Γνωρίστε τον Χρήστο Μπαρμπαγιαννίδη

Ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

 Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Πρέπει να ήμουν 8 – 9 ετών περίπου και είχα στην αυλή μας δυο πάπιες. Όλη τη μέρα έπαιζα μαζί τους και τις αγαπούσα πραγματικά. Όταν μια μέρα γύρισα από το σχολείο, οι πάπιες έλειπαν. Μου είπαν πως τις έδωσαν σε έναν θείο που είχε κοτέτσι μεγάλο για να ζήσουν καλύτερα μαζί με άλλες πάπιες. Μετά από λίγες ημέρες, στο τραπέζι μας για φαγητό είχαμε κοτόπουλα. Αν και κάτι δεν μου έμοιαζε φυσιολογικό, έφαγα σαν καλό παιδί! Ακριβώς την επόμενη μέρα, μια θεία μου με ρώτησε που βρίσκονται οι πάπιες. Απάντησα πως τις δώσαμε σε ένα κοτέτσι για να ζήσουν όμορφα μαζί με άλλες πάπιες. Τι παιδική αφέλεια! «Στην κοιλιά σου είναι οι πάπιες», πέταξε με ανάλαφρο ύφος η θεία μου! Από τότε δεν έφαγα ποτέ πάπια!

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Κατά τη διάρκεια μιας σημαντικής εξεταστικής περιόδου στο πανεπιστήμιο εκλάπη η μοτοσυκλέτα που είχα. Ομολογώ ότι αυτό το γεγονός με καταρράκωσε. Όμως, την επόμενη μέρα κάθισα και αναλογίστηκα πόσο μάταιο είναι να στενοχωριέμαι για ένα άψυχο υλικό που αποτελείται από σίδερο και πλαστικό. Σημασία έχει ο «άνθρωπος»! Από εκείνη τη στιγμή προτεραιότητα στις σκέψεις μου είχαν οι γύρω μου, με τα καλά τους και τα κακά τους, και πόσο μεγάλη αξία έχει η ανθρώπινη ζωή σε σχέση με ένα άψυχο αντικείμενο. Για την ιστορία: η μοτοσυκλέτα, αν και με λίγες φθορές, βρέθηκε!

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Συνήθως με τον εαυτό μου. Είναι ένα μικρό δείγμα εσωστρέφειας να παλεύω με τις σκέψεις μου, αν και πολλές φορές ανοίγομαι στη σύζυγό μου και περιμένω να ακούσω με ενδιαφέρον τη γνώμη της. Πάντως, μη φανταστείτε πως είμαι ένας αντικοινωνικός τύπος, κάθε άλλο, εκτιμώ πολύ το χιούμορ και την καλή παρέα!

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Με τα χρόνια και με την εμπειρία που συσσώρευσα μέσα μου κατέληξα στο τρίπτυχο, ταπεινότητα, αξιοπρέπεια και περηφάνια. Νομίζω είναι ένας καλός αμυντικός εξοπλισμός για τον καθένα.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Το σήμερα! Οι σύγχρονες “αξίες” όπως ο υλικός ευδαιμονισμός, το επιφανειακό, το γρήγορο, το εύπεπτο, η ημιμάθεια και η ματαιοδοξία! Αλλά όσες φορές και αν προσγειώνομαι απότομα, πάντα θα προσπαθώ να ανοίξω τα φτερά μου για να απογειωθώ ξανά και να αγγίξω τις πραγματικές ανθρώπινες αξίες, να βιώσω τη θαλπωρή της ανθρώπινης υπόστασης.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ο καθένας θα έχει τους λόγους τους. Ίσως γιατί το φως μας δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Ίσως πάλι γιατί πληγωθήκαμε από τη νύχτα! Αλλά και το σκοτάδι δεν έχει τη δική του γοητεία;

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Χρήστο,όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Προσπαθώ κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή, να εναρμονίζω μέσα μου και τα τρία στοιχεία, να είμαι αυτός που είμαι είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Ο σεβασμός για τον συνάνθρωπό μας, η οικογένεια και όλες οι αξίες που μας πάνε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω στην κλίμακα της ζωής!

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Με συναρπάζουν όλα όσα μου εξάπτουν τα συναισθήματα και με οδηγούν να αντιληφθώ πως δεν είμαι ένα κομμάτι κόκαλα και κρέας, έχω και μια φλόγα μέσα μου, όπως όλοι μας, την καρδιά και την ψυχή μου. Πρωτίστως, με συγκινεί το μυθιστόρημα, το διήγημα αλλά και γενικά ό,τι ερεθίζει και συμπλέκει τον εγκέφαλο με την καρδιά μου. Μου αρέσει το μυστήριο, η ένταση, το σασπένς αλλά και το ερωτικό κομμάτι, εφόσον δεν είναι χυδαίο και σαχλό. Τι πιο συναρπαστικό απ’ το να δημιουργείς φανταστικές ιστορίες που απευθύνονται σε πραγματικούς ανθρώπους και προκαλούν αληθινά συναισθήματα! Και αυτή είναι η ουσία του ζην: να νιώθεις, να αισθάνεσαι!  Βέβαια, έχω και μια αδυναμία στην ιστοριογραφία, αφού ασχολούμαι με την ιστορική έρευνα και με σημαία μου το ιδεολόγημα πως η ιστορία μας διδάσκει το παρελθόν για να κατανοήσουμε το παρόν και να πορευτούμε με σοφία προς το μέλλον. Ωστόσο, βλέπω πως δε βελτιωνόμαστε ιδιαίτερα παρά τα αμέτρητα ιστορικά διδάγματα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όλοι μας έχουμε συλλογιστεί, εγώ προσωπικά σχεδόν για κάθε ήρωα λογοτεχνικού έργου, ότι θα μπορούσε το “ταξίδι” του να έχει και διαφορετικό προορισμό. Μα όλοι μας δεν αναφωνούμε πως σημασία έχει το ταξίδι; Δε νομίζω όμως να άλλαζα κάτι και σε κανέναν, πιστεύω πως ο κάθε συγγραφέας έχει τους σκοπούς του για κάθε ήρωα που γεννά η φαντασία του. 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Καταρχάς, ο λογοτέχνης οφείλει να λειτουργεί και λίγο άναρχα. Δε μπορείς να προγραμματίσεις την έμπνευση, την πνευματική συγκρότηση που έχεις κάθε στιγμή αλλά και τη διάθεσή σου. Ναι, σίγουρα υπάρχει ένα πλάνο, σίγουρα χρειάζεται κάποια έρευνα για το θέμα που θα πραγματευτείς στο έργο σου, αλλά προσωπικά είμαι πολύ ελαστικός στον τρόπο που γράφω. Δεν είναι κάτι καταναγκαστικό, γράφω γιατί μου αρέσει, με γεμίζει και με συναρπάζει, αλλά δε λειτουργώ μ’ ένα πιστόλι στον κρόταφο! Υπάρχουν στιγμές που παραδίδω τον εαυτό μου στην αγκαλιά της ελευθεριότητας της πένας και γράφω ασταμάτητα, και τότε ναι, λειτουργώ αυτόματα, αλλά υπάρχουν και στιγμές που νιώθω βαρύς και δυσκίνητος και τότε αναστέλλω τα πάντα. Μέχρι να νιώσω ξανά εκείνη τη σπίθα μέσα μου, οπότε θα συνεχίσω με νέες δυνάμεις.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Επιλέγω το “μολύβι” και το χαρτί, είμαι λίγο παραδοσιακός σε αυτό το θέμα. Το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου μου γράφεται πρώτα χειρόγραφα. Έπειτα θα περαστεί στον υπολογιστή και εκεί ίσως προχωρήσω σε πολλές αλλαγές και διορθώσεις ή ακόμα και να προσθέσω κάτι. Θεωρώ ότι το γράψιμο στο χέρι έχει μεγαλύτερη γοητεία, είναι και πιο πρακτικό, αφού το ραντεβού με τις ιδέες δεν είναι ποτέ προγραμματισμένο! Μια λέξη, μια φράση, μια σκέψη μπορούν εύκολα να περαστούν σε ένα κομμάτι χαρτί ανά πάσα στιγμή.

Ας π(ι)ούμεμαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Είμαι άνθρωπος που αγαπά τη ζωή, τα συναισθήματά μας τα θεωρώ το αλατοπίπερό της και επειδή όταν δεν έχεις συναισθήματα δεν απολαμβάνεις τη ζωή, οπότε “Αυτοί που δεν ξέρουν να ζουν, κάνουν καλά όταν πεθαίνουν”!

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Υπάρχουν πολλές ταινίες με μεγαλειώδεις αξίες, μέσα στον βομβαρδισμό υποκουλτούρας που ζούμε. Είναι πολύ δύσκολο να προτείνω μία και μόνη ταινία σε κάποιον, αλλά ας το ρισκάρω και να προτείνω το Shawshank  Redemption (Ελληνιστί: Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουόρθ) στηριγμένη πάνω στο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ. Όποιος δεν την έχει δει πρέπει οπωσδήποτε να το πράξει! Μια ταινία ύμνος στην φιλία, στην υπομονή και στη δίψα για ζωή. Το τέλος της έχει ίσως την πιο μεγάλη ανατροπή που έχω δει σε φιλμ! Δε θεωρείται καθόλου άδικα μια από τις τέσσερις – πέντε κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο.