Γνωρίστε τον Μάριο Καρακατσάνη

Ο Μάριος Καρακατσάνης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Μάριος Καρακατσάνης είναι σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1978 στον Πειραιά. Ανήσυχος από μικρό παιδί, τον έλκυε ανέκαθεν το παράξενο, το ανεξήγητο και το μεταφυσικό στοιχείο. Από νεαρή ηλικία του άρεσε να βλέπει ταινίες τρόμου, να ασχολείται με την ταχυδακτυλουργία και να γράφει ποιήματα. Σε ηλικία 13 ετών ξεκίνησε το πρώτο του έργο: μια ποιητική συλλογή όπου περιέγραφε -με το δικό του πάντα προσωπικό στυλ- τις σκέψεις, τις ανησυχίες, την αγωνία του, αλλά και τις προσωπικές του εμπειρίες, ευχάριστες και δυσάρεστες. Μεγαλώνοντας, συνέχισε να γράφει ασταμάτητα, καταφέρνοντας να περιορίσει σημαντικά την δυσλεξία του αλλά και να την εκμεταλλευτεί, μεταφέρνοντας όλες τις εικόνες που είχε στο μυαλό του σε γραπτό λόγο, όσο δύσκολο κι αν ήταν. 
Στο πανελλήνιο διαγωνισμό "Βραβεία Λογοτεχνίας του Φανταστικού "Larry Niven"" διακρίθηκε με την τρίτη (3η) θέση για συγγραφή νουβέλας. Στον επίσης πανελλήνιο διαγωνισμό "Ασημένια σελίδα 2015", έλαβε την πρώτη θέση με έπαινο στην κατηγορία διήγημα. Στο πρώτο συμπόσιο τέχνης της Unesco στην Ελλάδα με τίτλο Made by Artist 4, που περιλάμβανε τη βράβευση τεσσάρων αντιπροσώπων των τεχνών της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της φωτογραφίας και της λογοτεχνίας, βραβεύτηκε ως εκπρόσωπος της λογοτεχνίας (2017).
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (ΠΕΛ).

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

 Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Η μέρα που το έσκασα από το νηπιαγωγείο και έτρεχα στου δρόμους.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Όταν άκουσα για πρώτη φορά ότι θα εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο.
Όλες μου οι προσπάθειες που δε πήγαν χαμένες. Αυτό μου θυμίζει ότι δε πρέπει ποτέ να το βάζω κάτω.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με κανέναν. Βάζω την ανάλογη μουσική και δημιουργώ ονειροπολώντας.                             

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Φυσικά και έχουμε. Αλλά δε θεωρώ ότι χρίζουν όλες οι περιπτώσεις άμυνα. Καμιά φορά το να παραδοθείς στον πειρασμό σε κάνει όχι μόνο δημιουργικότερο αλλά και σοφότερο. Μάλιστα είμαι της άποψης ότι οι πλειοψηφία των πειρασμών, δεν έρχονται στη ζωή μας  για να μας κάνουν δυνατότερους με την αντίσταση μας, αλλά αφήνοντας τον εαυτό  μας ελεύθερο να τους βιώσει, είναι ο μονόδρομος για να διδαχτεί η ψυχή μας μαθήματα που μόνο αν τα ζήσεις μπορείς να αγγίξεις την τελειότητα. Πώς αλλιώς θα μπορούσες να μιλήσεις ή και να διδάξεις ενδεχομένως κάποιον μικρότερο αν πρώτα δεν έχεις ο ίδιος γνώση για τι μιλάς; Αρκεί βέβαια οι πειρασμοί αυτοί να μην είναι απόλυτα καταστροφικοί τόσο για εσένα, όσο και για τον περίγυρο. Όλα έχουν κάποιο όριο.    

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η ρηχή πραγματικότητα. Μου αρέσει να ονειροπολώ, να ταξιδεύω σε δικούς μου κόσμους μα όταν επανέρχομαι στην πραγματικότητα, η λέξη «απότομα» είναι πολύ μικρή για να περιγράψει το συναίσθημα που βιώνω εκείνη τη στιγμή.                                                                                                       

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η μέρα είναι η ευκαιρία που μας δίνει η ζωή για να προγυμνάσουμε ψυχή και σώμα μέσα από πρόσωπα και καταστάσεις. Έτσι ώστε να τα αξιοποιήσουμε όλα την νύχτα, όπου εκεί «μιλάνε» μονάχα οι ψυχές.      

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Μάριο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Στην εποχή των κάστρων και των ιπποτών. Χαμένος στην σκοτεινή εποχή του μεσαίωνα, ανάμεσα σε θρύλους για δράκους και μάγους. Σε ηρωικές μάχες με σπαθιά και ασπίδες. Αντίκρυ από ένα ηλιοβασίλεμα πάνω σε πολεμίστρες και πύργους. Στην απαλή μουσική της άρπας και του λαούτου ακούγοντας ιστορίες για ήρωες γύρω από την ζεστασιά μιας υπαίθριας φωτιάς. Λατρεύω αυτή την εποχή, χάνομαι ταξιδεύοντας με την δύναμη του νου σε αυτούς τους κόσμους και πραγματικά την ζω με όλες μου τις αισθήσεις. Και όταν ανοίγω τα μάτια μου, τότε είναι που προσγειώνομαι απότομα στην ρηχή πραγματικότητα για να φέρω και ένα παράδειγμα στην αντίστοιχη παραπάνω ερώτηση.  

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η δύναμη της ψυχής μας. Όταν μάθουμε όλοι να λειτουργούμε με αυτή και όχι με το μυαλό και την λογική ο κόσμος θα γινόταν πολύ καλύτερος. Δεν είναι μονάχα η ραχοκοκαλιά είναι και η ίδια η ουσία της ζωής. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να λειτουργεί αυθόρμητα και καθοδηγούμενος μέσα από τα συναισθήματα και όχι από την ψυχρή λογική του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα  ωραιότερα κατορθώματα μας έχουν γίνει όταν παθιαζόμαστε με κάτι και όχι όταν καθόμαστε να το φιλοσοφούμε. Για  να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει πρώτα να έχουμε μάθει να ακούμε την ψυχή μας και  να την εμπιστευόμαστε.  Και ένας από τους πολλούς τρόπους για  να γίνει αυτό, είναι και η παράδοση σε ορισμένους πειρασμούς που προ ανέφερα και σε μία από τις αρχικές ερωτήσεις. Και για να μάθεις να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου θα  πρέπει πρώτα να τον έχεις εκθέσει σε ποικιλία καταστάσεων ώστε να βιώσεις τις συνέπειες. Έτσι ώστε είτε αυτές είναι θετικές, είτε αρνητικές να αποκτήσει την απαιτούμενη γνώση που θα του προσφέρει και την απαιτούμενη ωριμότητα. Και η γνώση μετατρέπεται αμέσως σε εμπειρία. Και φυσικά εξυπηρετείς  και μια άλλη σημαντική βάση της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, να εξαλείψεις τα απωθημένα σου. Γιατί όταν έχεις απωθημένα η κρίση σου πολλές φορές δηλητηριάζεται από αυτά και κάνεις λάθη. Που όμως και αυτά είναι μια καλοδεχούμενη εμπειρία, που όμως σε καθυστερούν για λίγο  από τον τελικό σκοπό σου. Που δεν είναι άλλος από την ανύψωση της ψυχής σου.           

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η ποίηση και η πεζογραφία που είναι η κορωνίδα της λογοτεχνίας.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Δε θα επιθυμούσα ποτέ να αλλάξω ούτε κατά φαντασίαν τον ήρωα και κατά συνέπεια και τον κόσμο που δημιούργησε κάποιος άλλος συγγραφέας. Ό,τι δημιουργούμε εκφράζουν πρώτα από όλα εμάς τους ίδιους και αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο μέρος της ψυχής μας και των πιστεύω μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο σεβασμός προς εκείνον που το δημιούργησε είναι μονόδρομος. 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         
Κατηγορηματικά αυθόρμητα. Όταν γράφεις  με πειθαρχεία μπαίνεις σε καλούπια και γίνεσαι κοινότυπος. Αν ο κάθε συγγραφέας θέλει να αποκτήσει μια ταυτότητα και να ξεχωρίσει από τον σωρό, θα πρέπει πρώτα να μάθει να γράφει με την ψυχή του.  Αυτό θέλει ο  κόσμος. Και να είναι σίγουρος ότι αν το πράξει η γραφή του θα είναι τόσο μοναδική, όσο και ο κάθε συνάνθρωπος μας.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου. Αυτό όμως είναι καθαρά θέμα πρακτικότητας. Εφόσον οι εκδοτικοί το θέλουν σε ψηφιακή μορφή για  να μπορούν να το επεξεργαστούν αλλά και για να γλιτώσουν πολύτιμο χρόνο που θα καθυστερούσε την έκδοση,  αφού θα έπρεπε μετά να το δακτυλογραφήσουν αυτοί, γιατί να κάνω την ζωή τους δυσκολότερη; Και φυσικά εξυπηρετεί και εμένα αφού μπορώ και διορθώνω άμεσα τα όποια λάθη χωρίς μουτζούρες κλπ. 

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

"Κάτι μεγάλωσε μέσα μου και μίκρυνε ο κόσμος"

Ένα παιδί μετράει τ' άστρα-Λουντέμης

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… κάποτε θα βρεις τον πραγματικό προορισμό σου.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών με τον αείμνηστο Ρόμπιν Ουίλιαμς.  

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Άμυ".

Δύο αδελφές τόσο ίδιες όσο οι δύο πόλοι της γης... Η μία καλοκάγαθη και μόνιμο θύμα, η άλλη σκοτεινή προσωπικότητα μα με προστατευτικά ένστικτα. Η Μελίνα αδύναμη κι υποχωρητική. Η Άμυ δικαστής και τιμωρός σε έναν δικό της κόσμο, στον οποίο ο Θεός έδειχνε πάντα το πιο σκληρό του πρόσωπο.

Τι διαχωρίζει την τρέλα από τη λογική; Τον Θεό από τον Διάβολο; Το καλό από το κακό; Τα ερωτήματα αυτά σταμάτησαν να απασχολούν την Άμυ, όταν ένιωσε ότι βαθιά μέσα στην ψυχή της υπήρχε χώρος για όλα. Και όταν πια η σιωπή σπάει και το μυστικό αποκαλύπτεται, τότε η θυσία είναι μονόδρομος...

Αποκτήστε το άμεσα:

goo.gl/aoEwng

Περισσότερα για τον ίδιο και το έργο του θα βρείτε εδώ: 

• www.facebook.com/groups/MKfanclub/
•  www.facebook.com/karakatsanismariosworld/.