Γνωρίστε την Ξανθή Μαντέλα

Η Ξανθή Μαντέλα κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Ξανθή Μαντέλα σπούδασε ψυχολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και εδώ και πολλά χρόνια κάνει ψυχοθεραπεία στους μεγάλους. Πριν από κάμποσο καιρό, άρχισε να γράφει ιστορίες για τους νεότερους.
Η ψυχοθεραπεία είναι η δουλειά της. Η συγγραφή βιβλίων είναι τα ταξίδια της στις ηλικίες εκείνες που για την ίδια είναι παρελθόν, όμως της λείπουν πολύ!

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Ήμουν πέντε ή έξι χρονών και ένα μεσημέρι, τελειώνοντας από το σχολείο, επιστρέφω στο σπίτι μου όχι περπατώντας αλλά τρέχοντας μανιωδώς: Με κυνηγούν 3 μεγαλύτερα σε ηλικία αγόρια με τα οποία έχω τσακωθεί προηγουμένως. Ο λόγος που το θυμάμαι είναι επειδή ταυτόχρονα ένιωθα τον απόλυτο φόβο οτι θα φάω αρκετό ξύλο αν με πιάσουν, ενώ αισθανόμουν και την απόλυτη ικανοποίηση οτι κατάφερα να τα βάλω μαζί τους και να κερδίσω ενα καβγά στον οποίο εκείνοι είχαν άδικο. Βέβαια μεταξύ μας, είχα και τη σιγουριά ότι το σπίτι ήταν κοντά και άρα είχα πολλές πιθανότητες να τη γλιτώσω!

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Δεν είναι ένα πράγμα. Είναι κουβέντες συκγεκριμένων ανθρώπων του περιβάλλοντός μου τους οποίους εκτιμώ αφάνταστα και τις οποίες δεν τις ανασύρω εγώ. Εμφανίζονται έτσι απλά από μόνες τους κάθε φορά που ζορίζομαι ή όταν σχεδιάζω κάτι μικρό ή μεγάλο για το μέλλον.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τους ίδιους ανθρώπους του στενού μου οικογενειακού περιβάλλοντος, που σας έλεγα πρίν και των οποίων οι κουβέντες συχνά αποτελλούν οδηγό στη ζωή μου. Εξ ου και τους εμπιστεύομαι και τις εκλάμψεις μου και τις αναλαμπές.           

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Εννοείται πως έχουμε. Αλλά θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε; Απ’ ότι φαίνεται άλλωτε ναι κι άλλωτε όχι. Ανάλογα με τις αντοχές μας, την κούρασή μας, τη διάθεσή μας και γενικά ανάλογα με τη φάση που βρισκόμαστε, είτε τις προτάσσουμε, ή τις αφήνουμε για λίγο στο πλάι.  Ελπίζω όμως πως δεν τις καταθέτουμε!

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Οι λογαριασμοί που λαμβάνω με το ταχυδρομείο και τους οποίους καλούμαι να πληρώσω (χαχαχα)!

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Είναι ένα νέο ξεκινημα, μια νέα ευκαιρία να δοκιμάσει ο καθένας μας να κάνει τα πράγματα που θέλει, όπως θέλει.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ξανθή, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Στο σήμερα. Με θέλει εκεί παρούσα, ψυχή τε και σώματι, και θέλω κι εγώ να είμαι εκεί και να πράττω. Διότι το «σήμερα» το έχω στα χέρια μου και συνεπώς μπορώ να προσπαθήσω να το ορίσω και μαζί μ’ αυτό να ορίσω κάπως και το μέλλον μου.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;             

Το μυαλό μας και η ψυχή μας. Επειδή υπάρχουμε μέσω αυτών, και αυτά είναι η ζωή εντέλει.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ο απλός λόγος (ελπίζω πως με ρωτάτε αυτό,) επειδή εμπεριέχει την απλή σκέψη, την απλή λογική. Και αυτά με συναρπάζουν διότι αρχίζουν να εκλείπουν. Ή αλλιώς, ο πεζός λόγος επειδή ταυτίζομαι καλύτερα μαζί του και τον κατανοώ περισσότερο.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Πολλές φορές θα ήθελα να έχουν άλλη μοίρα κάποιοι ήρωες, αλλά Όχι, δεν θα το έκανα, δεν θα την άλλαζα. Ο δημιουργός του του πρόσφερε αυτή τη συγκεκριμένη μοίρα για κάποιο λόγο, επειδή κάτι είχε στο μυαλό του ή γιατί απλώς έτσι τη φαντάστηκε. Δεδομένου λοιπόν οτι είναι ο δικός του ήρωας, έχει το πρώτο και τελευταίο λόγο στο τι θα γίνει (αυτός ο ήρωας).

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Να σας πω την αλήθεια για μένα είναι κάπως αυτόματη. Υπό την έννοια ότι έτσι απλά μου έρχεται μια ιδέα και τη γράφω, ή έτσι απλά μου έρχεται η συνέχεια μιας υπόθεσης και τη συμπληρώνω. Όμως φαντάζομαι πως όπως και σε πολλά άλλα πράγματα που μας αφορούν, πρέπει να είμαστε πειθαρχημένοι και στη γραφή. Άλλωστε, η καλώς νοούμενη πειθαρχία σημαίνει κυρίως συνέπεια σε αυτό που ξεκινήσαμε: χρειάζεται, είναι καλό να το ολοκληρώνουμε.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Οπωσδήποτε μολύβι! Η συγγραφή δεν είναι μόνο σύνθεση, σύνταξη και δακτυλογράφηση κειμένου. Η συγγραφή είναι κάτι πολύ παραπάνω. Επιπλέον, με το μολύβι και το τετράδιο μπορείς να γράφεις και να μουτζουρώνεις και να ξαναγράφεις. Και συνεχίζεις να μπορείς να τις βλέπεις τις λέξεις ή τις προτάσεις που διέγραψες. Κάτι που σου στερεί  το πλήκτρο του υπολογιστή, διότι όταν πατήσεις το γνωστό delete είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ αυτά που σκέφτηκες, έγραψες και απλά αποφάσισες να μην κρατήσεις για εκείνη τη δεδομένη «συγγραφική στιγμή».

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Ας π(ι)ούμε αυτό που είπε ο Bertolt Brecht και που διάβασα πρόσφατα: «Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται έχει χάσει ήδη».

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… αν το θελήσεις όλα μπορούν να γίνουν, αρκεί να προσπαθήσεις και να μην τα αφήσεις στην τύχη τους.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Δεν νομίζω πως έχω τη γνώση που απαιτείται για να είμαι σε θέση να προτείνω μια ταινία ή να μην προτείνω κάποια άλλη. Γενικά όμως η πεποίθησή μου είναι πως, όλα κάτι έχουν να προσφέρουν, είτε είναι βιβλία, είτε ταινίες ή θεατρικά κείμενα. Σε κάθε περίπτωση μας διευρύνουν το μυαλό και τη σκέψη. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, ας δούμε κι ας διαβάσουμε όλοι όσα περισσότερα έργα μπορούμε. Καλό θα μας κάνει.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Ο άσπρος σκύλος με τα πολλά ονόματα".

Για ακόμη μια φορά ένας σκύλος βρίσκεται σε μια έκθεση φιλοζωικής ελπίζοντας πως θα βρεθεί κάποια οικογένεια να τον υιοθετήσει.Όσο περνά η ώρα, ο σκύλος προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει η υιοθεσία γι' αυτόν. Μοιράζεται τις ιστορίες του, τους προβληματισμούς και τις σκέψεις του με τα άλλα σκυλιά που είναι μαζί του, και τελικά απλώς περιμένει να περάσει η ώρα. "Μια από τα ίδια" σκέφτεται... Είναι όμως έτσι;

Αποκτήστε το άμεσα: goo.gl/b7igjv