Η Κωνσταντίνα Κοράκη κουβεντιάζει με τον Γιώργο Γιώτσα

Ο Γιώργος Γιώτσας είναι ένας συγγραφέας που έχει πιάσει τον παλμό της εποχής. Σήμερα, θα μιλήσουμε μαζί του για τον τρόμο (ένα είδος στο οποίο ειδικεύεται), αλλά και για τη γραφή γενικότερα.

1. Γιατί ορισμένοι άνθρωποι τρομάζουν περισσότερο; Αποτελεί πρόκληση για σένα όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι δεν τρομάζει εύκολα;

Όλοι οι άνθρωποι φοβόμαστε κάτι. Απλά κάποιοι, λόγω των εμπειριών τους, μπορούν να το διαχειρίζονται πιο ψύχραιμα.

Το να δηλώσει κάποιος ότι δεν τρομάζει εύκολα, το καταλαβαίνω, γιατί συνήθως ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μας είναι να πληγώσουμε το “εγώ” μας.

2. Στη συλλογή διηγημάτων σου με τίτλο «Κάτω από το κρεβάτι» από τις εκδόσεις Λυκόφως έχεις δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο κοινωνικό στοιχείο. Είναι κάτι που βγήκε αυθόρμητα ή πιστεύεις ότι έτσι αποκτάει μεγαλύτερο βάθος ένα βιβλίο τρόμου;

Χαίρομαι που το υπογραμμίζεις αυτό γιατί είναι κάτι που βγήκε αυθόρμητα και ειλικρινά. Έχω σημειώσει ξανά ότι τα βιβλία δεν είναι “καθρέπτες” της ζωής, δεν μας εξηγούν τη ζωή, ούτε μας δίνουν οδηγίες για το πώς θα ζήσουμε. Τα βιβλία είτε είναι η ίδια η ζωή, είτε δεν είναι τίποτα. Για εμένα είναι λοιπόν.

3. Διαβάζοντας το βιβλίο σου παρατήρησα ότι μιλάς για τις γυναίκες, τις καταλαβαίνεις και ότι προσπαθείς να «ακουστεί» η φωνή τους και, συχνά, η απογοήτευσή τους. Πώς μπαίνεις στη γυναικεία ψυχολογία;

Σε ευχαριστώ για αυτή την πρωτότυπη ερώτηση καθώς, είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι να τη συναντώ· για ένα θέμα που πολλές αναγνώστριες και πολλοί αναγνώστες μου έχουν μιλήσει προφορικά ή σε προσωπικά μηνύματα. Από το 2011 και το «Χρυσαφένιο Χωράφι» όπου ανακαλώ να μου λένε για την σωστή σκιαγράφηση της ετοιμοθάνατης καρκινοπαθούς ηλικιωμένης, μέχρι φέτος με το «Κάτω από το Κρεβάτι» και τους τόσους γυναικείους χαρακτήρες (η απελπισμένη μητέρα Ζένια, η “επαναστάτρια” teenager Ελεάννα, η μεσήλικη Πένυ απέναντι στην μοναξιά, η ατίθαση, σεξουαλική Βέρα που συναντάμε πριν την ενηλικίωση της, η διστακτική, γεμάτη ελπίδα και πόθο για ζωή, αλλά ταυτόχρονα πόνο και τραύματα, μαθήτρια της τελευταίας ιστορίας... και άλλες γυναίκες) είναι εκείνες που οδηγούν τις ιστορίες. Γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με “fictional χαρακτήρες”... αλλά με πραγματικές γυναίκες. Το μόνο που κάνω είναι να παρατηρώ, να ζω και να μαθαίνω από τις γυναίκες. Το ότι μπορώ και κάνω τη φωνή τους να “ακούγεται” μέσα από τα βιβλία, είναι κάτι που βρίσκω απαιτητικό και ταυτόχρονα πολύ όμορφο.

4. Ο Στήβεν Κινγκ ανέφερε σε μια συνέντευξη το μυθιστόρημα «Ποιος σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόυντ» της Άγκαθα Κρίστι, εξηγώντας ότι το θέμα δεν ήταν (μόνο) η αποκάλυψη του δολοφόνου, αλλά η ζωή και τα μυστικά μιας μικρής κοινωνίας, κάτι που έκανε και ο ίδιος στον «Θόλο». Ποια είναι η άποψή σου;

Εννοείται ότι το θέμα είναι η ίδια η κοινωνία, και αν θέλετε την άποψη μου, το θέμα ειδικότερα, είναι το κέντρο της κοινωνίας: Ο άνθρωπος. Για αυτό στο «Κάτω από το Κρεβάτι» όπως και στα «Εκ Νεκρών» και «Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά» οι σελίδες μοιάζουν με πλάνα καδραρισμένα στον άνθρωπο· με τα κουσούρια και τα ελαττώματα, με τις ελπίδες και τις φοβίες, με τις λαμπερές ιδέες και τις σκοτεινές γωνίες στο μυαλό... Και μετά τα πλάνα ανοίγουν και βλέπουμε πώς σχηματίζονται, εδραιώνονται και με τη σειρά τους επηρέαζουν οι κοινωνικές επινοήσεις, συμπεριφορές και μοτίβα. Το “ποιος είναι ο δολοφόνος” ή το να κοιτάξουμε την ώρα που η κουρτίνα γεμίζει πτυχές και διακρίνεται το “εξώκοσμο” και ο τρόμος, είναι το γλάσο σε μια πολυεπίπεδη τούρτα, γεμάτη υλικά. Είναι λογικό αυτό γιατί δεν μας ενδιαφέρει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά το πώς καταλήγουμε εκεί, ποιο είναι το κίνητρο... Όλα αυτά μάς φωτίζουν πτυχές της προσωπικότητας του ανθρώπου και της ανθρώπινης φύσης ώστε να δούμε και τις δικές μας πλευρές σαν καθρέπτης, να μας “ακουμπήσουν”, που είναι και αυτό που μας ενδιαφέρει.

5. Η λογοτεχνία του τρόμου αποτελεί συμβολισμό για τις φοβίες μιας κοινωνίας; Μας τρομάζει αυτό που δεν κατανοούμε ή δεν γνωρίζουμε;

Η λογοτεχνία του τρόμου δεν είναι απόλυτο ότι αντικατοπτρίζει τις φοβίες μιας κοινωνίας, είναι σίγουρα μια ψυχαγωγία και κάποιες φορές πιστεύω αντανακλά τις φοβίες του συγγραφέα ή και κάποιων άλλων ανθρώπων -αλλά σίγουρα δεν είναι ο φόβος που νιώθει ένας πατέρας όταν δεν έχει να προσφέρει τα αναγκαία στην οικογένεια του.

Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας παραπέμπω σε αυτό που έγραψε ο «Πατέρας του Τρόμου» Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ: «Το αρχαιότερο και βαθύτερο συναίσθημα του ανθρώπου είναι ο φόβος. Ο αρχαιότερος και βαθύτερος φόβος, είναι εκείνος του αγνώστου».

6. Πιστεύεις ότι ο συγγραφέας τρόμου παίζει με τα όρια της λογικής μέσα στο μυαλό του; Νιώθεις εξάντληση μετά από έντονες περιγραφές;

Εξαρτάται... αν ο συγγραφέας είναι λογικός! Ναι το πιστεύω. Βλέποντας του συνανθρώπους μου και το πως σκέφτονται, μερικές φορές πιστεύω ότι δεν είμαι και τόσο “λογικός” καθώς προσπαθώ χρησιμοποιώ το φόβο και το άγνωστο για να τους δημιουργήσω διάφορα συναισθήματα, τα οποία νιώθω και εγώ πολλές φορές.

Πιο πολύ με εξιτάρει... γιατί όταν πετυχαίνω να περιγράφω αυτά που αισθάνομαι, μου δημιουργεί έντονα συναισθήματα και ικανοποίηση όπως ελπίζω και στον αναγνώστη. Ταυτόχρονα όχι μόνο αισθάνομαι εξάντληση, καθώς στη συγγραφή υπηρετούμε κάτι ανώτερο και όταν γράφω ένα βιβλίο νιώθω κάθε στιγμή του πολύ έντονα, αλλά αυτή η εξάντληση δεν είναι μόνο πνευματική, σωματοποιείται· μετά από τέτοιες περιγραφές νιώθω μυϊκή κούραση σαν να έκανα μια σκληρή δουλειά ή μια δυνατή γυμναστική και -γνωρίζω ότι θα φανεί αστείο ή περίεργο ακόμα, αλλά είναι αλήθεια- και πείνα. Τα περισσότερα χρήματα σε σουβλάκια και junk food τα έχω ξοδέψει μετά από συναυλίες και μετά από συγγραφή νέων κεφαλαίων σε βιβλίο.

7. Όταν άρχισες να γράφεις, σκέφτηκες ότι μπορεί ο περίγυρός σου να σε κατακρίνει για το είδος που επέλεξες;

Δεν το σκέφτηκα, αν και έγινε. Αλλά επειδή αγαπώ τη συγγραφή και τα βιβλία, δεν με απέτρεψε από το να γράψω και σίγουρα δεν το άφησα να με επηρεάσει. Πιο πολύ με επηρεάζει, ότι είμαι αναγκασμένος να εργάζομαι για να εξασφαλίσω τα προς το ζην, σε μια άλλη δουλειά, παρά στο να αφοσιώνομαι στη συγγραφή που τόσο αγαπώ, μιας και βιοποριστικά είναι αδύνατον να ζήσεις από τα βιβλία στη χώρα μας. Επίσης μου έχουν βάλει ταμπέλες επειδή θίγω ευαίσθητα θέματα... Όπως σας είπα δεν με απέτρεψε όταν ξεκίναγα, δεν με απασχολεί ούτε τώρα, μετά από τόσα βιβλία, διακρίσεις, ιδέες αλλά κυρίως, την αγάπη των αναγνωστών που δε θα άλλαζα με τίποτα.

8. Υπάρχει χώρος για χιούμορ στη λογοτεχνία του τρόμου;

Ναι. Απλά θέλει προσοχή, γιατί μια χιουμοριστική γραμμή μπορεί να αποφορτίσει τον αναγνώστη αν δοθεί σωστά, αλλά μπορεί να καταστρέψει την ατμόσφαιρα τρόμου της ιστορίας αν δοθεί λάθος. Επίσης είναι και το πως νιώθεις όταν γράφεις, τι θέλεις να πεις, που ετοιμάζεσαι να οδηγήσεις τον αναγνώστη. Δύο δεξιοτέχνες συγγραφείς τρόμου με χιούμορ, που μου έρχονται στο μυαλό, είναι η Λένα Κικίδου και ο Γιώργος Μεσολλογίτης,

9. Γνωρίζω ότι ετοιμάζετε με την Αγνή Σιούλα ένα βιβλίο βασισμένο στις λαϊκές παραδόσεις σχετικά με τους βρικόλακες (αν έχω κάνει κάποιο λάθος, διόρθωσέ το σε παρακαλώ). Πώς προέκυψε αυτή ιδέα και πώς σου φάνηκε η όλη διαδικασία;

Πολύ σωστά και μπορώ να πω ότι είναι ένα βιβλίο που ανυπομονώ να μοιραστούμε· το θεωρώ ορόσημο. Προσωπικά το απόλαυσα και είμαι σίγουρος θα είναι κάτι ιδιαίτερο για όλους τους αναγνώστες. Για την ιδέα και την υλοποίηση του βιβλίου έχω γράψει στο «Σημείωμα Συγγραφέα», όπως και η Αγνή, τα οποία θα βρείτε στο τέλος του βιβλίου (καθώς αυτή τη φορά, την εισαγωγή υπογράφει η εξαιρετική Ευαγγελία Παπανίκου). Μπορώ να σας πω ότι η όλη διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη για εμένα καθώς η συγγραφή ενός ποιοτικού βιβλίου από δύο συγγραφείς, απαιτεί πολλά περισσότερα από την έμπνευση. Η Αγνή Σιούλα είναι η αιχμή του δόρατος στο Ελληνικό Φανταστικό και μια σπουδαία λογοτέχνης και η συνεργασία μου μαζί της (πάνω από ένα χρόνο κράτησε η κοινή μας συγγραφή) ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Η έμπνευση μας, η δουλειά και το μεράκι πάνω σε αυτή, όπως και το κοινό μας όραμα πιστεύω, θα φανούν και μέσα από τις σελίδες ενός ταξιδιού αλλιώτικου και σκοτεινού. Ενός ταξιδιού στο οποίο σας περιμένουμε, να το ζήσουμε μαζί. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Λυκόφως τον Ιανουάριο του 2019 με τίτλο:

«Εκείνοι που επιστρέφουν».

Ένα βιβλίο που όπως ήδη μας έγραψαν από την Αthens Voice: «Συνδυάζει αριστοτεχνικά το σύγχρονο τρόμο με τις ελληνικές παραδόσεις».

10. Σκοπεύεις να στραφείς σε κάποιο άλλο είδος; Διέκρινα γερές δόσεις λυρισμού στο βιβλίο σου, κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.

Πράγματι, ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα το οποίο δεν ανήκει στο φανταστικό, ούτε στον τρόμο. Το γράφω τα τελευταία χρόνια και το 2019 ελπίζω θα είναι η χρονιά που θα έχουμε... ανακοινώσεις και για αυτό. Επίσης ήδη έχω γράψει ένα ακόμα διήγημα (που δεν ανήκει στο φανταστικό) και  βραβεύτηκε το 2018 σε πανελλήνιο διαγωνισμό -θα το δούμε σύντομα σε συλλογή. Είναι κάτι που με εξιτάρει. Υπηρετώ το είδος της φαντασίας και του τρόμου που αγαπώ ως αναγνώστης, αλλά μου αρέσει να δοκιμάζω και καινούργια πράγματα.

Γιώργο, σ’ ευχαριστώ για την κουβέντα μας και ελπίζω να δούμε τη νέα σου δουλειά σύντομα.

Σε ευχαριστώ ειλικρινά για την ευκαιρία που μου έδωσες, να έρθω σε επαφή με τους αναγνώστες. Ραντεβού τον Ιανουάριο του 2019 με το «Εκείνοι που επιστρέφουν».

Βιογραφικό:

Ο Γιώργος Γιώτσας είναι μια σύγχρονη φωνή στη λογοτεχνία του φανταστικού.

To βιβλίο του "Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017) αναδείχθηκε μέσω πανελλήνιας ψηφοφορίας, στα 10 καλύτερα βιβλία στην κατηγορία "Διήγημα" στα βραβεία Public Book Awards 2018.

Τα διηγήματα του έχουν διακριθεί σε πολλούς πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (Esquire, Eyelands.gr, Diavasame.gr, Ars Nocturna, Μωραϊτης, Εντύποις, Συμπαντικές Διαδρομές) όπως και σε διεθνής (Writers Digest) και έχουν δημοσιευθεί σε συλλογές λογοτεχνών.

Το 2012 ο εκδοτικός Momentum εξέδωσε το πρώτο του βιβλίου, με τίτλο "Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά", μια συλλογή βραβευμένων και νέων διηγημάτων φαντασίας και τρόμου στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, με την οποία συστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Το 2015, oι εκδόσεις Λυκόφως εκδίδουν το "Εκ Νεκρών" το οποίο είναι το δεύτερο προσωπικό του βιβλίο και πρώτο μυθιστόρημα του. Το "Εκ Νεκρών" βραβεύτηκε πανελληνίως με τον Α' Έπαινο καλύτερου μυθιστορήματος σε διαγωνισμό. Επίσης, ήταν υποψήφιο στα βραβεία Public Book Awards 2016, στις κατηγορίες "Καλύτερο Ελληνικό Μυθιστόρημα" και "Εξώφυλλο της χρονιάς".

Το 2017, στη δεύτερη συνεργασία του, με τις εκδόσεις Λυκόφως, εκδίδεται το "Κάτω από το κρεβάτι", η δεύτερη προσωπική του συλλογή, με βραβευμένα και καινούρια διηγήματα φαντασίας και τρόμου στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Ένα βιβλίο που αγκάλιασε επίσης το αναγνωστικό κοινό και το οπόιο έφθασε στα δέκα καλύτερα βιβλία των βραβείων Public μετά από πανελλήνια ψηφοφορία.

Συνεχίζει να γράφει με συνέπεια, ενώ κατά καιρούς έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον περιοδικών όπως το Tv Zapping, το Mystery, η Athens Voice και το Esquire, όπου έχουν φιλοξενηθεί συνεντεύξεις και αφιερώματα.

links:

Instagram: https://www.instagram.com/ggiotsas/?hl=el

Facebook Page: https://www.facebook.com/George.Giotsas/

Τwitter: https://twitter.com/george_giotsas

Goodreads: https://www.goodreads.com/author/show/6557135._

Για το Book-Tour, Κωνσταντίνα Κοράκη.

Η Κωνσταντίνα Κοράκη γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι εκπαιδευτικός. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στους ιστότοπους: Book-Tour, Fractal, τοβιβλιοnet, nyctophilia.gr. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τον τίτλο: «Η Ανταριασμένη, οι Φίλοι και τα Κτήρια» κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Λυκόφως. Μέσα στο 2019 θα κυκλοφορήσουν το μυθιστόρημά της «Σαφένια» και η νουβέλα «Η Λέσχη των Χρωμάτων», και τα δύο από τις εκδόσεις Λυκόφως.

https://konstantinakoraki.wordpress.com/