Γνωρίστε τον Έρικ Σμυρναίο

O ΄Ερικ Σμυρναίος κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Έρικ Σμυρναίος είναι κατά το ήμισυ Έλληνας και κατά το ήμισυ Φινλανδός, και γεννήθηκε στην Αγγλία το 1970, όπου και σπούδασε Νομικά. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα όπου, στον ελεύθερο χρόνο του, αρέσκεται να γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα που κινούνται στο χώρο του φανταστικού. 
Παρά το ότι η μητρική του γλώσσα δεν είναι τα ελληνικά, τα έργα του είναι γραμμένα σε αυτή τη γλώσσα, την οποία ο ίδιος θεωρεί "την τελειοτέρα όλων των γλωσσών".

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τη φιλοξενία που μου προσφέρετε στο περιοδικό σας, θα σας απαντήσω ως εξής: Όταν ήμουν τριών ετών, ζούσαμε ως οικογένεια σε μια παραθαλάσσια μονοκατοικία στην περιοχή της Βουλιαγμένης. Θυμάμαι λοιπόν μέχρι σήμερα, ολοζώντανα, ένα χειμωνιάτικο δειλινό, όταν βγήκαμε από το σπίτι για να επισκεφτούμε κάποιους γείτονες που μας περιμένανε για να δειπνήσουμε μαζί. Φυσούσε ένας πολύ δυνατός άνεμος και οι φυλλωσιές των δέντρων που σκίαζαν τον κήπο μας σφύριζαν διαπεραστικά σαν σουραύλια. Κοίταξα τον ουρανό και ένιωσα ένα δέος που αντιλαλεί μέσα μου μέχρι αυτή τη στιγμή: Είχε κατακλυστεί από εκπληκτικά χρώματα, έντονο κόκκινο κίτρινο και πορτοκαλί ανάμεσα σε όγκους από γκρι και μαύρο, που σχημάτιζαν αλλόκοτα σχέδια ανάμεσα στα βαριά σύννεφα που κάλυπταν τον ορίζοντα. Εκείνο το βράδυ ονειρεύτηκα ουράνια κάστρα τα οποία φλέγονταν και θυμάμαι πολύ καλά ότι όταν ξύπνησα το επόμενο πρωί είχα κάνει μια συναρπαστική συνειδητοποίηση: Ότι το μυαλό μας μπορεί να μεταμορφώσει τον κόσμο και ότι με τη δύναμη της φαντασίας έχουμε τη δύναμη να ανακαλύψουμε απέραντες επικράτειες ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας που απλώνονται γύρω μας, συχνά αθέατες από τα μάτια των «πεζών» και «πρακτικών» ανθρώπων.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Θυμάμαι ένα άλλο δειλινό, αυτή τη φορά στο Ντουμπάι. Στεκόμουν πάνω σε μια πεζογέφυρα και ατένιζα έναν αυτοκινητόδρομο με πολλές λωρίδες κυκλοφορίας που ξετυλιγόταν ανάμεσα σε πανύψηλους ουρανοξύστες οι οποίοι σχημάτιζαν ένα κρυστάλλινο φαράγγι. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι αντίκριζα μια στιγμή από το μέλλον, και μάλιστα από ένα μέλλον που είχε οικοδομηθεί μέσα σε είκοσι μόλις χρόνια, σ’ έναν τόπο όπου κάποτε δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο από μια άνυδρη έρημο.  Εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάτι σαν υπερηφάνια, ικανοποίηση για το γεγονός ότι ανήκω σε μια φυλή, τη φυλή των ανθρώπων, που χάρη στην επινοητικότητα και την αποφασιστικότητά της μπορεί να υλοποιήσει ένα τέτοιο κατόρθωμα. Όποτε λοιπόν καταστρώνω κάποιο σχέδιο ή βάζω ένα στόχο για το μέλλον, φέρνω αυτή την εικόνα στο μυαλό μου ως παράδειγμα της δύναμης που κρύβει η επιμονή, η αποφασιστικότητα και η προσήλωση σε ένα στόχο. Μου αρέσει να φαντάζομαι, ότι κάθε φορά που υλοποιώ ένα στόχο μου, οικοδομώ κατά κάποιο τρόπο τη δική μου μεγαλούπολη μέσα στην έρημο μιας γκρίζας πραγματικότητας!   

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιόν τις μοιράζεστε;

Συνήθως φρέσκες ιδέες ή λύσεις για προβλήματα που με απασχολούν, μου έρχονται νωρίς τα πρωινά καθώς καλύπτω με τα πόδια την απόσταση που με χωρίζει από τον τόπο της εργασίας μου. Απολαμβάνω βλέπετε το σπάνιο προνόμιο να βλέπω σχεδόν κάθε βράδυ πολύ ζωντανά και πολύχρωμα όνειρα τα οποία για κάποιο λόγο θυμάμαι αρκετά καλά την επόμενη μέρα, οπότε τα πρωινά μου είναι περίοδοι αρκετά δημιουργικών και ασυνήθιστων σκέψεων. Το μόνο άτομο με το οποίο νιώθω ότι μπορώ να μοιραστώ αυτές τις ασυνήθιστες σκέψεις και εμπειρίες είναι η εκδότρια μου, η κυρία Χριστίνα Σαββανή, η οποία έχει την ευγένεια και την υπομονή να με ακούει σχεδόν κάθε μέρα! 

Ο άνθρωπος ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Αν ορίσουμε ως πειρασμό οποιοδήποτε ερέθισμα του περιβάλλοντος απειλεί να εμποδίσει την προσωπική μας ανάπτυξη, δηλαδή την υλοποίηση του δυναμικού που κρύβεται μέσα στον κάθε άνθρωπο, τότε πιστεύω ότι τα ισχυρότερα όπλα που διαθέτουμε για να εξουδετερώσουμε την επιρροή αυτών των δυνητικά επικίνδυνων μηνυμάτων είναι η αυτοπειθαρχία και η γνώση. Η αυτοπειθαρχία δημιουργεί ένα τρόπο σκέψης και δράσης που είναι εστιασμένος στην υλοποίηση ενός συγκεκριμένου στόχου ενώ η γνώση προσφέρει την κατανόηση της φύσης του πειρασμού, αποκαλύπτει δηλαδή τους μηχανισμούς μέσω των οποίων μας αγγίζει, καθώς και τις συνέπειες της επιρροής του, και επομένως τον απομυθοποιεί, και έτσι αφαιρεί ένα μεγάλο κομμάτι-αν όχι όλο- της γοητείας του.  

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων! Λειτουργούν ως οπτικο-ακουστικές βόμβες συμπυκνωμένου αρνητισμού που λειτουργούν σε συνειδητό αλλά και σε υποσυνείδητο επίπεδο, μέσω της χρήσης συγκεκριμένων λέξεων και φράσεων, εικόνων και χρωμάτων. Όπως θα έχετε προσέξει και εσείς, ακολουθούν μια στερεότυπη σειρά στην παρουσίαση της «επικαιρότητας» την οποία έτσι κι αλλιώς κατασκευάζουν τα ίδια μέσω της επιλεκτικής παρουσίασης των πληροφοριών που παρουσιάζουν: Πρώτα ενεργοποιούν το ένστικτο της επιβίωσης μέσω του φόβου-δείχνουν δηλαδή τις «κακές ειδήσεις.» Μετά μας προσφέρουν μια σειρά τεχνητών προτύπων ως παραδείγματα επιτυχούς επιβίωσης-πληροφορίες για το «Life-style,» δηλαδή τις καταναλωτικές συνήθειες «επώνυμων προσωπικοτήτων.» Τέλος ολοκληρώνουν την διαδικασία της χειραγώγησης του κοινού τους παραθέτοντας μια σειρά φτηνών καταναλωτικών προϊόντων που λειτουργούν ως συνειρμικά υποκατάστατα των καταναλωτικών συνηθειών των παραπάνω «επιτυχημένων» ανθρώπων.  Εδώ και αρκετά χρόνια λοιπόν, προτιμώ να ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο μέσω του διαδικτύου το οποίο ως μέσον πιο διαδραστικό και ποικιλόμορφο, μου προσφέρει ένα μεγαλύτερο εύρος επιλογών και τη δυνατότητα να προστατεύομαι, αν το επιθυμώ, από τον βομβαρδισμό των απαίσιων εικόνων και των πανικόβλητων δηλώσεων στις οποίες επιδίδονται οι τηλεοπτικοί μας «αστέρες.»  

Δώστε μου ένα λόγο για να αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το ξεκίνημα κάθε μέρας σηματοδοτεί ένα πεδίο αναρίθμητων πιθανοτήτων. Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Εξάλλου οι μεγαλύτερες ανατροπές στις ζωές μας δεν συμβαίνουν ξαφνικά; Αυτή είναι μια σκέψη που στα μάτια μου τουλάχιστον είναι ιδιαιτέρως εμψυχωτική γιατί μεταμορφώνει την κάθε μέρα σε μια απρόβλεπτη περιπέτεια!

Σε ποια εποχή συναντάμε τoν πραγματικό Έρικ, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα μυαλό ψυχή);

Αν αναφέρεστε σε κάποια εποχή της ανθρώπινης ιστορίας, βρίσκω τον εαυτό μου ανίκανο να σας απαντήσει γιατί ως άνθρωποι, σε συλλογικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο, έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε το παρελθόν μέσα από τα μάτια του παρόντος και επομένως μας είναι πολύ δύσκολο να ανιχνεύσουμε το πνεύμα μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου. Αν με το ερώτημά σας αναφέρεστε στις εποχές ή τις περιόδους που καθορίζουν τη ζωή ενός ανθρώπου θα σας απαντήσω ως εξής: Ο πραγματικός Έρικ, όπου θα συμμετέχει σε αυτό που ζει ο άνθρωπος με όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή), θα είναι η στιγμή του θανάτου. Όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, υποψιάζομαι ότι κατά τη διάρκεια εκείνης της ύστατης αναλαμπής της ζωής, ο άνθρωπος βιώνει την απόλυτη ελευθερία γιατί τίποτα πλέον δεν μπορεί να τον αγγίξει καθώς οι περιορισμοί της πραγματικότητας δεν ισχύουν πλέον για αυτόν.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Στα μάτια μου, η ραχοκοκαλιά της ζωής είναι η δημιουργικότητα. Το χάρισμα της δημιουργικότητας δεν έχει δοθεί φυσικά μόνο στους ανθρώπους, αντίθετα, είναι ένα χαρακτηριστικό που εμφανίζεται σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Αυτό που μας διαφοροποιεί, προς το παρόν τουλάχιστον, από τα υπόλοιπα όντα με τα οποία μοιραζόμαστε αυτόν τον κόσμο είναι ότι η δημιουργικότητα μας αποτελεί το προϊόν συνειδητής επιλογής και όχι παρόρμηση που πηγάζει από κάποιο πανάρχαιο ένστικτο αν και η ορμή της έμπνευσης που συχνά-πυκνά κυριεύει τους χαρισματικούς ανθρώπους που ζουν ανάμεσα μας, μοιάζει να αναβλύζει από κάπου πολύ βαθιά, ενδεχομένως από το ίδιο άρρητο πεδίο απ’ όπου μορφοποιούνται τα ένστικτα!   

Ενότητα 2η: Η τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ο πεζός λόγος θα έλεγα, σε όλες του τις εκφάνσεις. Είναι πολύ όμορφο να προσπαθείς να μεταδώσεις στον αναγνώστη σου εικόνες, αισθητήριες εντυπώσεις σκέψεις και γνώσεις μέσα από μια γλώσσα που είναι καθημερινή και προσιτή, δίχως να υποκύπτεις στον πειρασμό του δυσνόητου συμβολισμού και της εξεζήτησης που χαρακτηρίζει, για παράδειγμα, τη σύγχρονη ποίηση.  

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι, γιατί σέβομαι τους λόγους για τους οποίους ο δημιουργός του επέλεξε να πλάσει το συγκεκριμένο πεπρωμένο.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Η γραφή είναι ένα τις εκατό έμπνευση-η βασική ιδέα πίσω από ένα κείμενο-και ενενήντα εννέα τις εκατό συνέπεια και πειθαρχία.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Σίγουρα θα επιλέξω το πολυμέσο, δηλαδή έναν υπολογιστή. Αφενός γιατί ο γραφικός μου χαρακτήρας υπήρξε ανέκαθεν δυσανάγνωστος, παρά τις πάμπολλες προσπάθειες που κατέβαλα ως παιδί για να τον βελτιώσω, και αφετέρου γιατί ένας υπολογιστής μου προσφέρει την ευκαιρία να διορθώσω ένα κείμενο εύκολα και γρήγορα, δίχως να καταναλώνω τόνους χαρτιού και χρόνου, δυο αγαθά που γίνονται όλο και πιο πολύτιμα στο πέρασμα του χρόνου! 

Ας πι(ου)με μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα, από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Και μετά δεν απέμεινε κανείς» ένα καταπληκτικό βιβλίο του Έρικ Φρανκ Ράσσελ το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Locus-7»

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, αν αγαπάς, και να μαθαίνεις» του Δρ Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια.)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνει και να ελπίζεις πως… κάποια μέρα θα ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και για το τι είμαστε ικανοί να πραγματοποιήσουμε.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια, από πλευράς σεναρίου, που μας παροτρύνετε να δούμε;   

Σας προτείνω να δείτε την ταινία Stalker του Αντρέι Ταρκόφσκι. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό δημιούργημα που εξερευνάει τα υπαρξιακά-εξελικτικά αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου και που στο τέλος μας προσφέρει μια αμυδρή-αλλά πολύ αισιόδοξη-ματιά σε αυτό που θα μας διαδεχτεί, την εικόνα ενός μελλοντικού ανθρώπου, της κόρης του κεντρικού ήρωα,  ο οποίος θα διαθέτει δυνάμεις που με τα σημερινά κριτήρια, θεωρούνται «υπερφυσικές…» 

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Και ζήσανε αυτοί καλά..."

Αποκτήστε το άμεσα: 

alloste.gr/pezografia/119-funny-fairytales-Smyrneos.html