Γνωρίστε τον Σπύρο Πετρουλάκη

Ο Σπύρος Πετρουλάκης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Είναι συνθέτης και στιχουργός και έχει συμμετάσχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Έχει διατελέσει διευθυντής στο διαφημιστικό τμήμα και ραδιοφωνικός παραγωγός στο Δίκτυο fm 91,5 στα Χανιά.
Ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία, είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις.

Εργογραφία

Η επίσημη σελίδα του στο facebook:

www.facebook.com/petroulakis.spirosWriter/?fref=ts

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τη μητέρα μου να με κυνηγάει με ένα κουταλάκι στο ένα χέρι και ένα ωμό αυγό χτυπημένο με ζάχαρη στο άλλο. Δεν ξεχνιούνται αυτοί οι εφιάλτες…

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η γέννηση των παιδιών μου. Αυτές οι δύο στιγμές πιστεύω ότι ήταν εκείνες που με σημάδεψαν αφήνοντας πάνω μου μια ανεξίτηλη σφραγίδα. Κάτι σαν ρυτίδα ας πούμε. Ρυτίδα χαμόγελου. 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Φυσικά. Ο άνθρωπος κουβαλά τις ασπίδες του, τα κάτοπτρά του από τα γεννοφάσκια του. Είναι οι διδαχές μας, η ανθρωπιά μας που λέμε στην Κρήτη. Όσα κουβαλάμε από την οικογένειά μας και όσα θετικά έχουμε καταφέρει να αποκομίσουμε, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως άμυνες για να προφυλάξουμε εκείνους που αγαπάμε, αλλά και τον εαυτό μας. Θα μου πεις, εσύ δηλαδή δεν υποκύπτεις σε προκλήσεις; Σίγουρα ως άνθρωπος όντας από φύση επιρρεπής στους πειρασμούς θα παρεκκλείνει κάπου. – το γονίδιο βλέπεις, Αδάμ & Εύα. Δύσκολα δεν θα υποκύψω σε έναν πειρασμό που ακούει στο όνομα: Γλυκό.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Όταν χάνω φίλους. Δένομαι και αγαπώ τους ανθρώπους που για κάποιο λόγο μπαίνουν στη στράτα μου. Εγώ ποντάρω στη φιλία και στις ανθρώπινες αξίες. Πιστεύω ότι είναι τα μοναδικά υλικά μαζί με την αγάπη όπου μπορούν να αποτελέσουν τα πιο στιβαρά μπράτσα για να κρατήσουν τον κόσμο ψηλά. Με πληγώνει και με πονά συνεχόμενα η απώλεια της εμπιστοσύνης.    

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η ίδια η μέρα. Η επόμενη και η μεθεπόμενη. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και αγαπώ τη ζωή. Ακόμα και τις δυσκολίες της. Όλα έχουν να μας δώσουν κάτι θετικό. Ακόμα και τα πιο άσχημα γεγονότα. Το θέμα είναι να διακρίνουμε τα δυνατότερα σημεία όσων ζούμε ώστε να τα κάνουμε κτήμα μας, εμπειρία.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Σπύρο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Ω, δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με κάποια εποχή αυτό. Δίνω όλο μου το είναι όταν αποφασίζω να μετέχω κάπου. Είτε αυτό είναι παιχνίδι με ένα παιδί, είτε γράψιμο, μουσική, έρωτας. Δεν μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά. Είμαι δοτικός άνθρωπος και δεν έχω τρόπο να απομονώνω τα τρία παραπάνω στοιχεία.  

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Ο έρωτας και οι αξίες που απορρέουν από αυτόν. Ο άνθρωπος είναι μισός δίχως τον έρωτα. Χαίρομαι όταν βλέπω ζευγάρια ηλικιωμένων να νιώθουν έρωτα ο ένας για τον άλλον. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει τρόπος, υπάρχει ελπίδα. Αρκεί να σπάσουμε εκείνους τους «μυστικούς κώδικες» που μας φέρνουν αντιμέτωπους με το αντίθετο φύλο.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ο γραπτός λόγος. Και με συγκινεί και με συναρπάζει αλλά και μου δίνει βήμα να εκτίθεμαι. Τον αγαπώ διότι όταν τον χρησιμοποιώ είτε ως δότης, είτε ως δέκτης  κλείνομαι μέσα στην πολύβουη μοναξιά του δημιουργώντας τις δικές μου «φασαρίες».

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα γίνω λίγο αιρετικός τώρα, αλλά για μια φορά δεν πειράζει. Ο Χριστός και ας μην είναι ακριβώς «λογοτεχνικός ήρωας» μα την ιστορία του την  έχουμε διαβάσει σε βιβλία, οπότε θα μπορούσε να ήταν. Με συναρπάζει η ιστορία του Ιησού, δίχως να είμαι θρήσκος με την απόλυτη έννοια της θρησκείας μας. Εγώ αν ήμουν στη θέση του Πόντιου Πιλάτου ή αυτού που μετέφερε τη ζωή του Χριστού στα ευαγγέλια, θα του έδινα μια δεύτερη ευκαιρία. Είμαι κατά της βίας και υπέρ της ευγενής άμιλλας.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Για εμένα λειτουργεί αυτόματα, αλλά με απόλυτη πειθαρχία. Όχι στον χρόνο ή στον τόπο, αλλά στη διάθεση. Αφοσιώνομαι απόλυτα στην ιστορία και στους ήρωες ώστε ότι και αν συμβαίνει γύρω μου να με αφήνει ανεπηρέαστο.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Όλες τις ιστορίες για τα βιβλία μου τις γράφω στον υπολογιστή μου, με συγκεκριμένη γραμματοσειρά, μέγεθος και τύπο δίχως καμία απόκλιση. Αντιθέτως όταν γράφω στίχους χρησιμοποιώ ένα ταπεινό μολύβι με στρογγυλεμένη (από τη χρήση) μύτη και ποτέ δεν σβήνω με γομολάστιχα τα λάθη. Τα μουτζουρώνω. Μ’ αρέσει να βλέπω αυτές τις ακαλαίσθητες μουτζούρες. Μου θυμίζουν τα λάθη μου.    

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη π’ όλο με περιμένει

κι όλο την καρτερώ, τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,

μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό…» Δ. Αποστολάκης,  Χαΐνηδες, Η τίγρη.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…  θα καταφέρεις ακόμα και το αδύνατο.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Ε.Τ. ο εξωγήινος. Όχι για το σενάριο, αλλά διότι πιστεύω ότι άλλαξε την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Το τελευταίο δαχτυλίδι".

Η Νάσια, ένα γεμάτο όνειρα νεαρό κορίτσι από την Καστοριά, κατεβαίνει στην Αθήνα για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της. Η πρωτεύουσα την ελκύει όπως το φως την πεταλούδα. Θέατρο, χορός, παραστάσεις αποτελούν για εκείνη έναν ονειρικό και παραμυθένιο κόσμο. Τι θα συμβεί όμως όταν απαντήσει στην αγγελία: "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΑΡΕΝΘΕΤΗ ΜΗΤΕΡΑ"; Ποια απρόσμενη τροπή θα πάρει η ζωή της;
ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
Άγγελος και Τατιάνα: εκείνη πετυχημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εκείνος καταξιωμένος σχεδιαστής κοσμημάτων. Ζουν την απόλυτη ευτυχία, ώσπου ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα θα ανατρέψει τα πάντα στην τακτοποιημένη ζωή τους.
Η Τατιάνα ανακαλύπτει το καλούπι με τα πέντε πανομοιότυπα δαχτυλίδια που είχε σχεδιάσει ο Άγγελος. Για τα τρία πρώτα είναι σίγουρη πού βρίσκονται. Προσπαθώντας, όμως, να ανακαλύψει τα άλλα δύο και τις κατόχους τους, θα κληθεί να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα.
ΠΕΝΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΕΝΤΕ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ
Το κόστος για την απόκτησή τους δεν απαιτούσε χρήμα, μα κάτι πολύ πιο ισχυρό. 

Αποκτήστε το άμεσα:

www.bibliotopia.gr/gr/el/products/to-teleytaio-daxtylidi

Υποσημείωση αρθρογράφου: Η συνέντευξη αφιερώνεται στα μέλη του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Γυναικών Λεβαίας "Η Αλκυόνη" και στην πρόεδρο κυρία Τσιναρίδου Φωτεινή. Ένα μικρό ευχαριστώ για τον διακριτικό, συνεχή και αδιάκοπο αγώνα τους να ανεβάζουν το πνευματικό επίπεδο τούτου του τόπου. 

“Υπάρχει μια γυναίκα στην αρχή όλων των μεγάλων πραγμάτων.”
Alphonse de Lamartine