Γνωρίστε τον Χάρη Οικονομόπουλο

Ο Χάρης Οικονομόπουλος κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό 

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα όμορφες αναμνήσεις με πολύ αγάπη και παιχνίδι στην καταπράσινη αυλή μας κάπου στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας και ως σύνολο βιωμάτων παραμένει ανεξίτηλο στη μνήμη μου.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Ανασύρω τις μνήμες των όμορφων παιδικών μου χρόνων και την αγάπη που μου έδωσαν οι γονείς μου. Τώρα που έγινα και εγώ πατέρας θέλω και νιώθω την υποχρέωση να μεγαλώσω το παιδί μου με τις ίδιες αξίες.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Αν τις μοιραστώ θα είναι σίγουρα με πολύ κοντινά πρόσωπα και εξαρτάται πάντα από το θέμα της κάθε αναλαμπής. Μη μου απευθύνεις την ίδια ερώτηση για το τελευταίο κομμάτι τις πίτσας μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ασπίδες υπάρχουν. Το κατά πόσο τις υψώνουμε εξαρτάται από την δύναμη του καθενός και το βάρος της ασπίδας. Οι πρωτόπλαστοι κλεισμένοι μέσα σε έναν κήπο την ‘πάτησαν’ για ένα μήλο. Εμείς έχουμε άπειρους πειρασμούς να αντιμετωπίσουμε. Ο CAPTAIN AMERICA ας βάλει το χεράκι του.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η υπερβολή σε όλες τις εκφάνσεις της στην καθημερινότητά μας... Δικαιολογείται η χρήση της μόνο στο χώρο του φανταστικού, της τέχνης όπου είναι σχεδόν απαραίτητη!

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Επειδή κατά την διάρκεια της μέρας συμβαίνουν τα περισσότερα. Τα βιώματα στη σφαίρα του πραγματικού συμβαίνουν τότε. Η νύχτα όμως είναι επίσης γοητευτική γιατί όλα τα βιώματα της μέρας μέσα από το φίλτρο των ονείρων και του υποσυνείδητου αποκτούν νέες αναγνώσεις, νέα οπτική και «άλλο» ενδιαφέρον. Η μέρα και η νύχτα είναι οι δυο πλευρές ενός ίδιου νομίσματος. Το ζήτημα είναι ποια από τις δύο πλευρές τολμάμε να σκαλίσουμε ή να πιστέψουμε. Πάνω σε αυτή τη «μάχη» στηρίζεται και μεγάλο μέρος του βιβλίου μου.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Χάρη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Τον αληθινό Χάρη τον συναντάτε σε κάθε χρονική στιγμή και περίοδο. Εξού και η λέξη 'αληθινός'…

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η ραχοκοκαλιά της ζωής χτίζεται σύμφωνα με αυτά που κάνεις για τους άλλους, γιατί είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Με ενδιαφέρει η πεζογραφία και η μελοποιημένη ποίηση στα προσωπικά μου πάντα γούστα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα άλλαζα το "Υπόγειο" του Φιόντορ Μιχαΐλοβιτς Ντοστογέφσκι με κάποιο διαμέρισμα τρίτου τουλάχιστον ορόφου με θέα σε πάρκο. Λογικά μετά από αυτό θα άλλαζε και η μοίρα του λογοτεχνικού ήρωα. Αν όχι, θα άλλαζε τουλάχιστον ο τίτλος του βιβλίου.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Προσωπικά μιλώντας θα πω ότι η αρχή απαιτεί πειθαρχία και μετά όλα ακολουθούν αυτόματα. Εσύ οφείλεις να οργανώσεις τον ελεύθερο χρόνο σου μέσα από τις γεμάτες με υποχρεώσεις μέρες σου. Μετά την οργάνωση όλα μπορούν να υπηρετήσουν την αγάπη που νιώθεις για το γράψιμο. Βέβαια όλες οι μέρες δεν είναι το ίδιο δημιουργικές. Κανένα πρόβλημα.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Πάντα ένα καλοξυσμένο μολύβι και μια λευκή κόλλα χαρτί. Εκεί χτίζεται ο ήρωας και η ιστορία του. Στην καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου θα καταφύγω όταν θα είμαι έτοιμος να καταθέσω την ιστορία μου.

Ας π(ι)ούμεμαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Θα αναφέρω μια ερώτηση-ξέσπασμα από το Αγγλικό συγκρότημα Anathema και από το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου Eternity που φωνάζει: DO YOU THINK WE’RE FOREVER?  Όλοι οι στίχοι που το συνοδεύουν με έχουν στιγματίσει. Θα παραδεχτώ ότι ευθύνεται το γεγονός ότι το τραγούδι μου συστήθηκε στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου, όπου και γνώρισα την πρώτη μου τεράστια απώλεια. Κάθε μεγάλη στιγμή και ένα τραγούδι…    

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου με αγάπη και δίψα για γνώση.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Το "Dark city” του Alex Proyas, ταινία του 1988... Πλάσματα από άλλον πλανήτη κατοικούσαν μέσα στα σώματα και το μυαλό των ανθρώπων. Δεν κατάφεραν όμως ποτέ να βρουν τί είναι αυτό που μας ορίζει ως ανθρώπους. Δεν έμαθαν το μυστικό της ύπαρξής μας. Δεν έψαξαν στο σπουδαιότερο σημείο. Την καρδιά μας...

Έκθεση εικόνων

Από το οπισθόφυλλο. 

Ο Μάρκο είναι ένας νεαρός ζωγράφος που ζει στη Βενετία. Στο απόγειο της καριέρας του πέφτει θύμα μιας καταχθόνιας συνομωσίας και κινδυνεύει να χάσει τα πάντα: τον πλούτο, τη φήμη, κυρίως όμως την ίδια του τη ζωή. Ο μόνος τρόπος για να βγει από το σκοτεινό αδιέξοδο είναι να καταφέρει να επιβιώσει μέσα στους πίνακες ζωγραφικής φημισμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι ζωντανεύουν εφιαλτικά και δημιουργούν σουρεαλιστικά περιβάλλοντα όπου η τέχνη μετατρέπεται σε επικίνδυνο παιχνίδι. Κάθε πόρτα που ανοίγει και ένας νέος κόσμος, όπου ο χρόνος κυλάει διαφορετικά... Ο Μονέ, ο Μαγκρίτ, ο Νταλί, ο Βαν Γκογκ, ο Πικάσο αποδεικνύονται τελικά εχθροί ή σύμμαχοι του Μάρκο; Ο πρωταγωνιστής θα καταφέρει να ολοκληρώσει την αινιγματική διαδρομή στον επιτρεπόμενο χρόνο για να σώσει τη ζωή του;

Θα τον συναντήσετε εδώ:

https://www.facebook.com/harris.oikonomopoulos? mref=message_bubble