιατί ξεχνάμε πως όπως κάθε έννοια συνυφασμένη με την ηθική και την ακεραιότητα του χαρακτήρα σχετίζεται σε σημαντικό βαθμό με τη μίμηση. Θα έχω πετύχει το σκοπό μου αν μέσω της δικής μου ζωής και συμπεριφοράς σε ότι με περιβάλλει αποτελέσω παράδειγμα προς μίμιση και όχι απλά παράδειγμα δεινής ρήτορα. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα λόγια, φίλοι μου, κι ας περάσουμε στα έργα!

Πώς είναι δυνατό να μιλάμε για σεβασμό στα παιδιά μας όταν δεν είναι λίγες οι φορές που πολλοί ενήλικες φέρονται σαν απολίτιστα όντα που ζούνε στη ζούγκλα αναλώνοντας τον ποιοτικό τους χρόνο στο παραλήρημα της έπαρσης, της αλαζονείας και του ωχαδερφισμού!

Αρχικά καλό θα ήταν να μάθουμε στα βλαστάρια μας την τέχνη του να ακούν τους γύρω τους. Να μην είναι ερμητικά κλεισμένα στο «δωμάτιο του εγώ», αλλά να μπορούν να συναισθάνονται, να διατηρούν βλεμματική επαφή και αμείωτο ενδιαφέρον με όσους συνδιαλέγονται αρχικά και στη συνέχεια να εξασκηθούν οι «κεραιούλες» τους στην ενσυναίσθηση. Μα για να γίνει αυτό πρώτα εμείς δε θα χάσουμε τα ματάκια τους στιγμή αλλά θα τα ακούσουμε με προσοχή!

Αν οι μπόμπιρές μας εξαντλήσουν με τις σκανδαλιές τους την υπομονή μας ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα αποτρέποντάς μας να ξεστομίσουμε κουβέντες που δε θα θέλαμε να είχαμε πει ποτέ. Και τι θα καταφέρουμε; Μα τον αυτοσεβασμό φυσικά, αγαπημένοι μου! Μόνο αν σέβονται τον εαυτό τους θα μάθουν τον σεβασμό στους γύρω τους κι αυτό σίγουρα δε θα προκύψει από προσβολές και επικριτική στάση παρά με ενθάρρυνση και συγχώρεση από μέρους μας. Φυσικά καλό θα ήταν να έχουμε μια κρυμμένη συγγνώμη έτοιμη και για τις δικές μας λανθασμένες συμπεριφορές εκτός αν κανείς δηλώνει αυθεντία και αλάνθαστος γονιός.

Άκουσα κάποια στιγμή τυχαία μια κυρία να λέει στο παιδάκι της: «Δε μιλάμε έτσι στους μεγάλους». Αυτό κι αν ακούγεται λάθος στα παιδικά αυτάκια. Μετάφραση του παιδιού: «Α, ωραία! Άρα στους συνομιλήκους όμως και στους μικρότερούς μου μπορώ να συμπεριφέρομαι όπως θέλω.» Δεν υπάρχουν ηλικιακές διακρίσεις στον σεβασμό. Σέβομαι ότι με περιβάλλει! Ακούω με σεβασμό τους γύρω μου και αν δε συμφωνώ εκφράζω με επιχειρήματα τη διαφορετική μου γνώμη, δεν ποδοπατώ το «είναι» του άλλου!

Μη τσιγκουνευτείτε ποτέ το «ευχαριστώ» και το «παρακαλώ». Όλα θα ηχούν καλύτερα στα αυτάκια τους. Ζητήστε μην απαιτείτε! Δεν έχει καμία σχέση ο σεβασμός με την επιβολή μιας κατάστασης. Ο σεβασμός προκύπτει ελεύθερα, αγαπημένοι μου. Θα είστε διπλά περήφανοι όταν ανακαλύψετε πως τα αγγελούδια σας έχουν μάθει την έννοια αυτής της υπέροχης λέξης γιατί υπήρξατε για αυτά παράδειγμα ζωής!

Και μην ξεχνάτε, «η γνώση σου χαρίζει δύναμη, ο χαρακτήρας σεβασμό»!

Ας πλάσουμε, λοιπόν, υγιείς προσωπικότητες!!!

Καλή αντάμωση!

«Καινούρια λέξη»

Άντε πάλι κι άλλη λέξη μου ‘μαθε η μαμά,

συνέχεια μου τη λέει σας λέω κι η γιαγιά.

Όλη την ώρα σεβασμό μου λένε πια να έχω

 σε ότι γύρω μου κοιτώ και ότι γύρω έχω.

Άμα κατάλαβα καλά θα λεν για την αγάπη,

 που πρέπει να έχουμε όλοι μας σε ότι γύρω υπάρχει.

«Ευχαριστώ», «συγγνώμη» και «παρακαλώ»

μου μάθανε να λέω

χωρίς κανένα δισταγμό

ακόμη κι άμα φταίω.

                                                                          Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Μελίνα Γαβρή.

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο