Γνωρίστε την Κυριακή Κωνσταντίνου

Η Κυριακή Κωνσταντίνου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ονομάζομαι Κυριακή Κωνσταντίνου, και κατάγομαι από την όμορφη Λεμεσό της Κύπρου. Είμαι 46 και έχω την ευλογία να είμαι μητέρα δύο καταπληκτικών παιδιών. Έχω σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΕΑΠ και τα τελευταία 23 χρόνια απασχολούμαι στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα. Ταυτόχρονα δραστηριοποιούμαι και στον τομέα της Προσωπικής Ανάπτυξης.  Είμαι διαπιστευμένη Life & Relationship Coach και Master NLP Coach & Practitioner καθώς και M-bit Coach. Τα τελευταία έξι χρόνια κάνω διαλέξεις, σεμινάρια και προσωπικές συνεδρίες βοηθώντας ανθρώπους να βελτιώσουν τη ζωή τους και να εκπληρώσουν τους στόχους και τα όνειρά τους. Η δημιουργική γραφή είναι μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες και από πολύ μικρή ηλικία γράφω ποίηση και πεζά κείμενα. Ετοιμάζω το πρώτο μου βιβλίο και το όνειρό μου είναι να εκδώσω τη δική μου ποιητική συλλογή.

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τα καλοκαίρια στην αυλή της γιαγιάς Μαριτσούς στο όμορφο χωριό της μητέρας μου, τη Βάσα Κοιλανίου. Να γελάμε και να διασκεδάζουμε με τα ξαδέρφια μου και να τρώμε καρπούζι με κυπριακό χαλούμι και φρεσκοκομμένα σύκα από τον κήπο του παππού Τρυφωνή.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η γέννηση των παιδιών μου.  Η στιγμή που η ελπίδα στο μυαλό μας γίνεται ένα με την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος μέσω του δώρου που έχει τη μορφή μιας νέας ζωής στον κόσμο μας.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τον εαυτό μου, γράφοντας.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Όσες επιτρέπουμε εμείς στον εαυτό μας.  Άλλοτε σιδερένιες και στιβαρές και άλλοτε λεπτές και διάφανες… Και δεν είναι κακό να έχουμε και από τα δύο είδη.  Αν το σκεφτείς, είναι ανθρώπινο να «τσαλακωνόμαστε» όταν υποσυνείδητα το θέλουμε, και αυτό είναι εξέλιξη. Εξέλιξη είναι όμως και να αμυνόμαστε όταν χρειάζεται για να προστατέψουμε τον εαυτό μας!!

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Μέσα μου από παιδί υπήρχαν ροζ συννεφάκια που πιστεύω ότι αξίζει να τα συντηρούμε και να ανεβαίνουμε πάνω τους συχνά-πυκνά. Εκείνο που με προσγειώνει απότομα είναι ο απρόσμενος  και βίαιος άνεμος της πραγματικότητας όταν κατά καιρούς τα διαλύει…

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η κάθε καινούργια μέρα σηματοδοτεί μια νέα αρχή και αν είμαστε ευλογημένοι, αυτό θα το ζούμε για πολύ.  Τι πιο όμορφος λόγος να αγαπούμε την κάθε μας μέρα εκτός από την ευκαιρία για μια καινούργια αρχή, μια καινούργια σελίδα στη ζωή μας?

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Κυριακή, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Τα τελευταία 6 χρόνια πιστεύω ότι βρίσκομαι στο κέντρο μου, βρίσκομαι εκεί που θα ήθελα να είμαι σε σχέση με την αλήθεια μου.  Και σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ η δουλειά που έκανα με τον εαυτό μου στα πλαίσια της αυτογνωσίας και της προσωπικής ανάπτυξης.  Δεν ήταν λίγες οι φορές όμως που λιποψύχησα, που απογοητεύτηκα από ανθρώπους, από καταστάσεις αλλά και από τον ίδιο μου τον εαυτό, κι όμως, ακόμη και αυτές οι απογοητεύσεις ήταν μαθήματα που με έχουν εξελίξει προς το καλύτερο.  Έχω καταφέρει πλέον να συνδέσω το σώμα, το μυαλό και τη ψυχή μου και να αφουγκραστώ τις ανάγκες μου με τρόπο που να μπορώ να είμαι σε μια συνεχή ισορροπία με τον εαυτό μου και να απολαμβάνω τις όμορφες αλλά και να αποδέχομαι τις άσχημές μου στιγμές…

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Θα συνδέσω αυτή την απάντηση με την προηγούμενη. Πιστεύω ότι η ραχοκοκαλιά της ζωής είναι η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας και πως αυτή η σχέση επηρεάζει όλη μας την ύπαρξη, και κατ΄ επέκταση τη ζωή μας! Η εκκίνηση στον αγώνα δρόμου της ζωής. Πιστεύω ότι είναι η αυταποδοχή και η αυταγάπη… Όταν αγαπήσεις και αποδεχθείς τον εαυτό σου και την ύπαρξή σου όπως ακριβώς είναι, τότε θα μπορέσεις να δεις και τη ζωή με άλλο μάτι, πιο δεκτικό και πιο ενθαρρυντικό! 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Λατρεύω την ποίηση και τα διηγήματα αν και όλα τα είδη λόγου με συναρπάζουν…

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Πιστεύω ότι κανενός λογοτεχνικού ήρωα τη μοίρα δεν θα άλλαζα. Είναι όλα μέρος της διαδικασίας, των βιωμάτων και όλης της ιστορίας μέσα από τα μάτια του συγγραφέα…  Αν άλλαζα τη μοίρα του ήρωα, σίγουρα το λογοτεχνικό έργο θα είχε εντελώς διαφορετική χροιά και εγώ προσωπικά δεν θα το ήθελα αυτό..

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;   

Η γραφή είσαι εσύ. Αντανακλά την οντότητα σου. Αν είσαι πειθαρχημένος τότε θα λειτουργήσεις και με τέτοιο τρόπο, αν πάλι δεν είσαι και σου αρέσει να γράφεις και πάλι θα δουλέψει αυτοματοποιημένα.. Η γραφή είναι ένας καθρέφτης του είναι σου και του ό,τι είσαι, και ως τέτοια θα αντικατοπτριστεί και στο είδωλό σου…

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Σε πιο μικρή ηλικία όπου ο υπολογιστής δεν ήταν μέσο γραφής, σίγουρα ένα καλοξυσμένο μολύβι ήταν πάντα μια καλή επιλογή. Τώρα, ως έμπειρη δακτυλογράφος, επιλέγω μια ιδιαίτερη γραμματοσειρά για να δουλέψω τα γραφόμενά μου και το απολαμβάνω γιατί τα δάκτυλά μου επικοινωνούν εξαιρετικά και σε τέλεια αρμονία με τις σκέψεις και την έμπνευσή μου...

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Η Ιθάκη σ΄ έδωσε τ΄ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο…»

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

… ο κόσμος μπορεί να γίνει πιο όμορφος αν όλοι δουλέψουμε στο να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι!

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Μου αρέσουν πολλές ταινίες και σίγουρα υπάρχουν κάποιες που κρύβουν μεγαλύτερες αξίες από αυτή που θα προτείνω.… Επιλέγω όμως να προτείνω μια αισιόδοξη: «Αmelie Poulain». Πάντα μου αρέσει να βλέπω τη θετική πλευρά των ανθρώπων και η Αμελί ως ήρωας στην ταινία, είναι η προσωποποίηση αυτής της θετικότητας. Οι πράξεις και η προσωπικότητά της αντιπροσωπεύουν τα ζωηρά χρώματα της μουντής καθημερινότητας. Αυτό δε σημαίνει ότι ως άνθρωπος αρνούμαι να αποδεχθώ τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της σύγχρονης ζωής, αλλά σχεδόν πάντα επιλέγω να εντοπίζω το χρώμα εκεί που όλοι τα βάφουν μαύρα… Κάποια στιγμή κάποιος μου είπε ότι ζω σε ένα δικό μου κόσμο και εγώ του απάντησα ότι ναι, όντως ζω σε ένα δικό μου όμορφο κόσμο και προσκαλώ και άλλους να μπουν σε αυτόν – αν το θέλουν!!

Έκθεση εικόνων

Στο "Εργαστήριο Συγγραφής - Εκδόσεις Αλάτι" θα τη βρείτε στις συλλογικές εκδόσεις

 "Μ' ένα στυλό διαρκείας".

Απ' το οπισθόφυλλο της έκδοσης

Ένας μαγικός κόσμος για μας που αγαπάμε το γράψιμο η γραφική ύλη. Τετράδια, μολύβια, γόμες, ξύστρες, στυλό... Απ' αυτή την αγάπη εμπνευσμένο το θέμα του δεύτερου βιβλίου του εργαστηρίου μας.

«Μ' ένα στυλό διαρκείας»: πόσες λέξεις μπορούν να γραφτούν; Πόσα όνειρα ν' αποτυπωθούν στο χαρτί; Πεζά ή ποιήματα; Μυθοπλασία ή απλές σκέψεις; Πολυσέλιδα βιβλία ή ιστορίες λίγων γραμμών;

Στο α' μέρος θα βρείτε τα κείμενα που εμπνεύστηκαν απ' το θέμα όσες/όσοι παρακολούθησαν τον δεύτερο και τρίτο κύκλο συγγραφής.

Στο β' μέρος κάποιες απ' τις εργασίες που προέκυψαν στο τρίμηνο πρόγραμμά μας.

Μ' ένα στυλό διαρκείας βάζουμε πλώρη για τ' όνειρο!

www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/