Γνωρίστε τον Κωνσταντίνο Ιωακειμίδη

Ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης γεννήθηκε στο "Αλεξάνδρας" το '81. Μεγάλωσε στη Νίκαια με άλλα πέντε αδέρφια και δυο υπέροχους γονείς. Στην τρίτη τάξη του Δημοτικού άρχισε να δίνει παραστάσεις Καραγκιόζη κι έναν χρόνο μετά έγραψε την πρώτη του επιθεώρηση, την οποία και ανέβασε στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας. Σπούδασε υποκριτική στον Ίασμο. Έχει γράψει τέσσερις κωμωδίες: "Το Τελευταίο Botox", "Τρεις Τρεις Εννιά", "Δεν είμαι εγώ η Σταχτοπούτα" και την "Diva". Τα τρία πρώτα παίχτηκαν με επιτυχία. Όσο ζούσε στη Θεσσαλονίκη είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα "Εγνατία". Όταν επέστρεψε στη βάση του, άρχισε να γράφει τους "Μονολόγους" στην City Uncovered. Πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό Πολιτισμός Πολίτης, στο avmag.gr, στο mcnews.gr και στο koukidaki.blogspot.gr.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Οι όμορφες Κυριακές που πήγαινα με τους γονείς μου στο θέατρο…

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Οι ημερομηνίες που κυκλοφόρησαν «τα παιδιά» μου. Τα έντονα συναισθήματα: η συγκίνηση, η χαρά και η ευτυχία.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τα γραπτά μου και στη συνέχεια με τους αναγνώστες μου.                   

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Έχω κάνει δυο χρόνια ψυχοθεραπεία. Αυτό νομίζω τα λέει όλα!

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Μια αποτυχία. Ευτυχώς συμβαίνει πολύ σπάνια…

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η ζωή είναι μόνο μία και είναι «δώρο».

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Κωνσταντίνο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Τους χειμώνες που δεν γράφω. Τα καλοκαίρια που έχω έμπνευση και είμαι δημιουργικός, είμαι εντελώς κουκουρούκου.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η ωρίμανση του κάθε ανθρώπου.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η λογοτεχνία φυσικά.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Στο βιβλίο μου «Η γριά βαλίτσα» του παππού μου του Κωνσταντίνου. Θα ήθελα να ζει ακόμα.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Πολλές φορές ο συνδυασμός και των δυο.                        

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Επιλέγω μετά από πολύ σκέψη τον τίτλο του βιβλίου μου…

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

"Κι αν είναι τρέλα, έχει τη μέθοδό της."-Σαίξπηρ.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα έρθουνε καλύτερες μέρες…

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Τα μιούζικαλ. Τα αγαπώ. Ειδικά το LaLaLand. Με μάγεψε…

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Η γριά βαλίτσα". 

Λίτσα, άκου "Λίτσα" ήρθε κι η δική σου η σειρά να γίνεις πρωταγωνίστρια σκεφτόμουν καθώς κοιτούσα το είδωλό μου στον ολόσωμο καθρέφτη της ντουλάπας. Αναρωτιόμουν αν το "Λίτσα" βγαίνει απ' το "βαλίτσα" ή από το "Ευαγγελία". Το "Λίλιαν" δεν είναι πιο αριστοκρατικό; Γιατί λοιπόν δεν με φώναζαν Λίλιαν; Ή έστω Λία; Το Λίτσα πώς να το πω είναι πολύ λαϊκό. Από την άλλη, μήπως μεγάλωσα μέσα σε σαλόνια; Όχι, βέβαια! Τέλος πάντων. Ας με φωνάζουν όπως θέλουνε αρκεί να μη με αφήνουν μόνη.
Το λοιπόν: Εγώ είμαι η Λίτσα. Είμαι φτιαγμένη θεά! Είμαι η Λίτσα, το είπα αυτό αν θυμάμαι καλά, μια δερμάτινη παχουλή βαλίτσα. Είμαι μιας πρώτης τάξεως κυρία, πολυτελείας παρακαλώ και παρόλα τα χρόνια που έχουν περάσει από πάνω μου (τα οποία είναι πάρα πολλά) δεν έχω πάθει απολύτως τίποτα. Την ομορφιά τη δική μου δεν την αγγίζει ο χρόνος, ούτε η σκόνη, ούτε οι κατσαρίδες, κανείς. Κι αν έχασα λιγάκι τη λάμψη μου; Ε, δεν χάλασε κι ο κόσμος...

Αποκτήστε το άμεσα: 

www.ekdoseispnoi.gr/index.php/el/books-gr/mythistorima/h-gria-valitsa