Γνωρίστε την Εύη Γίτσα

Η Εύη Γίτσα κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο Βιογραφικό

Η Εύη Γίτσα μεγάλωσε και ζει στη Λάρισα. Από μικρή ασχολείται με την λογοτεχνία συμμετέχοντας σε διαγωνισμούς Στα φοιτητικά χρόνια έρχεται κοντά -μέσα από ένα διδακτορικό που δεν έχει ολοκληρωθεί.. ως τώρα-με την παιδική λογοτεχνία Παράλληλα αρθρογραφεί, συμμετέχει σε ερασιτεχνική θεατρική σκηνή, οργανώνει θεατρική ομάδα, λαμβάνει μέρος σε ραδιοφωνική εκπομπή με θέμα τη λογοτεχνία Όλα τα παραπάνω στάθηκαν μια κληρονομία σημαντική για να μπορέσει να χαράξει την πορεία της μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας που τόσο αγαπά. Η διδασκαλική της πορεία μέτρα ήδη 13 χρόνια, χρόνια δημιουργικά  αλλά και δύσκολα  Η ποίηση είναι η κρυφή αγάπη της, που φέτος θα τολμήσει να φανερώσει, μέσα από μια ποιητική συλλογή που ετοιμάζεται σιγά σιγά. Είναι περήφανη για τα βραβεία ποίησης και τις διακρίσεις που έχει αποσπάσει σε ευρωπαϊκούς και πανελλήνιους διαγωνισμούς τα τελευταία δυο χρόνια.

Είναι μητέρα τριών αγοριών.

Εργογραφία

(2014) Η Ανασεμιώ και οι φίλοι της, εκδόσεις Καμπύλη

(2013) Το όνειρο του μικρού έλατου, εκδόσεις Καμπύλη

(2013) The dream of the little fir-tree, εκδόσεις Καμπύλη

Ενότητα 1η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Ο ξέγνοιαστος περίπατος με τη γιαγιά ανάμεσα σε αμυγδαλιές και κερασιές, αλάνες με παιδιά να παίζουν όλη μέρα και όλη νύχτα. Ένας περίπατος με χρώματα παραμυθιού που καθόρισε και την ιδιαίτερη σχέση μου με το παραμύθι και το ποίημα.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Τα λόγια των δυο αγαπημένων μου δασκάλων που με σημάδεψαν, που μ’ έμαθαν να προσπαθώ. Το μαγικό ρήμα μπορείς και θα τα καταφέρεις μου δίνει κουράγιο. Να πως σημαδεύει ένας δάσκαλος το μαθητή.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Κάθε άνθρωπος –ευτυχώς-είναι πλασμένος για το μοίρασμα, για τη διαίρεση της ύπαρξης μας. Είμαι τυχερή που έχω τη μητέρα μου συνοδοιπόρο ουσιαστικό, τους γιους μου για όλες τις χαρούμενες αναλαμπές και επιλεγμένες φίλες της καρδιάς για τη διαίρεση της θλίψης και τον πολλαπλασιασμό της χαράς.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ασπίδες χρειάζονται νομίζω πάντα… αν πρόκειται να δώσεις μάχες.

Μάχη με τους γύρω σου κρατώντας  μόνη ασπίδα την υπομονή… μάχη με τον εαυτό σου με ασπίδα αυτή την ενσωματωμένη φωνούλα που με σοφία τοποθέτησε ο Δημιουργός δίπλα σε κάθε αυτάκι, τη συνείδηση. Πιστεύω πως η συνείδηση είναι ο μόνος τρόπος να προστατεύσουμε τους Άλλους και τον εαυτό μας.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Προσγειώνομαι απότομα στο κενό όταν συναντώ ανειλικρίνεια και αχαριστία. Αυτά τα δυο με επαναφέρουν σε μια ζοφερή πραγματικότητα που αρνούμαι να αποδεχτώ για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το ότι ξημέρωσε. Το ότι έχει ήλιο, συννεφιά, βροχή, χιόνι. Δεν υπάρχει νομίζω πιο ουσιαστικό σημείο της ημέρας από τη στιγμή που μισανοίγοντας τα βλέφαρα διαπιστώνεις την συνέχεια της ύπαρξής σου για ακόμα ένα 24ωρο.. Μερικά πράγματα δεν είναι δεδομένα για όλους. Μόνο κ μόνο λοιπόν η αίσθηση του φωτός που παιχνιδίζει στα μάτια μας είναι λόγος για να το χαρούμε… όλη η ζωή… η μέρα είναι δική μας!

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Εύη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Συναντά κανείς τον αληθινό του εαυτό όταν ζει με ότι τον βοηθά να βρει αυτό που τον κάνει χαρούμενο. Η αληθινή Εύη ξεμυτίζει όταν αφηγείται παραμύθια του παππού και της γιαγιάς στα παιδιά της, όταν  σχεδιάζει με τους μαθητές της όμορφους κόσμους  γεμάτους φαντασία, όταν περιδιαβαίνει τοίχους γεμάτους χρώματα, όταν ονειρεύεται μελωδίες, …μα περισσότερο νομίζω η Εύη ξεπροβάλλει όταν τη βρίσκει η ποίηση όπως δηλώνει και ο αγαπημένος Τίτος Πατρίκιος..

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις.

 Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πιο ευεργετικό συστατικό για καλή ποιότητα ζωής από τη δίψα για μάθηση και γνώση. Μέσα από τη γνώση προσεγγίζεις  τη ζωή. Μέσα από την αγάπη προσεγγίζεις τους Άλλους. Η ζωή λοιπόν νοηματοδοτείται από την αγάπη και τη γνώση.

Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ίσως ακουστεί τετριμμένο αλλά για μένα πιο συγκινητικό είδος από την ποίηση δεν υπάρχει. Κομμάτια ενός ανθρώπου που ζητούν συναρμολόγηση πρώτα από τον ίδιο και μετά από τον Άλλο που προσπαθεί να ταιριάξει τα κομμάτια μέσα από τα δικά του ξεχωριστά βιώματα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Για να πω την αλήθεια ..τον ήρωα τον αγαπάμε ακριβώς γι αυτό που είναι.. με τη μοίρα του γραμμένη όπως τη διαβάζουμε. Αν την αλλάξουμε μπορεί τελικά να μην τον αγαπήσουμε τόσο.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Δύσκολη ερώτηση. Νομίζω πως το πρωτογενές υλικό λειτούργει αυτόματα. Η ροή του λόγου, ο σχηματισμός των λέξεων είναι συγκλονιστικό  καθώς τρέχει και δε μπορεί κανείς να την προλάβει. Η πειθαρχία έρχεται αργότερα ενδύεται ένδυμα επαγγελματικό θα έλεγα.          

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Εννοείται το καλοξυσμένο μολύβι και ως δασκάλα και ως συγγραφέας.

Η επαφή με τη λευκή κόλλα χαρτί είναι σαν τη γούλια νερό για να ξεδιψάσεις. Δε θα μπορούσα να γράψω απευθείας ποτέ στον υπολογιστή ούτε καν να διαβάσω.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια, υπάρχει ο ουρανός

Και δεν είναι η μόνη λύση το χώμα

Όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός

Στίχοι  της αγαπημένης μου Κικής (Δημουλά) που με εκφράζουν απόλυτα …

Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

Στον απολογισμό μιας ζωής της δικής σου ζωής θα έχεις στη λίστα με τα σωστά ένα παραπάνω από τα λάθη.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Οι ταινίες με ήρωες παιδιά πάντα με συγκινούν. Το ταμπούρλο  σε σκηνοθεσία του Σλέντορφ  είναι μια σπουδαία μεταφορά του βιβλίου τoυ Gunter Grass. Όπως επίσης και η ταινία Kes του Loach.. είναι ένα αριστούργημα!

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο συγγραφικό της εγχείρημα.

Το παραμύθι που κρατάτε στα χέρια σας, είναι μια αληθινή ιστορία. Άδικα η συγγραφέας προσπαθεί να σας πείσει ότι είναι ένα παραμύθι βασισμένο στη μαγεία. Είναι ένα ταξίδι προς την ουσιαστική και πραγματική Ιθάκη του καθενός και της καθεμιάς. Είναι το ταξίδι για την εσωτερική λύτρωση που εδράζεται πάντα στην ουσιαστική αποδοχή του ποιοι είμαστε Η λύτρωση είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας ή αυτογνωσία, η αποδοχή της θέσης μας μέσα σ αυτό τον κόσμο, η πεποίθηση ότι η διαφορετικότητα είναι αυτό που μας διδάσκει η ίδια η φύση και τελικά είναι αυτό που μας ενώνει κ όχι αυτό που πρέπει να μας διαχωρίζει. Η Ανασεμιώ και κυρίως η πνευματική μητέρα της Εύη Γίτσα διδάσκουν - αν κ ο τρόπος γραφής δεν είναι καθόλου διδακτικός- ότι είμαστε όλοι μέρος ενός ενιαίου σύμπαντος ενός μεγάλου κόσμου που θα έλεγε κ ο Αξελος, μιας αληθινής πλανητικής ισορροπίας. Το παραμύθι που κρατάτε στα χέρια σας αξίζει να διαβαστεί στα παιδιά μας και προσωπικά εύχομαι το βιβλίο να ΄ναι καλοτάξιδο και στη συγγραφέα εύχομαι να έχει μια συνεπή και συστηματική συνέχεια της συγγραφής. Κωνσταντίνος Σκηνιώτης Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνων

Από τα πλέον αγαπημένα Χριστουγεννιάτικα βιβλία!

Μια φορά κι έναν καιρό, σ ένα μακρινό βουνό ζούσε ένα μικρό μικρό ελατάκι που είχε ένα μεγάλο μεγάλο όνειρο: να γίνει το ομορφότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μόνο που ήταν τόσο μικρό. ... Δε θα τα κατάφερνε πότε. Έτσι πίστεψε. Άφησε το όνειρό του και αποφάσισε να κοιμηθεί, ώσπου να περάσουν τα Χριστούγεννα. Όμως οι ενυδρίδες, ο κάστορας, οι μέλισσες, ο σπίνος και η σοφή κουκουβάγια είχαν άλλη γνώμη. "Δεν είσαι μόνο σου " του φώναξαν.

Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου θα ανακαλύψουμε πως ο ένας με τον άλλο και όλοι μαζί μπορούμε να πορευθούμε, χέρι χέρι και να κάνουμε πραγματικότητα μικρά και μεγάλα όνειρα. Είναι αυτή εδώ η ιστορία που ξεκινάει μ ένα δάκρυ και κλείνει μ ένα μαγικό εντελβαις, το χριστουγεννιατικο δώρο που θέλησε να κάνει η συγγραφέας Εύη Γίτσα σε όλα τα μικρά και μεγάλα παιδιά που ονειρεύονται.