Γνωρίστε τον Χάρη Γαντζούδη

Ο Χάρη Γαντζούδης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο Βιογραφικό

O Χάρης Γαντζούδης γεννήθηκε το Μάιο του 1985 στο Αγρίνιο και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Πληροφορική ενώ το Φεβρουάριο  του  2012  παρακολούθησε σεμινάριο δημιουργικής γραφής με το συγγραφέα Αλέξανδρο Ντερπούλη. Το πρώτο του διήγημα «Το ταξίδι» δημοσιεύτηκε το Μάιο του 2012 στο Deity.gr και μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει διηγήματα, ποιήματα, άρθρα, συνεντεύξεις σε πολλά blogs και ηλεκτρονικά περιοδικά. Τον  Ιούνιο   του  2013   δημιούργησε   το   ηλεκτρονικό   περιοδικό  Λογοτεχνικό  Ταξίδι (https://logotaxidi.blogspot.gr)   ενώ   τον   Ιανουάριο  του   2014   απέκτησε   τη   δική   του στήλη στο τοβιβλιο.net με τίτλο Χαρη…τολογώντας. 

Εργογραφία

Ενότητα 1η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Το παιχνίδι με τα  παιδιά   της   γειτονιάς στο  χωριό.   Το  κρυφτό,  το κυνηγητό,   άγνωστα παιχνίδια στα σημερινά παιδιά. 

Και  ως   ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας  καιαποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Συνήθως οι δύσκολες στιγμές και η απεμπλοκή μου από αυτές, το ότι τα κατάφερα καιβγήκα πιο δυνατός, είναι αυτό που μου δίνει δύναμη και ελπίδα για το μέλλον.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Σε   πρώτη φάση με τον εαυτό μου. Έχω ανάγκη να τις αφουγκραστώ καλά, να τις καταλάβω. Ύστερα με αγαπημένα πρόσωπα.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

 Έχουμε, αλλά καλό είναι πού και πού να τις αγνοούμε και να βουτάμε στη ζωή, στους πειρασμούς. Κι ας πληρώσουμε και κάτι

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Αυτή την περίοδο οι Ειδήσεις και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το φως, η πρώτη καλημέρα, ένα χαμόγελο, η ελπίδα,  το αύριο μιας και το χθες πέρασε..

Σε ποια εποχή συναντάμε τoν αληθινό Χάρη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλατα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Στο Χειμώνα, στη μελαγχολία του. Εκεί  νιώθω αληθινός, δημιουργικός...

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Νομίζω να μην φοβόμαστε να ζήσουμε τις στιγμές: τον έρωτα, τα όνειρα, την καθημερινότητα, ακόμη και τις δυσκολίες πολλές φορές και αυτές μας μαθαίνουν πολλά.

Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Ο γραπτός λόγος, η ποίηση, τα παραμύθια...

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι. Ο κάθε ήρωας ανήκει στον δημιουργό του και πρέπει να ακολουθήσει την μοίρα που έχει επιλέξει για εκείνον.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Σίγουρα απαιτείται πειθαρχία, πρόγραμμα αλλά και κάποιες αυθόρμητες εκρήξεις μπορούννα δώσουν πολλά σε ένα έργο.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα; 

Πλέον την γραμματοσειρά του υπολογιστή λόγω χρόνου.

 Ας  π(ι)ούμε  μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

"Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους; "Ντίνος Χριστιανόπουλος "Ενός λεπτού σιγή"

Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό   λογοπαίγνιο  με  αφορμή  τον   τίτλο   βιβλίου   «Να   ζεις,   να   αγαπάς  και  να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις,   να αγαπάς,  να  μαθαίνεις και να  ελπίζεις  πως… τα καλύτερα   βρίσκονται στο μέλλον.

 Υ.Γ.  Οι   ταινίες   κρύβουν   μέσα   στη   συντομία   τους   μεγαλειώδεις   πανανθρώπινες   αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτό. Ίσως να μπορέσει κανείς να διακρίνει αυτές τις αξίες στις κωμωδίες, στην απλότητα και στον αυθορμητισμό του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

  Έκθεση Εικόνων

Το τελευταίο συγγραφικό του εγχείρημα κυκλοφορεί 

σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Θράκα.

Ακολουθεί μια ποιητική στιγμή από τη συλλογή.

ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Κλείνεις το φως.
Σκοτάδι απλώνεται κι αγκαλιάζει τα πάντα.
Ανάβεις τσιγάρο.
Όλα γύρω σου σε παρακολουθούν σιωπηλά.
Φυσάς τον καπνό.
Ασημένια δαχτυλίδια υψώνονται στο κενό.
Τα διακρίνεις στο ημίφως των αστεριών
Και τ’ ακολουθείς με το βλέμμα.
Σου θυμίζουν όνειρα.
Απλώνεις τα χέρια να τα πιάσεις.
Νιώθεις τον πόνο που προκαλεί
η κίνηση στο σώμα σου.
Μυρίζεις τη σκουριά από τη χρόνια απραξία σου.
Και τα ασημένια δαχτυλίδια – ίδια όνειρα-
απομακρύνονται ώσπου διαλύονται στο ταβάνι.
Θυμώνεις.
Θες να φωνάξεις
να σπάσεις τη σιωπή
ν’ ανοίξεις την πόρτα και να χαθείς στη ζωή.
Μα νιώθεις αδύναμος.
Ξαπλώνεις.
Καλωσορίζεις τη μοναξιά πλάι σου.
Νιώθεις καλά μαζί της.
Ίσως γιατί την ξέρεις
ίσως γιατί της μοιάζεις πια.
Ανασαίνεις βαθιά.
Κλείνεις τα μάτια κι ελπίζεις πως την επόμενη μέρα
θα καταφέρεις να το σκάσεις από τη φυλακή σου.
Όπως κάθε μέρα.