Γνωρίστε την Πόλυ Μίλτου

Η Πόλυ Μίλτου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό.

Γεννήθηκα σ’ ένα Νοσοκομείο της Αθήνας. Οι γονείς μου – και οι δυο καρκινοπαθείς – έφυγαν σχεδόν αμέσως από τη ζωή μου. Ήταν ο πρώτος μεγάλος πόνος και να μην πει κανένας ποτέ πως ένα μωρό δεν καταλαβαίνει.

Και μετά όλα στράβωσαν. Άλλαζα συνεχώς χέρια και άρχισε η μεγάλη περιπέτεια της ζωής μου, κάτι σαν μία περιπλάνηση από δω κι από κει που διαρκεί ακόμα και, ειλικρινά, δεν είμαι σίγουρη για το πού και πώς θα τελειώσει.

Για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι ότι νιώθω σαν να γεννήθηκα από λάχανο, όχι σε σπίτι με κανονική οικογένεια. Δικαιωματικά, λοιπόν,  έχω ατέλειωτη δίψα για αγάπη, προστασία, δικαιοσύνη, αλήθεια.

Τίποτα από όλα αυτά δε συνάντησα, ούτε σε συγγενείς ούτε ακόμα σε πρόσωπα που έπρεπε να είναι φορείς αγάπης, γι’ αυτό, από παιδί, αγάπησα τα βιβλία και, μέσα από αυτά, ονειρευόμουν όλα όσα ήθελα. Έπειτα άρχισα τις πρώτες προσπάθειες, άλλοτε να γράφω κι άλλοτε να σκιτσάρω τα όνειρά μου.

Η «Λίνα» άρχισε να γράφεται λίγο πριν μπω στα δεκαέξι. Τότε νόμιζα πως θα ελευθερωνόμουν από τις κακοτυχίες. Αλλά πέρασα από σαράντα κύματα, όπως και το βιβλίο ή μάλλον τα βιβλία, αφού πρόκειται για ολόκληρη σειρά, που αναφέρεται σε τρεις γενιές.

Έμαθα πολλά όλα αυτά τα χρόνια, σπούδασα, έμαθα γλώσσες, έκανα μαθήματα ζωγραφικής, μα πιο πολύ έμαθα ότι ο μόνος τρόπος που σ’ ελευθερώνει από τη μιζέρια και τη δυστυχία είναι η αγάπη.

Πέρασαν χρόνια από τότε που ήμουν παιδί, μα ακόμα ονειρεύομαι. Τα βιβλία μου περιέχουν πραγματικά βιώματα, δικά μου ή προσώπων που γνώρισα, όμως πέρα από αυτό είναι βιβλία ονείρων και αγάπης, πολλής αγάπης.

Ελπίζω να σας κρατούν καλή συντροφιά, τότε που όλα ησυχάζουν και αναζητάτε μια στάλα ξεκούρασης.

Εργογραφία

 Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Από τις μετρημένες καλές αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας, αυτή που μου ζεσταίνει πάντα την καρδιά, είναι το πρώτο δώρο που δέχτηκα, όταν με πήραν στο σπίτι που με φιλοξένησε για αρκετά χρόνια. Δυο βιβλία. Τα πρώτα δικά μου βιβλία!

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Λυπάμαι, οι αναμνήσεις μου είναι όλες πονεμένες. Δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτές. Προτιμώ να ονειρεύομαι ένα μέλλον πιο ήρεμο και αισιόδοξο και να αγωνίζομαι για αυτό. Το εφαλτήριο για μένα είναι η ελπίδα και η επιθυμία μου, η ζωή και τα βιβλία μου να γίνονται αφορμή ξεκούρασης και αιτία χαμόγελου στους ανθρώπους. Να παίρνουν δύναμη για να συνεχίζουν πιο ανάλαφροι την πορεία τους πάνω στη γη.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Είμαι ανοιχτός άνθρωπος, πάντα ξεχνάω και νομίζω πως έχω φίλους. Ανοίγομαι και μετά το μετανιώνω. Έτσι, προτιμώ να μιλάω μέσα από τις ιστορίες  μου. Ό, τι γράφω, μπορεί να έχει τη χροιά του φανταστικού, αλλά μέσα του κρύβω τις αλήθειες μου. Οι αναγνώστες μου είναι οι καλύτεροι ακροατές.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ναι, φυσικά! Τον Θεό. Αν κρυφτείς πίσω Του τη στιγμή της μεγάλης «θύελλας», όλα θα πάνε καλά.

 Και τη ψυχή μας. Αυτό που χτίζουμε μέσα μας σιγά- σιγά. Και αν πληγωθούμε, δεν πειράζει. Οι μεγάλοι ήρωες είχαν πάντα πολλές πληγές στο κορμί και στην ψυχή τους.

Και ας μην το κρύβουμε, όλοι πέσαμε κάποτε, άλλος λίγο, άλλος περισσότερο. Και ξανασηκωθήκαμε. Καλύτερα έτσι! Γιατί τότε καταλαβαίνεις και τους άλλους και δε γίνεσαι εγωιστής και απάνθρωπος!

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η έλλειψη κατανόησης και σεβασμού στον άλλον άνθρωπο. Η αγένεια που έχει κατακλύσει τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η υποκρισία και ο φθόνος.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Μια καινούρια μέρα είναι η ίδια η ζωή! Και μια ακόμα ευκαιρία! Για να γίνουμε πιο καλοί και να δείξουμε περισσότερη αγάπη. Και για να μπορέσουμε να διορθώσουμε κάποια λάθη.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Πόλυ όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Στα έργα μου είμαι παντού. Στην αληθινή ζωή, τι να σας πω; Υποφέρω! Όχι από την καθημερινότητα, που κατάντησε βαριά και ασήκωτη για τους περισσότερους από μας, όσο για τη σκληρότητα και την απανθρωπιά που συναντώ σε κάθε μου βήμα.

Η συνάντηση με τα μικρά παιδιά με φέρνει σε μια κάποια ισορροπία και τότε, ναι, είμαι ολόκληρη. Γιατί ο παραμυθένιος κόσμος των αθώων παιδιών είναι μεθυστικός!

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η καρδιά. Η καλή καρδιά. Αν ο άνθρωπος είναι άκαρδος, δεν έχει ζωή. Είναι ζόμπι. Και, εκτός από τον εαυτό του, κάνει και στους άλλους κακό.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ο πεζός λόγος. Με συναρπάζει ιδιαίτερα το μυθιστόρημα που αναφέρεται σε ηρωικές αποφάσεις και γενναίες πράξεις. Όχι τόσο με ιστορικά πρόσωπα, όσο με φανταστικά, γιατί με αυτά μπορείς να ταυτιστείς ελεύθερα και, αν σου πεθάνουν, ξέρεις πως δεν έγινε στ’ αλήθεια.

Με ξετρελαίνουν, επίσης, και τα εφηβικά τύπου «Έραγκον». Ο αγαπημένος μου! Με ξεκουράζει πραγματικά κάθε φορά που θέλω να ξεφύγω τελείως σε άλλους κόσμους, εξωπραγματικούς.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι! Ο κάθε ήρωας έχει διαλεχτεί από τον συγγραφέα για να πει κάτι. Ακόμα και αν το τέλος είναι τραγικό, και αυτό ακόμα έχει νόημα.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Νομίζω πως υπάρχει η ώρα της έμπνευσης που πρέπει να προλάβεις να γράψεις όσα νιώθεις και σκέφτεσαι. Γρήγορα, πριν σταματήσει. Έχω πεταχτεί πολλές φορές από το κρεβάτι μέσα στη νύχτα για να γράψω κάτι που εκείνη την ώρα «μου ήρθε». Και μετά, ακολουθεί η διόρθωση. Άρα, και τα δύο χρειάζονται για την ολοκλήρωση ενός καλού έργου.                                                           

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Όταν έχω έμπνευση, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να προλάβω να σημειώσω τις σκέψεις μου. Δε με ενδιαφέρουν τα μέσα, με ενδιαφέρει ο σκοπός. Ό, τι βρω, θα το χρησιμοποιήσω το ίδιο άνετα.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Το σύμπαν δημιουργήθηκε σε μια γλώσσα κατανοητή στον καθένα, που όμως ξεχάστηκε πια. Αυτή την παγκόσμια γλώσσα ψάχνω.» Ο Αλχημιστής, Πάουλο Κοέλιο.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… κάποτε θα αποβάλουμε το άσχημο προσωπείο που διαλέξαμε, ατυχώς, να φορέσουμε και πως θα ξαναγίνουμε Άνθρωποι. Αληθινοί! Όμορφοι, όπως ακριβώς βγήκαμε από τα χέρια του Θεού.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Την ιστορία της Hellen Keller. Την έδειξε πολύ παλιά η τηλεόραση μεταμεσονύχτιες ώρες. Είναι ιστορία δύναμης! Θάρρους! Αισιοδοξίας!  

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Τα παιδικά μου χρόνια ήσαν ιδιαίτερα δύσκολα και τα επόμενα, που ακολούθησαν ως τώρα, μια ολόκληρη περιπέτεια. Η ηρωίδα "Λίνα" γεννήθηκε μόλις μπήκα στην εφηβεία, τότε που όλα έβγαιναν από τις σκιές και τους μύθους της παιδικής ζωής και άρχιζε και για μένα, όπως σε κάθε έφηβο, η αναζήτηση της αλήθειας και του ονείρου. Ξεκίνησε στην αρχή ως ένα βιβλίο, αλλά σιγά - σιγά έγινε μια ολόκληρη σειρά, που έκτοτε γραφόταν για χρόνια, ως τώρα.

Όλη η ιστορία βασίστηκε σε γεγονότα και καταστάσεις αληθινές, προσωπικά βιώματα ή βιώματα άλλων ανθρώπων που πέρασαν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια και οι ήρωές μου βασίστηκαν σε υπαρκτά πρόσωπα που, μέσα από τη μυθιστορηματική πλοκή, έγιναν πρόσωπα του δικού μου παραμυθιού.

Η "Λίνα" μιλάει για αλήθειες, πόνους, ίντριγκες, δυσκολίες, θανάτους, απόρριψη, ρατσισμό. Μιλάει όμως και για αγάπη, πολλή αγάπη, ευγένεια και κατανόηση. Γιατί, μέσα από όσα πέρασα, η προσπάθειά μου ήταν να γράψω κάτι που να μην περιγράφει απλά τη θλίψη και τις αναποδιές της ζωής, τη βία και την απόγνωση ή μια σύντομη ερωτική ιστορία. Θα τολμούσα να πω ότι το κάθε βιβλίο ξεχωριστά, αλλά και όλη η σειρά λειτουργεί κάπως σαν ατομική ψυχανάλυση, βοηθά τον καθένα μας να σκύψει μέσα του, να δει με θάρρος τι τον πονά και τι τον απογοητεύει, να σκεφτεί και να πάρει αποφάσεις για τη δική του πορεία. Γιατί η "Λίνα" δε μένει στον πόνο και στην απόγνωση. Αναζητά κάτι περισσότερο, το βάλσαμο και τη λύτρωση της ψυχής.

Αν διαβάσεις τα βιβλία μου, αρχίζοντας από το πρώτο, πες μου, βρήκες κάπου τον εαυτό σου; Βρήκες και τα δικά σου όνειρα; Μήπως βρήκες το βάλσαμο;

Αποκτήστε το άμεσα: goo.gl/lZwhNd 

Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το καλαίσθητο ιστολόγιο

της συγγραφέως: polimiltou.weebly.com/