Η Κωνσταντίνα Κοράκη κουβεντιάζει με τον Γιώργο Δάμτσιο

Ο Γιώργος Δάμτσιος είναι ένας συγγραφέας με σταθερά ανοδική πορεία. Την προηγούμενη χρονιά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell το βιβλίο του με τίτλο “Σκοτεινό Πέπλο”.

1. Τα βιβλία σου έχουν ως κοινό άξονα την ψυχολογία, αφού γράφεις για ανθρώπους που πρέπει να δράσουν κάτω από συνθήκες πίεσης. Πώς μπαίνεις στην ψυχοσύνθεση κάθε χαρακτήρα, χωρίς να επαναλαμβάνεσαι;

–Το βρίσκω πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να μελετώ την ανθρώπινη συμπεριφορά μέσα από τα γραπτά μου. Πάντα λέω ότι οι άνθρωποι και τα κίνητρά τους δημιουργούν τις ιστορίες και όχι το αντίθετο. Κι αυτό νομίζω ότι είναι και το «μυστικό» έτσι ώστε να αποφεύγω και τις επαναλήψεις. Κάθε τέτοιος χαρακτήρας είναι μια ολοκαίνουρια προσωπικότητα, άρα έχει και μια καινούρια ιστορία να διηγηθεί.

2. Το 2018 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Bell το μυθιστόρημά σου με τίτλο “Σκοτεινό Πέπλο”. Ο ήρωάς σου συνέρχεται μετά από ένα χτύπημα και ανακαλύπτει ότι πλέον δεν θυμάται τίποτα. Σύντομα, μπλέκεται σε μια περιπέτεια, όπου πρέπει να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό και σε ποια πλευρά -καλή ή κακή- ανήκει.  Πώς κατάφερες να διατηρήσεις το σασπένς σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου παράλληλα με την εσωτερική αγωνία του Λούκα;

–Το “Σκοτεινό Πέπλο” είναι ένα καθαρόαιμο βιβλίο δράσης, οπότε η διατήρηση του σασπένς ήταν το σημαντικότερο στοίχημά του. Νομίζω ότι η αμνησία από την οποία υποφέρει ο πρωταγωνιστής ήταν το σημαντικότερο όπλο μου, καθώς η ιστορία δίνεται σε πρωτοπρόσωπο ύφος και μέσα από τα δικά του μάτια. Ό,τι ανακαλύπτει λοιπόν ο αναγνώστης, το ανακαλύπτει ταυτόχρονα με τον ήρωα με αποτέλεσμα να κατανοεί ευκολότερα και τη δική του αγωνία. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι οι εξελίξεις του βιβλίου είναι αρκετές και σχεδόν αλλεπάλληλες, κάτι που προφανώς βοηθά επίσης στο να κρατηθεί η αγωνία σε υψηλά επίπεδα.

3. Στο μυθιστόρημά σου “Το Τρίπτυχο των Ευχών” μιλάς για μια νεαρή γυναίκα, που ένα μυστηριώδες αντικείμενο της δίνει τη δυνατότητα να βελτιώσει την άσχημή της εμφάνιση. Όλα αυτά διαδραματίζονται σε ένα απομονωμένο χωριό. Ήταν δύσκολο να σκιαγραφήσεις την τοπική κοινωνία και τις αντιδράσεις της απέναντι στην ηρωίδα;

–Αν απαντούσα σε αυτό το ερώτημα πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο, θα πίστευα ότι όντως θα ήταν πολύ δύσκολο να τα σκιαγραφήσω όλα αυτά. Ήταν όμως πραγματικά πολύ ευχάριστο το ότι τελικά όλα αυτά μου βγήκαν σχεδόν αβίαστα. Μάλλον έπαιξε ρόλο ότι τέτοιες κοινωνίες  δεν μου είναι άγνωστες (υπάρχουν παρόμοια χωριά αρκετά κοντά μου). Επίσης, παρόμοιες συμπεριφορές υπάρχουν και σε μεγαλύτερα επαρχιακά μέρη, άρα τις έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια, ειδικά στο σχολείο. Η καταγραφή τους, πάντως, ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ, καθώς εξερεύνησα γεγονότα και καταστάσεις τόσο από τη μεριά του θύτη όσο και από τη μεριά του θύματος.

4. Τι σε ώθησε να γράψεις το πρώτο σου έργο;

–Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά καθώς ήμουν πάρα πολύ μικρός, όταν άρχισα να γράφω! Το πιθανότερο είναι ότι θα είδα κάποια πολύ ωραία ταινία στην τηλεόραση και θα είπα στον εαυτό μου ότι θέλω να γράψω κι εγώ μια δικιά μου ιστορία. Το βέβαιο είναι ότι σε τέτοιες ηλικίες (πρώτη δημοτικού) περισσότερο αντιγράφεις αυτό που μόλις είδες, το οποίο έχει σίγουρα τη χάρη του, καθώς αποτυπώνει όμορφα κομμάτια παιδικής αθωότητας.

5. Από πού αντλείς τις ιδέες σου;

–Δεύτερη σερί ερώτηση όπου συλλαμβάνομαι αδιάβαστος! Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από πού αντλούνται. Ξαφνικά υπάρχουν στην άκρη του μυαλού μου και τις καταγράφω. Υποθέτω ότι είναι αποτέλεσμα υποσυνείδητων συνειρμών και συνδυαστικών σκέψεων. 

6. Η συγγραφή βιβλίων είναι ένας ιδιαίτερα δύσκολος χώρος. Από τη μία χρειάζεται απομόνωση για να προκύψει κάποιο έργο, από την άλλη ο συγγραφέας πρέπει να είναι κοινωνικός για να προωθήσει τη δουλειά του. Πώς καταφέρνεις να διατηρείς αυτή την ισορροπία;

–Ποιος είπε ότι τα καταφέρνω; Με το πρώτο τα πηγαίνω καλά, αλλά στο δεύτερο μένω ανεξεταστέος μερικές φορές! Ο χρόνος μου συχνά είναι περιορισμένος, οπότε το πρώτο πράγμα που κάνω όταν καθίσω στον υπολογιστή, είναι να κλείσω το ίντερνετ και το Facebook, γιατί αλλιώς δεν θα προλάβω να γράψω λέξη. Όταν είμαι, πάντως, στις εκθέσεις βιβλίων και τις παρουσιάσεις, θεωρώ ότι τα πηγαίνω πολύ καλύτερα από πλευράς κοινωνικότητας!

7. Ήσουν από τους διοργανωτές του φεστιβάλ για το φανταστικό “Fantasmagoria”. Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία; Πιστεύεις ότι η διοργάνωση έφερε τον κόσμο πιο κοντά στους Έλληνες συγγραφείς τού χώρου;

–Είναι βέβαιο ότι έβαλε κι αυτό το λιθαράκι του. Όταν πολλοί άνθρωποι που αγαπούν το ίδιο πράγμα συγκεντρώνονται στο ίδιο μέρος, αρχίζουν και πιστεύουν περισσότερο σ’ αυτό, καθώς καταλαβαίνουν ότι “δεν είναι μόνοι”. Αναγκάστηκα παρ’ όλα αυτά να φύγω από τη διοργάνωση του φεστιβάλ, και πάλι λόγω πίεσης χρόνου. Ευτυχώς το Fantasmagoria συνεχίζεται, εξελίσσεται και βελτιώνεται συνεχώς.

8. Πρόσφατα διάβασα το διήγημα που έγραψες μαζί με τη Γεωργία Καλαμαρά για τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο “Βρόχος” (εκδόσεις Λυκόφως), όπου συμμετέχει και ο Graham Masterton. Εάν δεν γνώριζα από την αρχή ότι η ιστορία σας είναι αποτέλεσμα κοινής προσπάθειας, δεν θα το είχα καταλάβει.

Θα ήθελες να μου πεις πώς ήταν η συνεργασία σας, αλλά και ποιος είχε την ιδέα να συνδέσετε την ιστορία σας με αυτή του Masterton που έγραψε μαζί με την Dawn Harris.

Η συνεργασία μας με τη Γεωργία κύλησε πέραν του δέοντος καλά και νομίζω ότι το αντιλαμβανόμαστε κι εμείς ότι παραδώσαμε ένα ομοιογενές γραπτό. Το αστείο είναι όμως ότι εγώ γράφω αρκετά πιο απλά και “to the point” ενώ τα κείμενα της Γεωργίας είναι πιο λυρικά και διανθισμένα από πληθώρα εικόνων.

Οπότε, αυτό που πραγματικά χρειάστηκε να κάνουμε ήταν να ακούμε και να κατανοούμε συνεχώς ο ένας τον άλλο. Αν δεν υπάρχει αλληλοκατανόηση, αν δεν δέχεσαι και τα “θέλω” του συγγραφικού σου ταιριού, αν δεν κάνεις πίσω στα δικά σου, τότε η αποτυχία καραδοκεί. Αν είσαι δεκτικός, τότε όλα θα πάνε καλά. Η Γεωργία ανήκει ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία, ενώ γράφει και εξαιρετικά. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο.

Η σύνδεση με το διήγημα του Μάστερτον καθώς και με τους “Δαίμονες της Νορμανδίας” και το “Μανιτού” ήταν δική μου ιδέα, ενώ η κεντρική πλοκή του διηγήματος προήλθε από την πλούσια φαντασία της Γεωργίας.

9. Ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια για το μέλλον;

–Φέτος το φθινόπωρο αναμένεται να κυκλοφορήσει το δεύτερο αυτοτελές μέρος της σειράς των “Ευγενών Άγριων” από τις εκδόσεις BELL. Είναι η δεύτερη περιπέτεια του Λούκα και των υπόλοιπων χαρακτήρων του “Σκοτεινού Πέπλου”.

Παράλληλα, με τον Μάριο Δημητριάδη δουλεύουμε και επάνω στο Metal Chapters 2, το οποίο ξεφεύγει από την Ελλάδα και πλέον έχει συμμετοχές από όλον τον κόσμο. Ενδέχεται να κυκλοφορήσει κι αυτό προς το τέλος του έτους, καθώς η μια με την άλλη κυκλοφορία δεν έχουν ουδεμία σχέση.

10. Το Metal Chapters 1 και 2 πρόκειται για ένα φιλόδοξο πρότζεκτ με διηγήματα βασισμένα στη μουσική Heavy Metal και με συμμετοχές συγγραφέων από όλο τον κόσμο. Δύο πράγματα θέλω να ρωτήσω: Πώς προσεγγίσατε τους υπόλοιπους συγγραφείς για το Metal Chapters; Και αν ακούς μουσική, όταν γράφεις.

–Μαζί με τον Μάριο Δημητριάδη και τον Roger Rovento (ανακοινώσεις γι’ αυτόν σε λίγο καιρό), στείλαμε επίσημα ερωτήματα στους συγγραφείς και τα συγκροτήματα που συμμετέχουν στο Metal Chapters μέσω mail. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο ήρθε αφότου οι ίδιοι έδωσαν την έγκριση, καθώς μετά έπρεπε να πάρουμε το οκ και από τις εταιρείες και τους μάνατζερ αυτών. Είναι κάτι που απαιτεί γαϊδουρινή υπομονή και ατσαλένια νεύρα, αλλά στο τέλος πάντα τα ξεχνάμε όλα και μας μένει μόνο η χαρά της δημιουργίας!

 Όσο για το αν ακούω μουσική όταν διαβάζω. Κατά την πρώτη γραφή, δεν το κάνω ποτέ για να αποφύγω τους περισπασμούς. Στις διορθώσεις ακούω πάντα, απλά σε χαμηλή ένταση για να κρατιέμαι και πάλι συγκεντρωμένος.

Γιώργο, σε ευχαριστώ για την κουβέντα μας!

–Εγώ ευχαριστώ, Κωνσταντίνα!

Βιογραφικό

Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε το 1978 στη Νάουσα, όπου και εξακολουθεί να διαμένει μαζί με τη σύζυγό του Αναστασία και τα δύο παιδιά τους.

Εκτός από τη συγγραφή, του αρέσει να διαβάζει μανιωδώς ενώ είναι λάτρης της Heavy Metal, του gaming και του αθλητισμού.​

Αποτελεί ιδρυτικό μέλος του Φεστιβάλ Φαντασίας Fantasmagoria.

Αρθρογραφεί τακτικά στην ιστοσελίδα nyctophilia.gr

Πραγματοποιεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής για λογαριασμό της Επιτροπής Ισότητας του Δήμου Νάουσας.

Οι κυκλοφορίες του:

–Μέχρι την τελευταία του ανάσα (Νοέμβριος 2015, εκδόσεις Momentum, μυθιστόρημα).

–Το Τρίπτυχο Των Ευχών (Απρίλιος 2017, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, μυθιστόρημα).

–Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών (Σεπτέμβριος 2017, εκδόσεις Λυκόφως, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη).

–The Metal Chapters Vol. I (Απρίλιος 2018, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ, γραμμένο σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα Αγγλικά τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.

–Μυστικά στο λυκόφως (Ιούλιος 2018, εκδόσεις Λυκόφως, συλλογή διηγημάτων).

–Σκοτεινό πέπλο (Νοέμβριος 2018, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).

Έχει συμμετάσχει επίσης και σε εννέα συλλογές διηγημάτων.

Βρείτε τον στο προσωπικό του site: georgedamtsios.com

Για το Book- Tour, Κωνσταντίνα Κοράκη.

Η Κωνσταντίνα Κοράκη γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι εκπαιδευτικός. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στους ιστότοπους: Book-Tour, Fractal, τοβιβλιοnet, nyctophilia.gr. Το πρώτο της μυθιστόρημα: «Η Ανταριασμένη, οι Φίλοι και τα Κτήρια» κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Λυκόφως. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημά της με τίτλο «Σαφένια» (Εκδόσεις Λυκόφως), ενώ ετοιμάζει και μια νουβέλα με τίτλο «Η Λέσχη των Χρωμάτων».

https://wordpress.com/view/konstantinakoraki.wordpress.com