Γνωρίστε την Juliana Janku

Η Juliana Janku (Ιουλιάνα Γιάνκου) κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο Βιογραφικό

Η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της Juliana Janku κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Χρυσαλίδα με τίτλο: "Παραμύθια από το σεντούκι της γιαγιάς", μια συλλογή λαϊκών παραμυθιών από την Αλβανία. Από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερο ζήλο για το γνωστικό αντικείμενο της λαογραφίας. Πριν από κάθε συγγραφικό της εγχείρημα τηρεί απόλυτα το τρίπτυχο μιας επιστημονικής έρευνας –εξετάζει, καταγράφει, ταξινομεί. Ζει μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου. Την περίοδο αυτή βρίσκεται στη Γερμανία για το δεύτερο υπό έκδοση παραμύθι της.

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Η απάντησή μου είναι απλή: το μόνο πράγμα που παραμένει ανεξίτηλo είναι η στοργή που έλαβα τόσα χρόνια. Από τους προγόνους, την προγιαγιά, τον παππού και τη γιαγιά μου Αντωνέτα -ζει ακόμη και συνεχίζει να μου δίνει αγάπη με έναν τρόπο που μόνο οι γιαγάδες ξέρουν.
Σ' αγαπώ πολύ γιαγιάκα μου γλυκιά! 
 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Είναι τα εφόδια που μου μεταλαμπάδευσε η οικογένειά μου, ένα κράμα συναισθημάτων από αγάπη, ηρεμία, γαλήνη… Μόνο έτσι δεν θα φτάσει κανείς ποτέ να πληγώσει κάποιον.
 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Τις στιγμές αυτές τις μοιράζομαι πρώτα απ' όλα με την οικογένειά μου και έπειτα με φιλικά πρόσωπα, τα οποία βρίσκονται δίπλα μου σε κάθε μου βήμα! Τους ευχαριστώ εγκάρδια.
 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Επηρεάστηκα κάποτε, έχω όμως να μοιραστώ μαζί σας το εξής: Όσες φορές ακολούθησα ένα ξεχωριστό μονοπάτι, στο ξέφωτό του ξεπρόβαλλε ένα καλύτερο μέλλον. Ο οδηγός ήταν η ίδια η ψυχή μου, το βάθος μου, το αλάνθαστο ένστικτό μου, κάτι που δεν γνώριζα πως είχα, αλλά στις δύσκολες καταστάσεις, ως δια μαγείας, υποσυνείδητα το ακολουθούσα πιστά. Παροτρύνω τους αναγνώστες να ακούν τη φωνή της ψυχής, μόνο έτσι θα καταφέρουν να βρουν το σωστό δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη ευτυχία. 
 

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Δύσκολη η ερώτησή σας! Απότομα προσγειωμένη νιώθω όταν κάτι έρχεται απροσδόκητα, βεβιασμένα. Μπορεί όμως να με προσγειώσει ακόμη και μια κακοπληγωμένη λέξη, μια συζήτηση, μια απότομη κίνηση... 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η αναπνοή, εκεί που η ζωή ξεκινά και παίρνει διαστάσεις, χτίζει όνειρα, νιώθει, αγαπά, με λίγα λόγια "ΖΕΙ"... 

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Juliana, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Θα βρείτε την ολοκληρωμένη Juliana στο γενέθλιο μήνα της: Η άνοιξη είναι η εποχή που το σώμα, η ψυχή και το μυαλό γίνονται ένα! 
Το χρώμα, τα λουλούδια, ο αέρας, όλα ανθίζουν, αναζωογονούν όχι μόνο τη φύση αλλά κι εμένα. 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η λογική μου με οδηγεί μόνο σε ένα πρόσωπο που μπορώ και θεωρώ απόλυτα πως είναι για μένα η ραχοκοκαλιά της ζωής και αυτό ονομάζεται Mητέρα! 
 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Η κλασική λογοτεχνία πάντοτε με απορροφά, περιπλέκομαι στα δίχτυα της, με κάνει να αισθάνομαι πως ζούσα πραγματικά εκείνη την εποχή σε κάποια άκρη της γης, κάπου τριγύρω στην Ευρώπη. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την αδυναμία μου, όπου χρόνο με τον χρόνο γιγάντωνε χάρη στις αγαπημένες μου γιαγιάδες και αφορά την παράδοση, την κουλτούρα ενός λαού -τα παραμύθια, τις παροιμίες, τα ήθη και έθιμα του εκάστοτε τόπου. Αυτό είναι ένα κομμάτι που μου αρέσει να ασχολούμαι, να πλέω στα βαθιά νερά της Βαλκανικής και πιο συγκεκριμένα της Αλβανικής Κουλτούρας.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα ήθελα να αλλάξω τη μοίρα μου! Είμαι και εγώ ένας λογοτεχνικός ήρωας, για τον οποίο δεν γράφτηκε ως σήμερα ένα βιβλίο. Είμαι ο λογοτεχνικός ήρωας της ίδιας μου της ζωής! Σίγουρα μετά από χρόνια θα γυρνώ το κεφάλι πίσω και θα πω: ακόμη και να είχα μια δεύτερη ευκαιρία, πάλι δεν θα άλλαζα τίποτα από όλα όσα έζησα... Αυτό είναι συνήθως το τέλος ενός προσωπικού βιβλίου που μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να διαβάζουμε! 
 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Η γραφή είναι μια μορφή έκφρασης ενός εσωτερικού κόσμου και πειθαρχείται μόνο από την ίδια την ψυχή. Προσέξτε την πινελιά που ο καθένας βάζει μέσα από τις γραμμές ενός βιβλίου, μια σελίδας, έστω και μιας παραγράφου -θα νιώσετε αυτό που ονομάζουμε στη λαϊκή γλώσσα: το αλατοπίπερο. Βαπτίζει δηλαδή αυτό στο οποίο αναφερόμαστε ως διαφορετικό, απίστευτο, ασύγκριτα μοναδικό.
Εάν το γράψιμο απαιτεί πειθαρχία, σημαίνει πως ο εσωτερικός κόσμος (αναγκαίος για την πνευματική μας ολοκλήρωση) έχει πεθάνει μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Η γραφή λειτουργεί αυτόματα και ανεξάρτητα.  

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;            

Ακολουθώ διαφορετικά βήματα ανάλογα με το είδος του γραπτού λόγου: Ποίημα, άρθρο, παραμύθι ή μια νουβέλα. Ύστερα από περισυλλογή και συναίσθημα αρχίζω πρώτα να καταγράφω αυτό που η καρδιά και το μυαλό συμφώνησαν να διηγηθούν σε μια σελίδα χαρτιού, ώσπου να φτάσει σε μια σελίδα στον υπολογιστή! Τη σκυτάλη παίρνουν οι σκέψεις.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Η ανεξαρτησία της σκέψης, είναι η πιο αριστοκρατική περηφάνια! 
Ανατόλ Φρανς (Ζακ-Φρανσουά Τιμπώ)
 

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… μια καινούρια μέρα θα έρθει να πραγματοποιήσει τα όνειρά σου, να φέρει φως στη ζωή σου. Εσύ σαν ένα όμορφο μπουκέτο δωρισμένο από τη μητέρα φύση πρέπει να δεχτείς απλόχερα αυτό που τόσο επιθυμούσες, χωρίς να ξεχάσεις τον προορισμό σου και το χρέος σου ως άτομο προς την ανθρωπότητα! Είμαστε όντα που γεννηθήκαμε για να ζούμε, να αγαπάμε και να ελπίζουμε σε κάτι το οποίο δεν ξέρουμε αλλά το μαθαίνουμε, σε ένα μέλλον, που σύντομα θα μας συναντήσει!
 

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;            

Προτείνω την ταινία "Ο άγγλος ασθενής" με πρωταγωνιστή τον Ρέιφ Φάινς. Είμαι σινεφίλ και η λίστα δεν θα τελειώσει ποτέ. Θεωρώ πως πρέπει να υποστηρίζουμε το Ευρωπαϊκό Σινεμά πιο “δυνατά”, αφουγκράζομαι πως έχει ακόμα πολλά να μας δείξει! 

www.julianajanku.blogspot.co.uk

https://www.politeianet.gr/books/9786188011663-janku-juliana-chrusallida-paramuthia-apo-to-sentouki-tis-giagias-228318

Το εξώφυλλο του βιβλίου.

Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου

Τα τελευταία χρόνια, η μελέτη και η καταγραφή των λαϊκών ιστοριών, των θρύλων και των παραμυθιών απασχολεί ευρύτερα τους ερευνητές, αλλά και όσους με αγάπη, ευαισθησία και νοσταλγία βλέπουν να χάνονται στη λήθη του χρόνου οι ιστορίες και τα παραμύθια της γιαγιάς, που τους συντρόφεψαν, τους ανάθρεψαν και σημάδεψαν την παιδική τους ηλικία.
Η Ιουλιάνα Γιάνκου, η συλλογέας αυτού του υλικού, ως ανήσυχο πνεύμα, διέβλεψε την αξία των παραμυθιών αυτών, αλλά και τον κίνδυνο να χαθούν και να ξεχαστούν στο πέρασμα του χρόνου και κατέγραψε 15 λαϊκά Αλβανικά παραμύθια, ειπωμένα από τη γιαγιά της Αντωνέτα και την προγιαγιά της Φωτεινή, κρατώντας έτσι τις μνήμες της οικογενειακής προφορικής παράδοσης ζωντανές. Το σεντούκι με τα παραμύθια, λοιπόν, ανοίγει...

Ένα μικρό δείγμα από τους τίτλους των ιστοριών:

Το ποντικάκι που έπεσε στον τραχανά
Η νύφη και οι συμπέθεροι
Η ακαμάτρα Μαρία
Ο κουτσοκόκορας
Ο Σπανός και οι κυνηγοί
Μάρω Πεπελάσο και Μάρω Μεϊντάνο
Το Φουντουκάκι
Η Ζαφείρω και ο λύκος           

Η κουτή γυναίκα
Το κοριτσάκι που έσκιζε τα παπούτσια του
Το μαγικό κουπάκι

και άλλα…