Ο Γιώργος Τσιβελέκος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1997 στην Αθήνα. Μέχρι τα οχτώ του χρόνια μεγάλωσε στη Νίκαια και από το 2005 διαμένει μόνιμα στην Ανάβυσσο. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Αθηνών και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» στον τομέα της Λογοτεχνίας και Γλωσσολογίας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου με τη σύμπραξη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Ασχολείται επαγγελματικά με μια χειρονακτική εργασία και την επιμέλεια-διόρθωση βιβλίων.

Ποιήματα και διηγήματά του έχουν διακριθεί σε έγκριτους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το διήγημά του «Η κληρονομιά» έχει συμπεριληφθεί στην ψηφιακή συλλογή διηγημάτων «Ταξίδια από χαρτί», η οποία είναι διαθέσιμη στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη. Κατά καιρούς, δημοσιεύονται ποιήματά του –και όχι μόνο– σε διάφορους ιστότοπους. Το Official Music Video «Η πιο όμορφη εικόνα» έχει σαν κατακλείδα το ομώνυμο ποίημά του.

Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές με τους τίτλους «Έρως νικημένε μάχαν» (2022) και «Ο επιμένων έρωτας νικά» (2021), οι οποίες κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οσελότος. Ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων (Ε.Π.Ο.Κ.) και η εφημερίδα «Κυπριακός Ελληνισμός» βράβευσαν την πρώτη του συλλογή ως «Βιβλίο Χρονιάς 2021». Επίσης, από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορεί το χριστουγεννιάτικο μυθιστόρημά του για μικρούς και μεγάλους «Οι τρεις μικροί Άι Βασίληδες» (2022).

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Για καλή μου τύχη, έχω πολλές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία. Ίσως επειδή είμαι ακόμα μικρός (25 ετών) και έτσι βρίσκομαι κοντά σε εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Επομένως, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η πρώτη παρουσίαση και για τα τρία έργα μου συνολικά, που πραγματοποιήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου –ημέρα και των γενεθλίων μου– του 2022. Εισέπραξα πολλή αγάπη και ζεστασιά από τους ανθρώπους που με τίμησαν, σε βαθμό συγκίνησης. Όπως και κάθε φορά που μου δίνουν κάποια ανατροφοδότηση για τα έργα μου. Αυτή η θερμή ανταπόκριση αποτελεί ένα καλό εφαλτήριο, λοιπόν, για να συνεχίσω να βρίσκω το θάρρος να μοιράζομαι τα γραφόμενά μου και να ακολουθήσουν κι άλλες όμορφες στιγμές στο μέλλον.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Οποιαδήποτε νέα ιδέα –και όχι μόνο– τη μοιράζομαι με τους γονείς μου, οι οποίοι είναι πάντα εκεί για μένα με πολύ καλή διάθεση και θέληση, και με φίλους που μου έχουν αποδείξει επανειλημμένως ότι μπορώ να τους εμπιστευτώ και που επίσης είναι πάντα δίπλα μου, ακόμα και όταν βρίσκονται μακριά μου.                                                                                      

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ίσως ακουστεί μελοδραματικό ή τετριμμένο, αλλά τα βιβλία είναι οι καλύτερες ασπίδες του ανθρώπου σε κάθε πειρασμό. Τα βιβλία, ναι, διότι φτιάχνουν την παιδεία, διαμορφώνουν αντιλήψεις και την ηθική, ευαισθητοποιούν και διευρύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες και εντέλει μαθαίνουν στον άνθρωπο πώς να αποφεύγει τους πειρασμούς.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η αδιαφορία, η υπεροψία, η ειρωνεία και τα ψεύτικα λόγια.            

Δώστε μου έναν λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το φως της... Το γεγονός και μόνο πως ξημέρωσε άλλη μία μέρα... Η ίδια η ζωή. Είναι πραγματικός πλούτος και αξίζει να εκτιμάμε ακόμα και το πιο απλό που υπάρχει μέσα σε αυτήν. Οτιδήποτε επιπρόσθετο είναι άλλο ένα πολύτιμο προνόμιο και πρέπει να μας οδηγεί σε κάτι παραπάνω από το να αγαπήσουμε τη μέρα... Στο να νιώσουμε ευτυχισμένοι!

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Γιώργο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Σε όλες τις εποχές θεωρώ πως βρισκόμουν παρών με όλη μου την ύπαρξη, γιατί έχω μάθει από μικρός ότι η κάθε στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Επομένως, πάντα «βρίσκομαι» εκεί για να μη μετανιώσω αργότερα, όταν δε θα μπορώ να βρίσκομαι εκεί, που «βρισκόμουν» αλλού.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Μετά βεβαιότητας, η αγάπη, η αποδοχή του άλλου, η ειρήνη και η δικαιοσύνη. Με πρόβλημα σε αυτούς τους σπονδύλους, η μέση της ζωής αρχίζει να πονάει.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Νομίζω ότι με δύο ποιητικές συλλογές στην εργογραφία μου, οι οποίες σύντομα θα γίνουν τρεις, είναι εμφανές το είδος του λόγου στο οποίο έχω αδυναμία, μια παραπάνω συμπάθεια, επειδή ακριβώς με αγγίζει, με εκφράζει, με συγκινεί και με συναρπάζει περισσότερο... Η περιεκτική και ουσιαστική ποίηση, λοιπόν, με τα αναρίθμητα μηνύματα και συναισθήματά της, με τη σοφία της.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Αυτό μπορεί να το κρίνει μόνο ο θεός του, ο δημιουργός του. Για να καθόρισε όπως καθόρισε τη μοίρα του, σίγουρα είχε τους λόγους του και τα δικά του μηνύματα, νοήματα ή και απλώς συναισθήματα να αφήσει. Πάντως, σίγουρα θα ήθελα να δώσω αυτό το πολυπόθητο happy end σε κάποιες ιστορίες που κλείνουν πιο μελαγχολικά...

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Η έμπνευση λειτουργεί αυτόματα, αν και πάλι, όπως συνηθίζω να λέω, κι αυτή έρχεται γράφοντας, όπως η όρεξη έρχεται τρώγοντας. Πόσο μάλλον, λοιπόν, η γραφή. Σίγουρα απαιτεί πειθαρχία. Αρχικά είναι μια επιθυμία. Έπειτα γίνεται απόφαση και τότε «δουλειά», η οποία απαιτεί τον χρόνο της, τις θυσίες της και τον ανάλογο κόπο. Αλλιώς δε λειτουργεί.    

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε τονχρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Όσο και αν θα ήθελα να φανώ ρομαντικός γράφοντας σε ένα τετράδιο ή ημερολόγιο–δεν πειράζει, φαίνομαι από άλλα πράγματα–, η αλήθεια είναι πως εγώ προσωπικά βρίσκω πιο εύχρηστο το κινητό που βρίσκεται κοντά μου ανά πάσα στιγμή. Μετά από εκεί περνάω τα γραφόμενά μου στον υπολογιστή και τα επεξεργάζομαι περαιτέρω.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Το θαύμα είναι η παιδική ηλικία της δικαιοσύνης κι η ποίηση ένα παιχνίδι που τα χάνεις όλα για να κερδίσεις ίσως ένα άπιαστο αστέρι».

Τάσος Λειβαδίτης

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως το μεγαλύτερο θαύμα μπορεί να συμβεί.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

The Neighbors’ Window (2019). Μια ταινία μικρού μήκους που έχει κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Ζωντανής Δράσης το 2020. Είναι μια ταινία που υπενθυμίζει πως πρέπει να εκτιμάμε όσα έχουμε και πως η ευτυχία είναι θέμα διάθεσης, θέμα οπτικής και θέμα του αν επιλέγει να τη νιώθει κανείς ή όχι. Δε λέω κάτι άλλο. Όποιος τη δει θα με θυμηθεί.

Εικόνες

ΤΖΑΜΙ

Με τ’ ακροδάχτυλά μας προσπαθούσαμε
ν’ αμβλύνουμε τις αιχμηρές γωνίες
του σπασμένου τζαμιού μας,
μα το μόνο που καταφέρναμε
ήταν να τις βάφουμε κόκκινες,
να μην μπορούμε να ιδωθούμε πλέον
μέσ’ απ’ τ’ άλικα νερά που έρρεαν
σαν τα ενοχλητικά χιόνια της τηλεόρασης
και το αίμα να στάζει μέχρι το περβάζι
της εύθραυστης ψυχής μας.

Γι’ αυτό σου έλεγα:
«Έλα να γκρεμίσουμε ολόκληρο το παράθυρο
μέχρι τα κουφώματά του,
κι ας μπάσει δυνατό το κρύο».
Έτσι, θ’ αναγκαζόμασταν να έρθουμε κοντά,
για να ζεσταθούμε με τη θερμότητα των σωμάτων μας,
αντί να προσπαθούμε να το μπαλώσουμε
ο καθένας από διαφορετική πλευρά
παριστάνοντας τους αλώβητους.
Και μετά, πολύ απλά, θα φτιάχναμε ένα καινούργιο αρραγές.

Θα το βρείτε εδώ: rb.gy/sqxhqn

Ο επιμένων έρωτας νικά

Απ' το οπισθόφυλλο της έκδοσης

Ως κι η πέτρα χάνει τ’ άσπαστό της
στο χείλος του γκρεμού.

Εσύ θα το εγκατέλειπες ποτέ για ’μένα;
Μη φοβάσαι...
Μη διστάζεις...
Ως και τα θραύσματά σου προτίθεμαι ν’ αγκαλιάσω.

Ο ανεμόμυλος κι ο φάρος
να χαιρετιστούν θέλω ξανά.
Να κάνουν σινιάλο ο ένας στον άλλο,
γυρνώντας κι αναβοσβήνοντας,
για να δείξουν χαρούμενοι το σμίξιμό μας
και να δώσουν την ευχή αυτήν τη φορά να ’ναι αειθαλές...

Θα το βρείτε εδώ: rb.gy/ekyu2k

Οι τρεις μικροί Άι Βασίληδες

Απ' το οπισθόφυλλο της έκδοσης

Τρία αδέρφια δεν μπορούν με τίποτα να σταματήσουν να τσακώνονται, ακόμα και τις ημέρες των χριστουγεννιάτικων διακοπών. Αφορμή για έναν μεγάλο καυγά θα αποτελέσει και η διαφωνία για το εάν υπάρχει ή όχι ο Άγιος Βασίλης.

Ο Μάρκος, ο μικρότερος από τα αδέρφια, θα ευχηθεί να μπορέσει να αποδείξει στους αδερφούς του πως υπάρχει ο Άγιος Βασίλης και πως έχει δίκιο που πιστεύει σε εκείνον. Ένα όραμα, που θα δει, θα τον καλέσει να ενώσει τις δυνάμεις του μαζί τους, προκειμένου να παραδώσουν κρυφά στα φτωχά γειτονόπουλά τους τα δώρα που έχουν ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη, όχι μόνο γιατί μπορούν να τους πραγματοποιήσουν την επιθυμία οι ίδιοι, αλλά και σαν εξιλέωση για το bullying που τους ασκούν τόσο καιρό.

Άραγε θα πιάσει η ευχή; Θα μπορέσει ο Μάρκος να τους μεταδώσει το χριστουγεννιάτικο πνεύμα και να τους πείσει για την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη ή τουλάχιστον να δικαιολογήσει την απουσία του; Θα καταφέρουν να συμφιλιωθούν και να φέρουν εις πέρας το σχέδιο που θα καταστρώσει ο Μάρκος; Ο Άγιος Βασίλης, τελικά, υπάρχει;

Ένα προεφηβικό μυθιστόρημα με χιούμορ αλλά και ευαισθησία που έχει τη δύναμη να κάνει μικρούς και μεγάλους αναγνώστες να πιστέψουν στη μαγεία των Χριστουγέννων με έναν διαφορετικό τρόπο…

Θα το βρείτε εδώ: elkistis.gr/product/oi-treis-mikroi-ai-vasilides/