Γνωρίστε την Ντέπη Χατζηκαμπάνη
Η Ντέπη Χατζηκαμπάνη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.
Σύντομο βιογραφικό
|
|||||||||||
|
Περισσότερα για την ίδια και το έργο της θα βρείτε στη σελίδα της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
www.facebook.com/chatzikampani/
Ενότητα 1η: Εκ των έσω
Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;
Είχα την χαρά να μεγαλώσω σε ένα χωριό στην Λέσβο. Κάθε μέρα έπαιζα με τα άλλα παιδιά μέσα στους δρόμους έτσι είναι άπειρες οι αναμνήσεις των μουσικών μου χρόνων.
Μια ανεξίτηλη εικόνα είναι τα μόνιμα γρατζουνισμένα μου γόνατα και τα μπουκέτα ανεμώνες στα χέρια μου, που μαζεύαμε από τα χωράφια κάθε τέτοια εποχή.
Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;
Ανασύρω συχνά από την ντουλάπα της μνήμης μου ανθρώπους στα καφενεία να μιλάνε, να γελάνε, να τσακώνονται για τα πολιτικά και για τις ομάδες, κάποιες φορές να σηκώνονται και να ρίχνουν και καμιά ζεϊμπεκιά. Ένα καλό εφαλτήριο λοιπόν για το μέλλον είναι πως στα ίδια καφενεία στο χωριό δεν έχει αλλάξει το σκηνικό.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν τους έχουν καταπιεί οι οθόνες.
Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;
Άπειρες αναλαμπές, εκλάμψεις και λάμψεις. Τις μοιράζομαι πάντα με την Τέσση, την αδερφή μου.
Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;
Αγαπώ τους πειρασμούς, είμαι άνθρωπος που θα βγω με τα χίλια ζόρια από μια λασπωμένη λακούβα μόνο και μόνο για να πάω να πέσω σε ένα πηγάδι.
Οι μόνες μου ασπίδες είναι το χαρτί και η πένα μου.
Τι σας προσγειώνει απότομα;
Δεν απογειώνομαι απότομα άρα και δεν προσγειώνομαι απότομα.
Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.
Έναν; Είναι αμέτρητοι οι λόγοι για να αγαπήσει κάποιος την κάθε του μέρα.
Αρκεί απλά μόλις ξυπνήσει να ανοίξει τα παράθυρα, να γεμίσει η κάμαρη του με φως και μετά να βγει στην αυλή, στο μπλακόνι του ή στον δρόμο, να κοιτάξει ψηλά στον ουρανό και να πει:
''Ναι γαμώτο, είμαι ζωντανός και σήμερα, Ας πάω να σαλπάρω στις θάλασσες των ονείρων μου ή ας τρέξω να φάω και πάλι τα μούτρα μου.''
Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ντέπη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);
Συναντάμε την Ντέπη στο κάθε τώρα. Στο κάθε τώρα που έχει διαμορφωθεί από τις καταιγίδες και τα ουράνια τόξα του παρελθόντος της.
Στο κάθε τώρα που ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά στο διάφανο μέλλον.
Στο τώρα είναι η Ντέπη με όλο το είναι της.
Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;
Η ΑΓΑΠΗ !
Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής
Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;
Με συναρπάζει ιδιαίτερα η ποίηση. Η ποίηση με συγκινεί. Μακάρι να ήμουν ένα ποίημα γραμμένο κάποιο ξημέρωμα σε μια σκισμένη χαρτοπετσέτα.
Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;
Δε θα άλλαζα το γραφτό της μοίρας κανενός λογοτεχνικού ήρωα.
Θα ήταν σαν να τον σκότωνα.
Εξάλλου οι περισσότεροι ήρωες γράφουν οι ίδιοι την μοίρα τους, εκείνοι την ορίζουν κι ας πιστεύει ο δημιουργός τους ότι κινεί αυτός τα νήματα.
Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;
Κάποιες φορές χρειάζεται πειθαρχία ο αυθορμητισμός.
Κάποιες άλλες αυθορμητισμό η πειθαρχία.
Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;
Πάντα γράφω με πένα σε τετράδια. Επίσης έχω το ''κουσούρι'' να τελειώνω το κάθε μου έργο με την ίδια πένα στο ίδιο τετράδιο που το ξεκίνησα. Κάποια στιγμή έχασα την πένα με την οποία είχα ξεκινήσει ένα βιβλίο και το βιβλίο έμεινε πίσω για 3 μήνες, μέχρι να την βρω ξανά.
Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Xρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει.
(Μπωντλαίρ)
Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη
(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)
Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα είσαι εσύ αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο, αλλάζοντας πρώτα τον εαυτό σου.
Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;
Η κλέφτρα των βιβλίων του Μπράιαν Πέρσιβαλ η οποία ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίου του συγγραφέα: Μάρκους Ζούσακ.
Επίσης και το κορίτσι από την Δανία του Τομ Χούπερ.
Διότι η ζωή δεν είναι πάντα πασπαλισμένη με αστερόσκονη αξίζει όμως να παλεύει κάποιος ως το τέλος. Όποιο κι αν είναι αυτό.
Έκθεση εικόνων
Λίγα λόγια για το βιβλίο "Ποτέ πια".
Ρίχνει ανάποδα τα ζάρια ο Θεός και ευνοεί τη νύχτα ν' ανθίσει... Ο μανιασμένος άνεμος χτυπά το παραθύρι και το ράμφος απ' το κοράκι του Πόε γράφει στις μεταλλικές πόρτες το Ποτέ πια... Η Ντέπη χαϊδεύει με νοσταλγία το κατάμαυρο χρώμα του και το καλεί να έρθει προς τα μέσα για να το κεράσει ένα βερμούτ. Το κοράκι του Πόε δεν επισκέπτεται κανέναν τυχαία. Ψάχνει τις ραγισμένες καρδίες που πενθούν. Ψάχνει τους ποιητές που έχασαν τα δάκτυλα τους στο δρόμο της αλήθειας. Ψάχνει να παλέψει με τα σκοτάδια και επιστρέφει λαβωμένος θριαμβευτής απ' την ύλη του φωτός. Ακούει σαν ψυχοναύτης την ιστορία των κόσμων και μεταφέρει μηνύματα απ' τη φωτιά στις πυρκαγιές. Παλεύει με τ' αναπάντητα ερωτήματα και σαν χρονοναύτης απαγγέλει αυτούσια τα όνειρα σε μια παλάμη ντυμένη με τα νύχια της νύχτας. Αγκαλιάζει με πάθος την μνήμη και επουλώνει το πένθος κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι καθώς οι βροχές σκάνε στα ξεχασμένα κουτιά του έρωτά μας... Το κοράκι του Πόε δεν γνώρισε τη Ντέπη ποτέ. Όπως κανείς μας δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον εσώτατο εαυτό του. Κι ας έκρουσε την θύρα... Κι ας μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο... Κι ας έχασε στα σημεία... Κι ας έγινε αστερόσκονη ξανά... Οι άνθρωποι περπατάμε μπροστά μα οι ψυχές μας βαδίζουν ανάποδα. Κάποιες φορές ξημερώνει μέσα στη νύχτα και ρίχνει ξανά τα ζάρια ο Θεός...
(Ιάσωνας Σταυράκης. από τον Πρόλογο)
Αποκτήστε το άμεσα:
www.paper-bookland.gr/books.asp?action=view&bookID=231524
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη