Γνωρίστε την Όλγα Πατσούρα-Λένη

Η Όλγα Πατσούρα-Λένη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Η Όλγα Πατσούρα-Λένη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα. Έζησε στην Πάτρα τα φοιτητικά της χρόνια και απέκτησε πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Τεχνολογίας Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει κάνει σπουδές στο Μεταπτυχιακό “Δημιουργική Γραφή” του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Στον 1ο λογοτεχνικό διαγωνισμό “Μίμης Σουλιώτης” βραβεύτηκε για το ποίημα: “Ερωτικό”. Το 2015 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων: ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ, που αποτελείται από δώδεκα διηγήματα. Συμμετείχε στο συλλογικό έργο των μεταπτυχιακών φοιτητών του ΠΔΜ: Τριάντα μέρες...“σινιάκι”, με το διήγημα “Πάτρα Αγκόνα”.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Ήμουν στα τρία και η μητέρα μου με άφησε δύο τρία τετράγωνα μακριά από τον παιδικό σταθμό. Θα σε βλέπω, είπε, μη φοβάσαι. Πρέπει να γυρίσω στη δουλειά. Άνοιξα θαρραλέα το βήμα μου. Η διαδρομή φάνταζε τρομακτική. Δεν έπρεπε να την απογοητεύσω. Ήθελα να πάω στο σπίτι. Ανταποκρίθηκα όμως στην προσδοκία της. Στην πόρτα του σταθμού, γύρισα και την χαιρέτησα. Ήταν εκεί. Όλη της τη ζωή με ενθάρρυνε να πάω ένα βήμα πιο πέρα από ό,τι νόμιζα πως μπορώ.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Στις παρουσιάσεις του πρώτου βιβλίου μου, διαπίστωσα πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με εκτιμούνε. Με συγκίνησαν με την παρουσία τους και δεσμεύομαι απέναντί τους να συνεχίσω να προσπαθώ.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τα παιδιά μου και τον σύντροφό μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Η ανάγκη να μείνω πιστή στις ιδεολογίες και στα πιστεύω μου είναι η ασπίδα μου. Δεν θέλω να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Ένα παιδί που το αδικούν. Που πεινάει, που είναι μόνο. Η απελπισία στα μάτια ενός ηλικιωμένου.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η εμπιστοσύνη στα μάτια κάποιου που μας αγαπά…

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Όλγα συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Αν εννοείται εποχή του χρόνου, τότε στο Φθινόπωρο. Η χρονική εποχή που θα μπορούσα να με φανταστώ βρίσκεται κάπου στο μέλλον. Το σώμα είναι στη βέλτιστη κατάστασή του, ο κόσμος έχει ξεπεράσει ασθένειες, έριδες και έλλειψη τροφής. Η τεχνολογία θα προσφέρει λύσεις στα πάντα. Οι άνθρωποι μπορούν να ασχοληθούν με το σκοπό τους. Την ολοκλήρωση της ψυχής τους. Από τις παλαιότερες εποχές, θα ακούσετε το σύρσιμο του φουστανιού μου σε σκοτεινούς διαδρόμους κάστρων Μάλλον στην Σκωτία…

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η αγάπη. Οι ωραίες σκέψεις. Οι συναρπαστικές στιγμές.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η ποίηση και το διήγημα. Λέγονται αλήθειες χωρίς πολλά λόγια…

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Δεν μου αρέσει να αλλάζω τη μοίρα κανενός, αλλά θα έλεγα στην Πηνελόπη να μην χαραμίζει τη ζωή της. Ο Οδυσσέας μετά από τόσες περιπέτειες είναι ένας άλλος άνθρωπος και μπορεί να μην της αρέσει πια.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Αυτόματα έρχονται οι λέξεις. Απαιτεί πειθαρχία να καθίσεις στην καρέκλα.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Η μυρωδιά του χαρτιού και η έξαψη της φρέσκιας γραφής με μολύβι είναι εθιστική. Όμως απαιτεί χρόνο για να τα ξαναγράψεις. Θα σας προσγειώσω, αλλά γράφω κατευθείαν στον υπολογιστή.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

 …Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση…Του Τίτου Πατρίκιου.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… έζησες τα περισσότερα που μπορούσες.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Τη «Μικρά Αγγλία», του Παντελή Βούλγαρη, που έχει βασιστεί στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη.

Σας ευχαριστώ. Όλγα Πατσούρα Λένη.

Έκθεση εικόνων

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Ένας δάσκαλος, ένα κορίτσι που ψάχνει πατρίδα, μια μάνα με την κόρη της στο χρόνο, η ερωτευμένη, μια αινιγματική φιγούρα, ένας αλλιώτικος καθηγητής, μία γυναίκα με χιούμορ, ένας σωστός σύζυγος, ο μοναχικός άντρας, μια γυναίκα με αυτοεκτίμηση, μια ηλικιωμένη, η Ελίζαμπεθ, που θέλει να ξεχάσει... Πεινασμένα μάτια κοιτούν στο καρφί. Άνθρωποι που συναντήθηκαν επάνω στο χαρτί. Διαφορετικοί, κι όμως, τόσο όμοιοι. Ζουν, αγαπάνε, πονάνε, ελπίζουν, υποφέρουν, πεθαίνουν, ξαναγεννιούνται...

Ιστορίες καθημερινές, μα ασυνήθιστες. Βαθιά ανθρώπινες, όσο και οι ήρωές τους. Τόσο αληθινές, όσο επιτρέπει η αλήθεια τους. 

Αποκτήστε το άμεσα:

www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=702622