Γνωρίστε την Ειρήνη Σταματοπούλου

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τα ατελείωτα καλοκαίρια στην εξοχή, κοντά στη θάλασσα, που τα βράδια κοιμόμασταν όλα τα παιδιά στρωματσάδα έξω στην αυλή. Κάτι που μοιάζει αδιανόητο σήμερα. (Και δεν είμαι τόσο μεγάλη).

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η γενναιοδωρία – των ανθρώπων, της ζωής – η ηθική και συναισθηματική στήριξη αγαπημένων προσώπων.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τον εαυτό μου. Όταν υπάρχει και κάποιος αγαπημένος τριγύρω, καλό είναι να τις μοιράζεσαι και με αυτόν. Και πάλι, όμως, ουσιαστικά πρόκειται για μια φιλτραρισμένη συνάντηση με τον εαυτό.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Την ελαφριά εναίσθηση του εαυτού – ότι δεν είμαστε αιώνιοι ούτε το κέντρο του κόσμου.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η μιζέρια, η ηλιθιότητα, η αγνωμοσύνη.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Τον ήλιο, που βγαίνει κάθε πρωί και αναδεικνύει την επανάληψη στην ισχυρότερη δημιουργό αιτία και δύναμη του σύμπαντος.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ειρήνη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Σε περιόδους που ζει σε συμφωνία με τον εαυτό της άρα και με το περιβάλλον της. Σε περιόδους που ο προσωπικός της χώρος είναι γεμάτος δημιουργικότητα.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Το να ζεις (τη δική σου) όχι ως τουρίστας ή κομπάρσος αλλά ως πρωταγωνιστής της.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Το φιλοσοφικό δοκίμιο και το καλό μυθιστόρημα. Με την ποίηση, καλώς ή κακώς, είμαι πολύ επιλεκτική. Οι επιλογές μου είναι εξαιρετικά περιορισμένες.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Το μυαλό μου πάει στον Χανς Κάστορπ από το «Μαγικό βουνό». Αυτή η απολαυστικά χαυνωτική εγκατάλειψή του στην ιδρυματοποίηση διαγράφει ένα θλιβερό πεπρωμένο. Από την άλλη, η αχρονικότητα της εμπειρίας του της προσδίδει μια ποιότητα Υψίστου.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Οι εκλάμψεις, όπως τις είπατε κι εσείς, οι στιγμές εκείνες που ξεπηδά στο μυαλό ή στην ψυχή μια δημιουργική ιδέα, έρχονται απρόσκλητες, αναπάντεχα και απροειδοποίητα. Η διαδικασία της γραφής, όμως, απαιτεί σκληρή πειθαρχία – προκειμένου να μπορείς να κοιμάσαι τα βράδια.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Οι πρώτες σημειώσεις είναι πάντα χειρόγραφες. Όταν αρχίζουν να οργανώνονται σε έναν συνεκτικό λόγο χρησιμοποιώ την ευκολία της τεχνολογίας.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Ό,τι πέρασε, πέρασε σωστά». (Σεφέρης)

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

Η ζωή θα εξακολουθεί πάντα να σε εκπλήσσει – όπως και ο εαυτός σου.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Όχι μόνο από πλευράς σεναρίου, από όλες τις πλευρές. Το «Επάγγελμα: ρεπόρτερ» του Αντονιόνι. Για την αντίληψη των εννοιών αντικειμενικότητα-υποκειμενικότητα-αλήθεια, όπως και για τον στοχασμό πάνω στη σχέση με τον εαυτό, τους άλλους, το σύμπαν, την έγχρονη εμπειρία, την περατότητα.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό της εγχείρημα.

Από το οπισθόφυλλο.