Γνωρίστε την Ηλιάννα Λυκούδη

Η Ηλιάννα Λυκούδη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό.

Η Ηλιάννα Λυκούδη, το γένος Νινιδάκη, γεννήθηκε στο Σικάγο των ΗΠΑ, με καταγωγή από Κεφαλονιά και Κρήτη (Κοξαρέ-Αγ.Βασιλείου)

Μεγάλωσε στην Αθήνα και σήμερα ζει στο Ρέθυμνο.

Εργάζεται ως Οδοντοτεχνίτης.

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής (Ωδείο Φίλιππος Νάκας, Εθνικό Ωδείο Αθηνών, όπου τελείωσε Αρμονία).

Το 2007 κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Γαβριηλίδης την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "Μην κάνεις ζαβολιές" (53 Χαικού).

Το 2016 το "Θυμάμαι" (της Κρήτης Ποιήματα) επίσης Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Έχει δισκογραφική παρουσία με στίχους και μουσική της, από το 1994.

 

Εργογραφία

(2016)	Θυμάμαι, Γαβριηλίδης
(2007)	Μην κάνεις ζαβολιές, Γαβριηλίδης

 

Ενότητα 1η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Κάθε που κοντό-σίμωνε ο καιρός να πάμε στο  νησί.. 

Αξία ανεκτίμητη. Αυτή είναι μια ωραία παιδική μου ανάμνηση.

Η Κρήτη έχει ένα "βάρος", μια "δύναμη" ανεξήγητη.. 

Θυμάμαι Τα σχολεία να τελειώνουν μέσα Ιουνίου και η βαλίτσα να βρίσκεται ανοιχτή κάτω στο πάτωμα του δωματίου «μες τα πόδια μας»(!) έτοιμη από το Μάιο..

Θυμάμαι... να λύνουν τα σχοινιά, οι άγκυρες να σηκώνονται..  όσο απομακρυνόμουν από τον Πειραιά τόσο πιο ευτυχισμένη..

Και το πρωί.. η μαγική εικόνα του νησιού μου, μπροστά μου.
Ένα όνειρο-μία πραγματικότητα!

 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Να προσπαθώ πέρα από μένα, πάνω από μένα.. Να μη θέλω να κάνω πράγματα και τελικά να τα κάνω.

Να λέω «δεν μπορώ» και τελικά να μπορώ.

Ετών 24 ανέλαβα εξ´ ολοκλήρου το μεγάλωμα του γιου μου που ήταν  ενός έτους. Ήμασταν οι δυο μας. Εγώ κι αυτός, αυτός και εγώ.

Και μπορούσα! Πάντα!..

 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Έχω! πολλές!

Τις μοιράζομαι  με φίλους που εμπιστεύομαι και περισσότερο με εκείνους που είμαστε πιο κοντά "αισθητικά". Επίσης με τη μαμά και τις αδελφές μου.

Άλλοτε πάλι  τις κρατώ μόνο για μένα..

 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

"Μια θα πετάω στα ψηλά 

μια θα βουτώ στα βάθη

πως περπατούνε στη στεριά

 δε λέει η καρδιά να μάθει...."

 

Απαντώ με κάτι δικό μου, τραγουδισμένο από την Γεωργία Νταγάκη σε μουσική του Αντώνη Μιτζέλου. 

Όταν στους πειρασμούς, εμπλέκεται η καρδιά τότε έχω σοβαρό πρόβλημα με τις ασπίδες μου.. Σα να ´ναι φτιαγμένες από χαρτί ένα πράμα!..

Γενικότερα τώρα, είμαι άνθρωπος που δεν παρεκκλίνω από τα πιστεύω μου, δεν κάνω «εκπτώσεις».

Ο Καζαντζάκης μου ψιθύρισε στο αυτί,  να ακολουθώ "το βαθύ μου χτυποκάρδι" αναλαμβάνοντας το όποιο κόστος..

 

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Μπορώ να αλλάξω πολύ εύκολα διάθεση από μια κίνηση που θα δω και δε θα μου αρέσει, μια κουβέντα, μια χειρονομία..

Έχω κάποια «στάνταρς» που αν ξεπεραστούν, ναι, προσγειώνομαι πολύ απότομα.

 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Τον βασικότερο. 

Πως δεν είναι για κανέναν δεδομένη..

 

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ηλιάννα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);  

Όταν είναι ερωτευμένη.

 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Να ακολουθείς πάντα το «βαθύ σου χτυποκάρδι».

 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Το ποίημα.

Όσο πιο σύντομο τόσο πιο συναρπαστικό.

Όσο πιο μικρό, όσο πιο μεστό, όσο πιο βαθύ, τόσο πιο καθηλωτικό.

Κυνηγώ με μανία τα "μικρά" ποιήματα και λατρεύω τα Χαϊκού των Ιαπώνων και την "καλή" μαντινάδα των Κρητικών.

 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Σεβασμό στον συγγραφέα/δημιουργό. Ο εκάστοτε συγγραφέας πλάθει έναν ήρωα, ο οποίος μας συστήνεται με ονοματεπώνυμο, ιδιότητα, χαρακτηριστικά κλπ..

Διαβάζοντας ένα βιβλίο και μη ξέροντας φυσικά το τέλος, όλοι θεωρώ «υποθέτουμε» ένα δικό μας τέλος προς στιγμήν.

Όμως αξία έχει τι θέλει να μας πει ο συγγραφέας τελικά.. Τι μήνυμα θέλει να περάσει..

Προβληματίζομαι πάντα όταν δεν ταυτίζομαι με τον συγγραφέα και με εξιτάρει το ότι σκέφτηκε κάτι άλλο, από αυτό που σκέφτηκα εγώ.

Κι αυτό είναι ωραίο!..

 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα; ​

Ας είμαστε ελεύθεροι σε κάτι. Όχι πειθαρχία, όχι «πρέπει» κι εδώ.

Η γραφή για μένα, είναι η θάλασσα που μπαίνω να εξαγνιστώ, ο αέρας που ίπταμαι να απαγκιστρωθώ, ο τοίχος που τρέχω να κρυφτώ..

Κι όταν ο οίστρος με έχει ξεχάσει.. κι όταν πέφτω στα πόδια του με χαρτί και στυλό ανά χείρας και τον θερμοπαρακαλώ να με επισκεφτεί.. 

Ποτέ δεν έρχεται..

 

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Μολύβι καλοξυσμένο ή μη,  ή μολύβι χειλιών ή και ματιών ενίοτε, στυλό, μαρκαδόρους χοντρούς, μαρκαδόρους λεπτούς, κραγιόν όλων των χρωμάτων, κομμένα χαρτάκια κάθε χρώματος και σχήματος, χαρτοπετσέτες, αποκόμματα λογαριασμών, σκισμένα χάρτινα τραπεζομάντηλα από χώρους εστίασης, λαδόκολλα (γιατί όχι;!) από το ταβερνάκι της γειτονιάς, τετράδια-βιβλία κάθε είδους, δικά μου ή μη..

Πολύ αργότερα, ολοκληρωμένα, μπαίνουν ναι, σε φάκελο στον υπολογιστή (με γραμματοσειρά ποτέ τυχαία!)

 

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Κάτι που αγαπώ από τη δική μας Κική Δημουλά:

 

«Πληθυντικός Αριθμός»

Ο έρωτας

όνομα ουσιαστικόν

πολύ ουσιαστικόν,

ενικού αριθμού,

γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,

γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

 

Ο φόβος,

όνομα ουσιαστικόν,

στην αρχή ενικός αριθμός

και μετά πληθυντικός:

οι φόβοι.

Οι φόβοι

για όλα από δω και πέρα.

 

Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού,

μόνον ενικού αριθμού

και άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

 

Η νύχτα,

όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού,

ενικός αριθμός.

Πληθυντικός αριθμός

οι νύχτες.

Οι νύχτες από δω και πέρα.."

 

Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια) 

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα τα καταφέρεις.

 

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

"A beautiful mind"

Παλιά, αγαπημένη, μια ταινία-ύμνος στην ανθρώπινη θέληση και στην «ομορφιά» του ανθρώπου, βασισμένη σε αληθινή ιστορία με έναν συγκλονιστικό Ράσελ Κρόου..

 

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό της εγχείρημα.

Δυο σκαλοπάτια μείνανε
να σου ξελησμονήσω
πατώ το ένα, δεν μπορώ
τ' άλλο να το πατήσω.

 

Αποκτήστε το άμεσα: goo.gl/YvfFeq