Γνωρίστε την Ευαγγελία Παπανίκου

Η Ευαγγελία Παπανίκου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Ευαγγελία Παπανίκου έχει σπουδάσει Διεύθυνση Πληροφορικών Συστημάτων (M.Sc. Information Systems Management). Ζει στην απροσδιόριστη περιοχή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, εκεί που σμίγουν τα μυθικά Πιέρια με το Βέρμιο και όπου ο Αλιάκμονας σχηματίζει μαιάνδρους ανάμεσά τους. Παρατηρεί άστρα, σύννεφα, τριαντάφυλλα και γλυκά άγρια μάτια. Διαβάζει και γράφει παραμύθια για μικρούς μεγάλους και μεγάλους μικρούς, δίνοντας στον καθένα αυτό που του χρειάζεται: υπερβολή και υπερήρωες στα παιδιά και ισορροπία κι αρμονία στους μεγάλους (ή μήπως το αντίθετο…).

Έχει ως πηγή έμπνευσης την ελληνική μυθολογία και την αρχαία ελληνική γραμματεία, τα οποία και θέλει να αναδείξει μέσα από το έργο της. Είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Φαντασίας Fantasmagoria και υπεύθυνη για το παιδικό/εφηβικό τμήμα.

Το πρώτο της βιβλίο "Η Ωραιοτάτη και οι Εννέα Μούσες" (Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή) βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο στο διαγωνισμό λογοτεχνίας "Interartia–International Festival" της International Art Society & Academy (2014).

Ποιήματα και διηγήματά της διακρίθηκαν και δημοσιεύθηκαν στην 3η Ομαδική Ποιητική Συλλογή ("Ατέρμονη Αναμονή" και "Ποτέ για πάντα", Εκδόσεις Διάνυσμα, 2016), στην ανθολογία "Ζόμπι στην Ελλάδα" ("Δείπνο στο Νεκρομαντείο", Εκδόσεις iWrite, 2017), στη συλλογή αστυνομικών διηγημάτων "Noirroad stories 2" ("Το Ζάρι του Χρόνου", Εκδόσεις Άπαρσις, 2017) και στο βιβλίο "Ιστορίες του τόπου μας – Νάουσα" ("Το Φως του Χρόνου", Εκδόσεις iWrite, 2018).

Ιστοσελίδες

www.oreotati.gr  και fantasyfest.gr 

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τα καλοκαίρια που χανόμουν ανενόχλητη στον μυστικό κόσμο της μυθολογίας, της φαντασίας και της λογοτεχνίας.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Οι αναμνήσεις από τα ταξίδια μου, ιδιαιτέρως αυτές σε αρχαιολογικούς τόπους της Ελλάδας.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τους καρμικούς μου φίλους, που νιώθουν τον παρορμητισμό μου και πολλές φορές με διευκολύνουν, ξέροντας τι θα πω πριν καν το πω.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ασπίδες κι αμυντικούς μηχανισμούς, ως το πιο αδύναμο ον της φύσης, ο άνθρωπος δεν έχει. Έχουμε όμως, ένα επιθετικό όπλο: τη λογική μας, η οποία, παρόλο που δεν επικρατεί πάντα, βοηθάει στο ν’ αξιολογήσουμε τους πειρασμούς για να κρίνουμε αν θα υποκύψουμε. Επειδή, όμως ακόμα κι η επιθετική λογική από μόνη της είναι αδύναμη να μας λυτρώσει από τους πειρασμούς (δηλαδή από τον υπερρεαλισμό αυτό της πραγματικότητας) έρχεται ως σύμμαχος, η λογοτεχνία, η τέχνη κι η φαντασία γενικότερα, για να μας δώσουν διακριτικά ή αδιάκριτα, παραδείγματα προς μίμηση, αποφυγή ή συμμόρφωση.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η απουσία, σ’ όλες τις εκφάνσεις της, επειδή περικλείει μέσα της, σκληρές και χυδαίες απαντήσεις. Η απουσία μετουσιώνει ακόμα και τις πιο υψηλές αλήθειες σ’ ένα ασήμαντο τίποτα κι όχι απλώς προσγειώνει απότομα, αλλά καταποντίζει σε σκοτεινό βάραθρο. Ακόμα πιο ειδικά, δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από την απουσία που επιφέρει αμετάκλητα, ο δεινός αδερφός του θεού Ύπνου, τη βαριά επίγνωση του οποίου μάλιστα, ως τραγική ειρωνεία, έχει το ανθρώπινο γένος.                                                                         

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Επειδή η μέρα επιτρέπει τα όνειρα να φωτιστούν με τις ακτίνες του ήλιου, μετατρέπει τις άπιαστες ιδέες της νύχτας σε πιθανότητες, γεμίζει μ’ ελπίδα την ανθρώπινη ύπαρξη κι επιτρέπει στα πάντα να χορέψουν ελεύθερα στο φως.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ευαγγελία, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Θα μπορούσα ν’ απαντήσω το καλοκαίρι στη θάλασσα ή, πιο ποιητικά, κάθε φορά που τελειώνω ένα πολύ συναισθηματικό πόνημά μου, αλλά μου ήρθε στο μυαλό ο στίχος του Καβάφη: «Η πόλις θα σε ακολουθεί».  Θα τον παραφράσω ως: «Η εποχή θα σε ακολουθεί». Προσπαθώ να είμαι και να ζω αληθινά σε κάθε εποχή με «όποια πόλη κι αν με ακολουθεί» αλλά ανησυχώ, ειδικά για τα παιδιά, να μη «ρημάζουμε τη ζωή τους στο τώρα, και τους τη χαλάμε σε κάθε εποχή και κάθε πόλη».

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Μου αρέσει να σκέφτομαι την αγάπη ως τη ραχοκοκαλιά της ζωής, επειδή αυτή είναι που όλα τα ενώνει, τα υποστηρίζει, τα προστατεύει, τα κρατάει ψηλά και τον έρωτα, ως τα νεύρα που ενώνουν τη ραχοκοκαλιά της ζωής με τις υπόλοιπες αισθήσεις.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η ποίηση. Πιο συγκεκριμένα, η τραγωδία, το ανώτερο είδος αρχαίας ελληνικής τέχνης και γραμματείας, με την ανεπανάληπτη γραφή και α βαθιά ψυχαναλυτικά νοήματα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Της Ωραίας Ελένης και οφείλω να ομολογήσω ότι νιώθω αγαλλίαση που το τόλμησα, στο πρώτο μου βιβλίο, στο «Η Ωραιοτάτη και οι Εννέα Μούσες». Είναι πολύ σημαντικό, και για τους μεγάλους και για τα παιδιά, να δουν ότι υπάρχουν περισσότερες οπτικές γωνίες, ακόμα και σε μια χιλιοειπωμένη ιστορία, για να συνειδητοποιήσουν τα διάφορα (κακώς κείμενα) στερεότυπα και να οδηγηθούν στην κριτική σκέψη.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Κατά την άποψή μου, η γραφή λογοτεχνικών κειμένων κι όπως καθετί που περικλείει τέχνη, οφείλει να λειτουργεί εξ ορισμού αυτόματα, ασυμβίβαστα, αυθεντικά, πηγαία και με καλλιτεχνικό όραμα. Αλλιώς θα αποτελούσε ακόμη ένα κλισέ ρουτίνας, καταπίεσης κι ανούσιας εργασίας, αμφίβολου ή συμβιβασμένου αποτελέσματος. Ο χρόνος, με τις πολλές του έννοιες (συγκυρία, διαθεσιμότητα, συγχρονικότητα αλλά και η ωρίμανσης της ιδέας, των ηρώων και του συγγραφέα) είναι σοβαρός παράγοντας φυσικά και στη συγγραφή. Η λέξη πειθαρχία, όμως, μου ακούγεται πολύ αυστηρή κι απολυταρχική, ίσως και ματαιόδοξη, για κάτι τόσο ελεύθερο όσο η τέχνη και για τα κίνητρά μας για αυτήν. Ίσως, αντί για πειθαρχία, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στην έμπνευση και στον χρόνο, τόλμη για πρωτοτυπία, αποφασιστικότητα για ολοκλήρωση, δέσμευση για ποιοτικό αποτέλεσμα, εμπιστοσύνη στην κεντρική ιδέα μας κι ακούραστη εργασία για το όραμά μας.                             

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Μια γραμματοσειρά συνήθως για τα μεγαλύτερα σε έκταση κείμενα. Για σημειώσεις ή ποιήματα όμως, βολεύουν και μου αρέσουν καλύτερα κιόλας, τα μικρά και μη καλοξυσμένα μολύβια. Καμιά φορά και στυλό, για να συμβαδίσω με το αμετάκλητο του θέματος που θα διαπραγματευτώ στο ποίημα.   

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Κι αν σου μιλώ με παραμύθια, είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα» του Σεφέρη. Στην υγειά σας, με γλυκόπιοτη ποίηση, βαθυκόκκινου χρώματος και γεμάτης υφής, που ευφραίνει την ψυχή μας…  

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… μια μέρα θ’ αλλάξεις τον κόσμο προς το καλύτερο, έστω κατά μια λέξη, κατά μια ιδέα, κατά μια σκέψη…

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

«H μελωδία της ευτυχίας», με την ευχή να μας βοηθήσει, μέσα από τις αξίες και τα υψηλά συναισθήματα που διαπραγματεύεται (καλοσύνη, φιλία, ειλικρίνεια, δικαιοσύνη, κατανόηση, ευγένεια, υπομονή, αγάπη, συμπόνοια, αυτοθυσία, φιλανθρωπία, ελευθερία) σε συνδυασμό με την κινητήρια δύναμη των πάντων στο σύμπαν, τον έρωτα, να κατακτήσουμε περισσότερες στιγμές ευτυχίας στη ζωή μας, αλλά κυρίως στις ζωές των παιδιών μας.

Σας ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι ηρωική δύναμη και καλή συνέχεια στο έργο σας!

Έκθεση εικόνων

Αποκτήστε το άμεσα:

 www.pigi.gr/?product=oraiotati-ennea-mouses