Γνωρίστε την Εύη Ρούτουλα

 

Ενότητα 1η: Εκ των έσω 

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη; 

Πολλές. Υπήρξα τυχερή γιατί μεγάλωσα σε μια αρμονική και αγαπημένη οικογένεια. Παιδική ανάμνηση: να κάθομαι στα πόδια του πατέρα μου στο μπαλκόνι μας στο κέντρο της Αθήνας και να τον ρωτάω για τα άστρα και το σύμπαν. 

 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον; 

Τα ταξίδια μου, οι εμπειρίες που συνέλλεξα ταξιδεύοντας σε όλον τον κόσμο: θεατρικές παραστάσεις και όπερα στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στην Νέα Υόρκη, τα μοάι στα Νησιά του Πάσχα, βόλτες δίπλα στον Τάμεση και στον Άρνο, ιππασία στο Ρεντ Κάνυον, καβάλα σε ελάφαντα στο Μπαλί. Όλα αυτά και πολλά άλλα μου δίνουν δυνάμεις για να βλέπω ένα μέλλον που δυστυχώς δεν μπορούν να το δουν κάποιοι. 

 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε; 

Με ελάχιστους φίλους από τα παιδικά μου χρόνια. Οι φιλίες που δημιουργούμε στην τρυφερή ηλικία της εφηβείας μας δεν χαλάνε εύκολα, είναι πιο αγνές από τις γνωριμίες που κάνουμε αργότερα. Αυτό δεν συνεπάγεται βέβαια πως δεν γνωριζόμαστε και δεν ταιριάζουμε με ανθρώπους στην ώριμη ηλικία μας. 

 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. 

Ασπίδες έχουμε; Για τον καθένα μας υπάρχουν διαφορετικοί πειρασμοί. Και ο καθένας έχει τις δικές του ασπίδες. Ως πειρασμός μπορεί να είναι το οτιδήποτε: χρήματα, σεξ, φήμη, δόξα. Η μοναδική μας ασπίδα τελικά σε όλα αυτά είναι η σεμνότητα και η αυτογνωσία. Τις προάλλες παρακολούθησα μια παρουσίαση βιβλίου και ο συγγραφέας έλεγε πόσο καταπληκτικός είναι! Πρόσφατα πάλι άκουσα έναν εκδότη να λέει πως μόνο αυτός κἀνει καλή επιμέλεια στα βιβλία που εκδίδει! Έχουμε χάσει την αυτογνωσία και την σεμνότητα. 

 

Τι σας προσγειώνει απότομα; 

Πλέον τίποτα! Τα έχω δει και τα έχω ζήσει όλα! Ξέρω σε ποιον να μιλήσω και τι να του πω. Ξέρω ποιοι είναι οι φίλοι μου, ποιοι είναι οι γνωστοί μου, ποιος είναι ο καθένας και για ποιον λόγο έρχεται δίπλα μου. 

 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα. 

Θα σας δώσω πιο πολλούς. Πρωινός καφές στο σπίτι καπνίζοντας και παρακολουθώντας τα νέα. Διεκπεραίωση εργασιών (τρέξιμο σε δημόσιες υπηρεσίες, γράψιμο, ραντεβού με πελάτες). Δεύτερος καφές με τον συνάδελφο στο γραφείο και κουβεντούλα. Ανάγνωση ενός βιβλίου. Επίσκεψη σε φιλικά πρόσωπα. Έξοδος για κινηματογράφο ή θέατρο. Παρουσίαση ενός βιβλίου. Έλεγχος των κειμένων σου και δημοσίευσή τους. Συζήτηση με την εκδότριά σου. 

 

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Εύη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Σε μια εποχή ολοκλήρωσης: συναισθηματικής, πνευματικής και σωματικής. Μιλάμε σχεδόν για το τέλειο, για να συνυπάρξουν απόλυτα και αρμονικά αυτά τα τρία. Ελάχιστες στιγμές στην ζωή μου υπήρξαν τέτοιες. Αλλά είμαι τυχερή γιατί τις έζησα και ελπίζω ότι θα τις ξαναζήσω. 

 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής; 

Αυτογνωσία, δημιουργία και συγχώρεση. Αυτογνωσία: να ξέρουμε ποιοι είματε και μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε. Δημιουργία: Προτιμώ αυτούς που χτίζουν καλύβια παρά αυτούς που κριτικάρουν το Ερμιτάζ. Ας είμαστε δημιουργικοί μέσα στην καθημερινότητά μας. Συγχώρεση: Προσπαθώ ακόμα να την νιώσω.

 

Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής 

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο; 

Ειλικρινά δεν μπορώ να διαλέξω. Λατρεύω την πεζογραφία, άλλωστε αυτός είναι ο τρόπος που μπορώ να εκφράζομαι και εγώ η ίδια. Αλλά αγαπώ και την ποίηση, είναι κάτι που θαυμάζω απεριόριστα. Δυστυχώς στις ημέρες μας και τα δύο είδη λόγου είναι παρεξηγημένα και κάποιες φορές υπηρετούνται από κακούς διαχειριστές. Ειδικά η ποίηση έχει κακοπάθει με τις πένες ανθρώπων που ονομάζονται ποιητές και δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει δεκαπεντασύλλαβο, που δεν έχουν διαβάσει τον Σολωμό και τον Βάρναλη! Φυσικά αντιστοίχως έχουμε πεζογράφους που δεν γνωρίζουν τον Τερζάκη και τον Παπαδιαμάντη! 

 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε; 

Ιεροσυλίες μου ζητάτε να κάνω τώρα! Αλλά θα σας κάνω το χατήρι. Αν μπορούσα να άλλαζα την μοίρα ενός λογοτεχνικού ήρωα, αυτός θα ήταν ο Ευγένιος Ονέγκιν. Πιστεύω πως τιμωρήθηκε αρκετά για την ύβρι και την αλλαζονεία του που δεν δέχτηκε τον έρωτα της Τατιάνας. Δεν μπορώ να τον φαντάζομαι να περιμένει αιωνίως μια είδηση που δεν θα λάβει ποτέ! 

 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα; 

Η γραφή απαιταί πειθαρχία, αλλά όχι μόνο. Απαιτεί ελεύθερο χρόνο και ηρεμία πνεύματος. Πάνω από όλα απαιτεί ελεύθερο χρόνο. Δεν είναι τυχαίο ότι η Μαρία Ιορδανίδου έγραψε και τα τέσσερα έργα της συνταξιούχος και σε μεγάλη ηλικία. 

 

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα; 

Όλα τα βιβλία μου έχουν γραφτεί χειρόγραφα. Τα μόνα κείμενα που γράφω απευθείας στον υπολογιστή είναι τα δικόγραφα και οι απόψεις μου για διάφορα πολιτιστικά δρώμενα που δημοσιεύονται σε ιστοσελίδες. Αφότου γράψω στο χέρι το κεφάλαιό μου, το πληκτρολογώ και τότε κάνω και την πρώτη μου επιμέλεια. 

 

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία. 

¨Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε έστω και μια κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά, κίτρινα, ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους.¨ Τζακ Κέρουακ, Στο δρόμο. Είναι τόσοι πολλοί οι συγγραφείς που μας έχουν επηρεάσει, που μας έχουν εμπνεύσει, που μας έχουν συγκινήσει. Δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον. Προτίμησα να παραθέσω εδώ το πιο χαρακτηριστικό απόσπασμα από τον Τζακ Κέρουακ, τον λογοτέχνη που επηρέασε εμένα στην εφηβεία μου. 

 

Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια) 

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…θα μπορέσεις να συγχωρήσεις. Όχι μόνο επειδή είμαι καλή Χριστιανή αλλά πάνω από όλα για να έχω ηρεμία. 

 

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Τον ¨Άγγλο Ασθενή¨, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μάικλ Οντάτζε. Το διάβασα σε τρεις διαφορετικές γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά και ρουμανικά) και δεν κατάφερε να με αγγίξει. Το σενάριο όμως του Άντονι Μινγκέλα κατάφερε μαζί φυσικά με την σκηνοθεσία, τις ερμηνείες, την μουσική, το μοντάζ και όλα τα άλλα, να δημιουργήσει ένα διαμάντι στην ιστορία της 7ης τέχνης. Το παράδοξο είναι ότι εκείνη την χρονιά ο Άντονι Μινγκέλα κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας (αφού ήταν και ο σκηνοθέτης της ταινίας) αλλά όχι του σεναρίου, που ήταν αριστουργηματικό. Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο και έχει δει και την ταινία, θα συμφωνήσει μαζί μου.