Γνωρίστε τον Στέφανο Παπαδόπουλο

Ο Στέφανος Παπαδόπουλος κουβεντιάζει στο ΒΟΟΚ TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Στέφανος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σε ηλικία ενός έτους ακολούθησε τους γονείς του στην Καλιφόρνια και όταν έγινε 4 ετών η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και έζησε για 25 χρόνια. Γαλουχήθηκε από τη μητέρα του και ανατράφηκε με αρχές και αξίες βασισμένες στον ανθρωπισμό και το δίκαιο. Σπούδασε Κοινωνική Οικονομία, Διπλωματία και Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο. Το 1993 αποφοίτησε από τη Νομική. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1997 με μια βαλίτσα γεμάτη γαλλική κουλτούρα και ελληνικές ρίζες. Η αστείρευτη φαντασία του, η ασυμβίβαστη παιδικότητά του και η ανάγκη του για ουσιαστική προσφορά και δημιουργία νίκησαν στη μάχη με τα κοινωνικά πρότυπα του επιχειρηματία που υπήρξε για 15 χρόνια. Εμπνευσμένος από την αγάπη των παιδιών του, δημιουργεί παραμύθια και ιστορίες, που τους διηγείται τα βράδια. Η επιμονή της γυναίκας του τον πείθει τελικά να βάλει τις ιστορίες του σε χαρτί και έτσι γεννήθηκε Η Παχουλή Βατραχίνα, μα και όσα παραμύθια πρόκειται να ακολουθήσουν.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Η πρώτη φορά που πήγα κινηματογράφο. Είδα τον «πόλεμο των άστρων» και τότε κατάλαβα πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Ένα πρωινό ξύπνημα στη Θεσσαλονίκη.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Πάντα με την οικογένειά μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Η αξία του ανθρώπου δεν ορίζεται από τους πειρασμούς στους οποίους υποκύπτει, αλλά στον τρόπο που διαχειρίζεται τις συνέπειές τους.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Τα έργα (ταινίες, μυθιστορήματα κ.λ.π.), που δεν έχουν αίσιο τέλος. Είμαι φανατικός οπαδός των “happy end”. Θέλω να κλαίω από ευτυχία και όχι από στεναχώρια.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ο έρωτας! (με τη ζωή, με το φως, με το πρόσωπο που βλέπεις απέναντί σου, με τα πάθη σου, με τα λάθη σου, με τη νύχτα που θα ‘ρθει, με τα παραμύθια, με τα όνειρα, με την υπόσχεση μιας νέα μέρας…)

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Στέφανο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Οι εποχές δυστυχώς είναι εγκλωβισμένες σ έναν κύκλο επανάληψης…Το μυαλό και η ψυχή μου, θέλω να πιστεύω ότι εξελίσσονται χωρίς να επαναλαμβάνονται ή να παραμένουν στατικά σε μια εποχή. Όσο για το σώμα μου, σμιλεύεται από την κάθε εποχή χωρίς διακρίσεις. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από μια νέα σκέψη, ένα νέο συναίσθημα ή μια νέα ρυτίδα.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η ραχοκοκαλιά της ζωής είναι η οικογενειακή παράδοση. Είτε την ακολουθούμε, είτε την αμφισβητούμε, σε κάθε περίπτωση καθορίζει την πορεία της ζωής μας.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Οι διάλογοι, γιατί επικεντρώνονται στην ουσία και αγνοούν τις λεπτομέρειες (όπως οι Πλατωνικοί διάλογοι).

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα έβρισκα μια οικογένεια να υιοθετήσει το κοριτσάκι με τα σπίρτα και να το σώσει από το κρύο.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Η παιδική λογοτεχνία, πρέπει καταρχήν να λειτουργεί αυτόματα, ώστε να εμπεριέχει το στοιχείο της φαντασίας που είναι απαραίτητο για να προσελκυστούν τα παιδιά. Απαιτείται όμως και μια πειθαρχία, ώστε να γίνουν κατανοητά τα ηθικά μηνύματα που μεταφέρουν τα παραμύθια, χωρίς αυτή η διαδικασία να φαίνεται επιτηδευμένη.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Επιλέγω πάντα μολύβι, γιατί βρίσκομαι σε παράλληλο σύμπαν με τους υπολογιστές.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

 Το γνωστό επίγραμμα του Σιμωνίδη:

Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

Που σημαίνει: "Ξένε, πες στους Λακεδαιμόνιους ότι κειτόμεθα εδώ, πιστοί στους νόμους τους", εννοώντας: "πεθάναμε εδώ ακολουθώντας τις σπαρτιατικές παραδόσεις"

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα υπάρχει πάντα κάποιος για να μοιράζεσαι.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

 “Wall-e” της Disney PIXAR από το σκηνοθέτη Andrew Stanton.    

Χωρίς αμφιβολία, η ωραιότερη ιστορία αγάπης μετά το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Ο ήλιος ανατέλλει, τα τσόφλια των αβγών σπάνε και έξι χαριτωμένες χελωνοφατσούλες κάνουν την εμφάνισή τους στην αμμο. Ο χελώνος δάσκαλος Αντώνης αναλαμβάνει να οδηγήσει τους λιλιπούτειους μαθητές του στο παρθενικό τους ταξίδι στον κόσμο. 

Οι χρήσιμες συμβουλές και οι χρυσοί κανόνες δεν αρκούν για να ξεπεράσουν τους κινδύνους και τα εμπόδια που παρουσιάζονται στο δρόμο τους. Βλέπετε, το κάθε χελωνάκι έχει το χαρακτήρα του και αντιμετωπίζει αυτή τη μεγάλη περιπέτεια άλλοτε με υπακοή και προσήλωση κι άλλοτε με αυθορμητισμό και αφέλεια. Η συμπεριφορά τους κάποιες φορές εξαντλεί την υπομονή του δασκάλου. Όμως αγαπά με πάθος το λειτούργημα που επέλεξε και δεν το βάζει κάτω. Έτσι, πορεύονται όλοι μαζί, με γέλια, κλάματα, επιβραβεύσεις, επιπλήξεις, ενθουσιασμό ή απροθυμία, για να φτάσουν τελικά πιο ώριμοι μπροστά στην άγνωστη, απέραντη θάλασσα. Όταν ο Αντώνης γίνεται η ασπίδα τους απέναντι στο μεγάλο κίνδυνο που παρουσιάζεται, τα χελωνάκια παύουν να κάνουν του κεφαλιού τους και ενώνονται σαν μια γροθιά για να τον υπερασπιστούν. Η ομαδικότητα, η γενναιότητα και η αλληλεγγύη που θα επιδείξουν τα μικρά, εμπνευσμένα από το παράδειγμα αυτοθυσίας του δασκάλου τους, θα είναι άραγε αρκετά για να τον σώσουν, ώστε να κολυμπήσουν με τη συνετή καθοδήγησή του στα βαθιά νερά της ζωής;

Τα παιδιά μορφώνονται από το τι είναι ο ενήλικας και όχι απ’ τα λόγια του.
Καρλ Γιουνγκ

Περισσότερα για τον ίδιο και το έργο του θα βρείτε στην καλαίσθητη ιστοσελίδα του:

www.stefanospapadopoulos.gr/