Γνωρίστε τον Ιωάννη Κασσή

Ο Ιωάννης Κασσής κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο διαχειριστής του βιβλιοπωλείου "Αλφαβητάρι Πολίχνης" είναι «προικισμένος» με εμπειρίες από τουλάχιστον δεκαπέντε διαφορετικά επαγγέλματα, πωλητής για χρόνια, γνώστης αρκούντων θεμάτων πληροφορικής, λάτρης λογοτεχνικών βιβλίων, πιότερο εικονογραφημένων ιστοριών και εφηβικής λογοτεχνίας. Με απολυτήριο λυκείου 19,5, μέτριος σκακιστής που μαγεύεται από «καλλιτεχνικές παρτίδες», όπως κάποιος στέκεται μπροστά σε έναν πίνακα ζωγραφικής και κάτοχος πτυχίου ΑΠΘ Νηπιαγωγών 4ετούς φοίτησης.

Του αρέσει αφάνταστα να μαθαίνει και να μπλέκεται σε συνεχώς νέα πράγματα και ιδέες, καθώς και να μαθαίνει πως μαθαίνονται καινούργια πράγματα και ιδέες…

Αποφάσισε να γίνει και συγγραφέας – ήδη βρίσκεται στο δεύτερο βιβλίο του – και από το πολύ διάβασμα παιδικών βιβλίων δηλώνει πως είναι έτοιμος να κρίνει αν του ζητηθεί μια πληθώρα από αυτά διαφωτίζοντας διάφορες πτυχές τους.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Το πρώτο μου ραδιόφωνο στα τριάμισι μου χρόνια, αντάλλαγμα στην σπαραχτική  απαγωγή μου από τη γιαγιά και την μετοίκησή μου στη Γερμανία.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η αναπόφευκτη σύγκριση του πώς γεννηθήκαμε (πώς βίωσε η γενιά μας την παιδική της ηλικία), χωρίς ρεύμα στο χωριό και καθόλου τεχνολογία, η αφόρητη στέρηση των πάντων και η έλλειψη οικογενειακής επικοινωνίας πέραν της κάλυψης των βασικών αναγκών –κυρίως στέγη και τροφή- και η μικρή ως και καθόλου ενασχόληση της οικογένειας με τη συναισθηματική ανάπτυξη και το παιχνίδι ως μορφές επικοινωνίας… μου δίνει τη δυνατότητα να αισθάνομαι τόσο δυνατός όσο και τυχερός που φτάσαμε με πολύ προσωπικό κόστος ως εδώ και έχουμε το σθένος να πολεμάμε συνεχώς για κάτι καλύτερο. Γι’ αυτό και πάντοτε αντιλαμβάνομαι και συγκρίνω τις εκάστοτε καταστάσεις και εποχές στην ιστορική τους συνέχεια. Ποτέ στο διάβα της Ιστορίας τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε τόσα πολλά αγαθά και φυσικά τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε οργανωμένες κοινωνίες, να συνεργάζονται και να επικοινωνούν τάχιστα σε παγκόσμιο επίπεδο…

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τη σύζυγο και την κόρη μου. Κι αφού με απορρίψουν (δύσκολες γυναίκες), αντιλαμβάνομαι ότι με κάποιες διορθώσεις βρίσκομαι στο σωστό δρόμο…

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ναι. Αυτάρκεια, λογική, ευτυχία. Δίνω αξία στα μικρά πράγματα, χαίρομαι εύκολα τις στιγμές, απομυζώ τις όμορφες εικόνες που με τριγυρίζουν, δίνω νόημα στους ήχους  και προτιμώ να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο σε κάθε περίσταση…

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η ανθρώπινη ανοησία που δεν μπορεί να συναινέσει σε κανόνες και που δεν μπορεί να αποδεχτεί και να εφαρμόσει νόμους. Η αμείλικτη και κακόβουλη κριτική των άλλων που έχουν διαφορετικές ιδέες. Οι απόλυτες και άκριτες θέσεις. Ο φόβος για το ξένο και το διαφορετικό.      

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Να θεωρεί τον εαυτό του ευλογημένο που του έμελλε να δει αυτόν τον κόσμο σαν ανθρώπινη οντότητα, με λογική, συνείδηση, συναίσθημα, αγάπη και έρωτα.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Ιωάννη όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Με κάποιες διακοπές – κάτι σύνδρομα burn out – με οτιδήποτε ασχολούμαι προσπαθώ να φτάσω στο ζενίθ των δυνατοτήτων μου, να βελτιώνομαι διαρκώς, έχοντας γνώση ότι υπάρχουν ατομικά όρια, ηθικοί φραγμοί, «καλύτεροι από μένα άνθρωποι», φωτεινότερα μυαλά και πιο αποτελεσματικά στο να εφαρμόσουν πρακτικά κάποιες ιδέες.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Αφού εξασφαλιστεί η κάλυψη των αρχέγονων ενστίκτων (επιβίωση, τροφή), ο άνθρωπος είναι προικισμένος και προορισμένος να αγαπήσει, να ερωτευτεί και οφείλει να εκμεταλλευτεί για την ευτυχία του οτιδήποτε περάσει από το χέρι του. Και φυσικά αυτό το «Κάτι» να το μοιραστεί με άλλον στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Λατρεύω τις νουβέλες, τα μικρά διηγήματα, τον γρήγορο και κοφτό λόγο, την άμεση συμπύκνωση και απόδοση μιας ιδέας με συχνά πυκνά ανατρεπτικό τρόπο…

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Νομίζω πως όχι. Θα ήταν ιεροσυλία. Η έννοια «Ήρωας» αποδίδεται σε κάποιον δυστυχώς «μετά θάνατον» και ακριβώς για τους λόγους και τον αγώνα του ενάντια στις δοκιμασίες της Μοίρας και του Χάροντα…

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;  

Η Ιδέα λειτουργεί αυτόματα… η σύλληψή της σχεδόν ασυνείδητα… οι εικόνες και οι μυρωδιές συλλαμβάνονται ενστικτωδώς… Η απόδοσή της όμως ώστε να γίνει κτήμα και του άλλου απαιτεί πειθαρχία, συγγραφική δεινότητα και ταλέντο στην «γραπτή» αφήγηση.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Έναν μαλακό στυλομαρκαδόρο μέτριας γραφής που να «τρέχει» ασταμάτητα και συχνά να γράφει κρυπτογραφικά, ώστε να προλάβει να «φωτογραφήσει» τις σκέψεις της στιγμής στο χαρτί… και πάντα δίπλα στο μαξιλάρι γιατί ποτέ δεν ξέρεις… Η επιλογή γραμματοσειράς και η επιμέλεια του κειμένου θα αργήσει πολύ…

Ας π(ι)ούμεμαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Νομίζω ότι το «αδράξτε τη μέρα» με εκφράζει απόλυτα.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα συνεχίσεις και αύριο να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις. Απόλαυσε στο μέγιστο αυτό που σου «δόθηκε» και άφησε την ομορφιά των πραγμάτων να μπολιαστεί στην «συναισθηματική σου Λογική».

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Πρόσφατα το «Λάθος αστέρι» μου δημιούργησε συναισθηματικά ίχνη με την εναλλαγή των διαθέσεων των ηρώων, την μέχρι το τέλος απέλπιδα προσπάθεια κάποιας ελπίδας επιβίωσης με την δύναμη της Αγάπης, που αν και δεν λυτρώνει πάντοτε, καταφέρνει να μοιράσει τον Πόνο και τη Θλίψη και δημιουργεί μνημειακά και συναισθηματικά ερείσματα για τις μελαγχολικές και μοναχικές στιγμές που ακολουθούν στο άμεσο μέλλον μιας απώλειας.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Οι Μπουσμπούσηδες καταλαμβάνουν την Ειρηνία και αιχμαλωτίζουν το μάγο αρχηγό της. Ερημώνουν την χώρα, γίνονται πλούσιοι, σχεδιάζουν και εκτελούν πολέμους σ' όλο τον κόσμο...
Τα ανθρωπάκια πάνω στη γη υποφέρουν. 
Δειλά, δειλά όμως αντιδρούν, αντιστέκονται, επαναστατούν.
Είναι και η κατάρα στη μέση!
Πώς θα σταματήσει αυτή η αδικία των πολέμων;
Θ' αντέξει ο Μπουσμούς ο 13ος ο αρχιτρελός την πίεση και την κατακραυγή των υπηκόων του;
Υπάρχει άραγε τρόπος να σταματήσει η εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους;
Ένα σύγχρονο αντιπολεμικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες!

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.

Από το οπισθόφυλλο.

Αποκτήστε τo άμεσα:

 www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=720910