Γνωρίστε τον Γιώργο Τζιτζικάκη

Ο Γιώργος Τζιτζικάκης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981. Zει και εργάζεται στην Αθήνα στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας. Έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων, είναι εν ενεργεία Διαιτητής Ποδοσφαίρου από το 1998 και Reiki Therapist του Usui System of Natural Healing από το 2008.
Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια. Στα δεκαεπτά του λαμβάνει μέρος στον Πρώτο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Λογοτεχνίας και κερδίζει το Γ΄ Βραβείο από την «Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών» για το διήγημα του «Ο Ζητιάνος». Λίγους μήνες μετά, εκδίδει το πρώτο του βιβλίο -συλλογή διηγημάτων- με τίτλο «...Σιωπή... η δυνατότερη κραυγή...». Το δεύτερό του βιβλίο με διηγήματα, εκδίδεται το 2005 με τίτλο «Ένα γέλιο... που έκλαιγε...».
Έργα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα καθώς και σε διαδικτυακούς τόπους.
Οι διαδικτυακές σελίδες του Γιώργου Ελ. Τζιτζικάκη είναι: www.myspace/tzitzikakisgiorgos και το group: Tzitzikakis Books στο Facebook.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Θα πρέπει να ομολογήσω πως ανεξίτηλες έμειναν οι αναμνήσεις που πόνεσαν περισσότερο. Προσπαθώ όμως να τις ξορκίσω φορτώνοντάς τες ως βιώματα στους ήρωες των βιβλίων μου και χαμογελώ διαπιστώνοντας πως ευτυχώς δεν έχασα την παιδικότητά μου.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Δεν ξέρω γιατί το μυαλό μου πηγαίνει πάλι στο κακό (γέλια)! Όμως αυτό που ανασύρω είναι ένα εξαιρετικά δυνατό σοκ με την υγεία μου που με έστειλε και γύρισα με πολύ κόπο. Αυτό με έσπρωξε να γράψω ένα ακόμη βιβλίο, ύστερα ένα ακόμα, και πάει λέγοντας. Υποθέτω πως αν γίνω εντελώς καλά, μάλλον δε θα γράψω κάτι άλλο (γέλια).

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Είμαστε κάμποσοι που ζούμε μέσα στο ίδιο σώμα, οπότε γίνεται μια ενδιαφέρουσα συζήτηση τις περισσότερες φορές. Τώρα τελευταία πιανόμαστε και στα χέρια!

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Στη δική μου περίπτωση, οι ασπίδες είναι βαριές για τα χέρια μου. Προτιμώ να ενδώσω σε μια εμπειρία και να βιώσω το συναίσθημά της, παρά να την προσπεράσω. Οι πειρασμοί άλλωστε, δεν είναι εκείνοι οι δρόμοι που δεν ξέρεις πού θα σε βγάλουν; Αυτό είναι και το συγκλονιστικό σε δαύτους. Έχω όμως μέτρο, με αφετηρία το σημείο όπου αρχίζει η αξιοπρέπειά μου.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η φαιδρότητα της ύπαρξης. Ταυτόχρονα όμως με βοηθά και να ζω τη στιγμή, να χαμογελώ, να αυτοσαρκάζομαι, να δέχομαι τα λάθη μου, τις ήττες μου και να προσπαθώ να με βελτιώσω.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Νομίζω δεν υπάρχει δυνατότερος απ’ τ’ ότι ξύπνησε! Κάποιος άλλος, κάπου, δεν ξύπνησε…

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Γιώργο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Μέσα μου αναγνωρίζω δύο ακατάλυτα στοιχεία: Τα Χανιά και το καλοκαίρι. Οπότε νομίζω πως η καλύτερη εποχή του Γιώργου είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Αγάπη, ελευθερία, αξιοπρέπεια, και οι περισσότερες λέξεις του προθέματος «αυτο-» όπως, αυτοκυριαρχία, αυτογνωσία, αυτοκριτική, αυτοσυγκράτηση και ούτω καθ’ εξής.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ο άξιος.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Ναι· του Τζακ Τόρανς. Δεν θα τον άφηνα να ξεπαγιάσει μέσα στον λαβύρινθο, αλλά αν αυτό έπρεπε μυθιστορηματικά να γίνει για να επιβιώσει ο μικρός Ντάνι, τότε σε ένα επόμενο βιβλίο θα παρακολουθούσα την εσωτερική μάχη του Τζακ μέχρι να τρελαθεί και την όποια ψυχική πορεία θα διένυε μετά τον θάνατό του.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Στη δική μου περίπτωση υπάρχει μια φωνή που ψιθυρίζει διάφορα κατά τη διάρκεια της ημέρας (και της νύχτας!), τα οποία και γράφω σε ένα σημειωματάριο ώστε να τα μεθοδεύσει σε μυθιστορία η πειθαρχία. Προσπαθώ να μην αφήνω μέρα να περάσει δίχως να γράψω.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Επιλέγω προσδιορισμό του αν θέλω να γράψω ή του αν πρέπει. Αγαπώ το πρώτο.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής

των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,

και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές

χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

[…]

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ

σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,

θα ’χω έναν θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ

και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

θα προλάβεις να πεις τα σ’ αγαπώ σου.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Χιλιάδες! Αν πρέπει όμως να πω μόνο μία, τότε θα σου πω δέκα (και πάλι δυσκολεύτηκα)!

1. Young Frankenstein

2. Oldboy

3. Matchpoint

4. Ray

5. Sleepers

6. Η Λάμψη

7. Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ

8. Κράμερ εναντίον Κράμερ

9. Η φωλιά του κούκου

10. Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο συγγραφικό του εγχείρημα.

Από το οπισθόφυλλο.

Ένα βρέφος που αργοσβήνει, μια κατάρα που πρέπει να λυθεί τρεις φορές, άνθρωποι που δοκιμάζεται το κουράγιο τους και ψυχές κυνηγημένες επί σαράντα χρόνια.
Ο Γιώργης και η Κωστούλα είχαν ρισκάρει τα πάντα για να σωθεί η μικρή τους κόρη, η Κλειώ, κι παρόλα όσα τους βρήκαν δεν λύγισαν στιγμή την αγάπη τους. Τριάντα χρόνια μετά η Κλειώ ζει παγιδευμένη σ’ έναν γάμο που βυθίζει τη ζωή της σε κινούμενη άμμο, ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και θεριεύει.
Σε δεύτερους ρόλους, η κυρά Δήμητρα με το αλλήθωρο μάτι της, ο γέροντας Τυροθόδωρας με τις συμβουλές του, ο Σήφης με το άσβεστο μίσος του και η καλόγρια Σταυροκατίνα πλέκουν όλοι μαζί το κρητικό υφαντό της οικογένειας Αηδονάκη. Μυστικά, χρησμοί, επαναστάσεις, λυτρωμοί, θαύματα, μαντινάδες, μπαλωθιές, χοροί και γύρω όλα να μοσχομυρίζουν άρωμα από ζεστό ψωμί, λάδι και ρίγανη.
Η απίστευτη ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη - ένας ζωντανός θρύλος στα Χανιά.

Εδώ https://goo.gl/VFPeHW μπορείτε να διαβάσετε την κριτική η οποία έγινε στο βιβλίο από τη συνεργατιδά μας Διώνη Δημητριάδου.