Γνωρίστε τον Χρήστο Παπουτσή

Ο Χρήστος Παπουτσής κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Οι ορθάνοικτες πόρτες των σπιτιών και τα παιχνίδια στους δρόμους έως αργά το βράδυ.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Όλα τα ανεπιτήδευτα χαμόγελα.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τα γραπτά μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Το  «μετρον άριστον». Την ολιγάρκεια και την ταπεινότητα.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η λάθος, από την πλευρά μου, εκτιμηση των ανθρώπων.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η κάθε μέρα αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία για να πλησιάσουμε τον στόχο μας.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Χρήστο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Ιδίως την τελευταία δεκαπενταετια, περίπου από τότε που άρχισα και να εκτίθεμαι ποιητικά, δημοσιεύοντας.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η Αγάπη. Το κεφαλαίο Α συμπεριλαμβάνει την ισορροπία, την γαλήνη και την αλληλεγγύη.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η ποίηση.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Δεν θα άλλαζα κάτι, διότι τότε θα άλλαζα και τον ήρωα.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Πειθαρχία απαιτεί η χαλιναγώγηση-μορφοποιηση της έμπνευσης-ιδέας για κάθε δημιουργό.

Ο συγγραφέας, συνηθως, απαιτειται να ειναι περισσότερο πειθαρχημένος από τον ποιητή. Να έχει ωράριο, οργανόγραμμα, σχέδιο. Ο ποιητής απαιτείται να τα έχει όλα αυτά συνήθως σε μικρότερο βαθμό και χρονική διάρκεια, ανάλογα και με την μορφή της ποιητικής του συλλογής.                                                                       

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Ό,τι υπάρχει διαθέσιμο κατά την στιγμή της σύλληψης της ιδέας. Κατά την μετέπειτα επεξεργασία, όμως, επιλέγω τον υπολογιστή.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να ειναι έξω από τη γη» Οδυσσέας Ελύτης.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, και να μαθαίνεις πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία... μετά από εσένα.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Προσωπικά, θα ξαναέβλεπα την ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών».

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.

Λίγα για το βιβλίο "Δάκρυα σε ουράνιες θάλασσες".

Δακρύζουν τα πλάσματα, στις θάλασσες του Σύμπαντος. Δακρύζει και το Σύμπαν. Κρύσταλλοι –οι ιστορίες, τα πάθη, οι εμπειρίες, η Αγωνία, η Ζωή– μέσα στα δάκρυα που τόσο ζουν όσο ζει και το Σύμπαν. Και όταν από το παλιό ένα καινούργιο Σύμπαν γεννηθεί, καινούργια πλάσματα εκεί, καινούργια Κρύσταλλα, μα ο Πόνος ίδιος.

Στα Κρύσταλλα διάβασε ο Ταξιδευτής την ιστορία των Κουρελιών, που προσπάθησαν να αποδράσουν από την Πολιτεία των Ίσκιων – τη χώρα της επιθυμίας, των παθών και των συναισθημάτων. Και ένα βράδυ, η ιστορία αυτή κύλησε μέσα σε τούτο το βιβλίο.

Ο Ταξιδευτής ταξιδεύει ακόμη, μακριά, στο παρελθόν. Προσπαθεί, απ’ τον ανάποδο τον δρόμο, να επιστρέψει στην Πατρίδα του.

Δεν πρόλαβα να του το πω: δίχως Ενδύματα πρέπει να επιστρέψει. Δεν πρόλαβα, διότι κι εγώ το θυμήθηκα τώρα, που διαβάζω την ιστορία μέσα σε τούτο το βιβλίο...

Αποκτήστε το άμεσα:

www.anemosekdotiki.gr/poihsh/dakrya.html