Γνωρίστε την Άννα Βασιλειάδη-Δαρδάλη

Η Άννα Βασιλειάδη-Δαρδάλη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Η Άννα Βασιλειάδη-Δαρδάλη γεννήθηκε στο Κερατσίνι, στον Πειραιά, όπου και πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και έμαθε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια στον Ναυτιλιακό κλάδο από όπου και σταμάτησε μετά τη γέννηση της πρώτης της κόρης. Έκτοτε αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών της, παρακολουθώντας ταυτόχρονα αρκετά σεμινάρια παιδαγωγικής και παιδοψυχολογίας. Είναι Γενική Γραμματέας της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, και μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας από όπου και έχει βραβευτεί για λογοτεχνική της μετάφραση. Επίσης έχει αρθρογραφήσει για τη μηνιαία εφημερίδα "Ο κόσμος της μεταφοράς" υπό τον τίλτο "Ελεύθερο θέμα...", για την ιστοσελίδα του Δήμου Καλυβίων (www.kaliviaomline.gr), κι έχει γράψει και επιμεληθεί για τις καλλιτεχνικές ανάγκες του Δήμου τα κείμενα του μουσικοθεατρικού δρώμενου με τίτλο "Θάλασσα με πανσέληνο, θάλασσα ερωτική...” ενώ τώρα αρθογραφεί στην ηλεκτρονική εφημερίδα www.newsage.gr σε στήλη με τίτλο «Της σκέψης τα καμώματα» και είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού «Ανθρώπων Έργα»

 

Eργογραφία

Της ιδίας:
- «Μάγισσες και Νεράιδες των αναμνήσεών μου», εκδόσεις Γεωργιάδη, 2006
- «Η Γούπυ και οι μικρές Ανεμοβλογίτσες», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2007
- «Η Γούπυ και το καινούργιο δοντάκι», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2007
- «Η Γούπυ στην Εθνική Βιβλιοθήκη», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2007
- «Η Γούπυ στην Ακρόπολη», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2007
- «Και η τύχη βοηθάει τους άχρηστους», εκδόσεις Κοθρεύς, 2008

- «Woopy goes to the Acropolis», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2011

- «Η ελπίδα ζει...», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2014

- «Και μετά... παντρεύτηκα!», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2014

 

Μεταφράσεις:
- KatherineRoberts, «Εγώ είμαι το Μέγα Άλογο», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2009
- KatherineRoberts, «Η εκδίκηση της Μεγάλης Πυραμίδας», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2010

- KatherineRoberts, «Οι πύλες της Βαβυλώνας», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2010

- WilliamHussey,Witchfinder – «Η επιστροφή των Δαιμόνων», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2011

- WilliamHussey, Witchfinder–«Αγχόνη στο Λυκόφως», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2013

- TomJackson, «Συνωμοσία στον Ιερό Βράχο», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2013

 

Συλλογικά έργα:
«Το ταξίδι που δεν έγινε», Λογοτεχνικό ημερολόγιο ΓΛΣ 2008
«Ο δρόμος εκείνος», Λογοτεχνικό ημερολόγιο ΓΛΣ 2010
«Μια παλιά φωτογραφία», Λογοτεχνικό ημερολόγιο ΓΛΣ 2011

«Και ξαφνικά, όλα γύρισαν ανάποδα», Λογοτεχνικό ημερολόγιο ΓΛΣ 2012

«Ε λοιπόν, ΟΧΙ», Απάνθισμα κειμένων ΓΛΣ 2014

 

Επιμέλειες:
«Ο πλανήτης που χαμογελά», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2009, σελ. 86
«Ο μικρός Δον-Κιχώτης», εκδόσεις Χατζηλάκος, 2010, σελ. 112
Θεατρικά:
«Θάλασσα με πανσέληνο, θάλασσα ερωτική…», Μουσικο-θεατρική παράσταση, Ιούλιος 2007
Αρθρογραφία:
- «Ελεύθερο θέμα», μηνιαία εφημερίδα «Ο κόσμος της μεταφοράς», 2009
- Ηλεκτρονική εφημερίδα «Kalyviaonline», εβδομαδιαίος σχολιασμός ελεύθερου θέματος, 2009

- Ηλεκτρονική εφημερίδα newsage.gr, ελεύθερα θέματα, από το 2014

 

Σύνδεσμοι:

Ιστοσελίδα: https://adardalis.gr/

Βιβλιονέτ: https://www.biblionet.gr/author/66894/Άννα_Βασιλειάδη_-_Δαρδάλη

Twitter: https://twitter.com/DardalisAnna

Linkedin: Anna Vasileiadi-Dardalis

Instagram: https://instagram.com/anna.vasileiadi.dardali/

Academia.edu: https://independent.academia.edu/AnnaVasileiadiDardali

Facebook: https://www.facebook.com/anna.vasileiadi

Newsage: https://ow.ly/Axf8Z

Ανθρώπων έργα: https://artmag.tk/

ΕΕΕΛ: https://www.eeel.edu.gr/dardali%20cv.htm

 

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Έχω αρκετές παιδικές αναμνήσεις που δεν φεύγουν από το μυαλό, όμως αυτή που πάντοτε κυριαρχεί είναι η εικόνα του παππού μου, τα καλοκαίρια στην εξοχή, να μας αφηγείται παραμύθια και να κρεμόμαστε όλοι από τις λέξεις του και τις κινήσεις του. Θυμάμαι συνεπαρμένη μες στο χλωμό φως της λάμπας πετρελαίου, να κοιτάζω απέναντι την κορυφογραμμή και να βρίσκω στις γραμμές της δράκους και πρίγκηπες, βασιλοπούλες και μέρη μαγευτικά.

 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Δεν είναι μια συγκεκριμένη ανάμνηση που με ωθεί. Είναι κάθε στιγμή που γονάτισα και κατάφερα να ξανασταθώ όρθια, κάθε φορά που κάποιο εμπόδιο ήθελε να με σταματήσει και ξεκίνησα πάλι από το σημείο μηδέν, είναι το πείσμα κι επιμονή που με πιάνει.

Και φυσικά, για κάθε βήμα που πεισμώνω κι επιμένω να κάνω προς τα εμπρός, είναι η ύπαρξη των παιδιών μου, αφορμή για ό,τι θετικό θέλω να επιτύχω ή για ό,τι αρνητικό αρνούμαι να με βάλει κάτω.

 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Σπανίως τις μοιράζομαι, κι αν τις μοιραστώ θα είναι μικρά κομμάτια τους και με αυστηρά επιλεγμένα άτομα. Πάντα τις μοιράζομαι με το μυαλό μου και τα σημειωματάριά μου.

 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Φυσικά! Αρκεί να θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε και να τις αναζητήσουμε μέσα μας!

Χωρίς ασπίδες, οι πειρασμοί και οι κακουχίες θα μας αφάνιζαν πριν την ώρα μας.

 

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Δεν θα έλεγα ακριβώς ότι με προσγειώνει απότομα γιατί έμαθα πια να μην εκπλήσσομαι και να τα περιμένω όλα. Όμως αν πρέπει να επιλέξω, θα πω η αχαριστία και η άδικη επίθεση από άνθρωπο προς άνθρωπο. Απλά δεν μπορώ να τη συνηθίσω και να την αποδεχτώ.

 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Έναν μόνο; Και μόνο το γεγονός ότι έχει την ευλογία να την ζει!

 

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Άννα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Θεωρώ σε κάθε εποχή. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω αποφασίσει να είμαι γνήσια – αν και όχι πάντα αρεστή – και να συμμετέχω σε οτιδήποτε κάνω ψυχή τε και σώματι. Και το μυαλό μου δεν μπορεί, φυσικά, να λείπει από καμιά μου στιγμή.

 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Να εκτιμάμε αυτά που έχουμε και να προσπαθούμε για το παραπάνω χωρίς να νιώθουμε μίζεροι και γκρινιάρηδες για το παρακάτω. Να μην φθονούμε. Να μην σταματάμε. Να μην τα παρατάμε. Να συνεχίζουμε, να πεισμώνουμε, να προσπαθούμε διαρκώς. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε τα πιο απλά αντικείμενα που έχουμε γύρω μας. Η ζωή είναι μια τρίχα που κόβεται ανά πάσα στιγμή. Οφείλουμε να τη ζήσουμε δημιουργικά και όμορφα, για όσο μας δίνεται.

 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Μου αρέσουν κι οι κλασσικοί μας ποιητές, αλλά κυρίως με συναρπάζει η πεζογραφία. Και παρ’ όλο που σαν μικρό παιδί ξεκίνησα με την ποίηση, τελικά με κέρδισε το πεζό.

 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Απολύτως κανένας, για την ώρα. Ούτε δικός μου, ούτε άλλου λογοτέχνη.

 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Θεωρώ ότι η λογοτεχνική γραφή είναι ένα δοσμένο χάρισμα, όπως κάθε άλλο χάρισμα. Λειτουργεί αυτόματα, είναι θέμα ικανότητας, έμπνευσης, είναι κάτι σαν την ανάσα.

Πειθαρχία απαιτεί στον βαθμό που κάθεσαι να βάλεις όλη αυτήν την έμπνευση στο χαρτί. Ναι, τις στιγμές που δημιουργώ, παύουν να υπάρχουν τα πάντα γύρω μου. Είναι μια εσωτερική πειθαρχία, ή τουλάχιστον έτσι την αντιμετωπίζω εγώ.

 

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Για τις σημειώσεις μου – γιατί παρόλο που είμαι από πολύ παλιά εξοικειωμένη με τους υπολογιστές, ακόμη κρατάω σημειώσεις όποτε και όταν και όπου μου έρθει – μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ καλοξυσμένα μολύβια που να έχουν κάτι ιδιαίτερο. Κάτι που να με κάνει να τα θεωρώ όμορφα και ξεχωριστά. Επίσης χρησιμοποιώ μαλακά στυλό σε δύο ή τρία διαφορετικά αγαπημένα μου χρώματα.

Με τις γραμματοσειρές του υπολογιστή «παίζω» όταν θέλω να διαφοροποιήσω χρόνο ή μέσα – όπως για παράδειγμα, σε κάποιο μου βιβλίο έχω χρησιμοποιήσει τρεις διαφορετικές γραμματοσειρές: για το παρόν, το παρελθόν, και τα γράμματα μεταξύ των ηρώων μου.

 

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Κι αν η Γη πεθάνει, κι αν ο Ήλιος πεθάνει, εμείς θα ζήσουμε εκεί ψηλά. Κι ας το πληρώσουμε όσο κι όσο.» (Αν ο Ήλιος πεθάνει, Οριάνα Φαλλάτσι)

 

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… όλα είναι δυνατά, και πως όλα θα γίνουν καλύτερα!

 

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου για να κρίνω την πλευρά του σεναρίου. Τολμώ μόνο να πω την άποψή μου για ταινίες που με άγγιξαν και θεωρώ ότι περνάνε αξίες. Και είναι αρκετές. Όπως το «Πράσινο μίλι», «Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού», «Το όνομά μου είναι Σαμ», «Χωρίς αντάλλαγμα, «Κάφκα» και διάφορες άλλες.

Σε κάθε ταινία, το θέμα είναι να μπορεί κάποιος να διακρίνει τα μικρά ή μεγάλα μηνύματα που ξεπηδούν μέσα ακόμα και από μια απλή ιστορία.

 

Έκθεση εικόνων

Τα τελευταία συγγραφικά της εγχειρήματα.

Μια γρήγορη ματιά στην περίληψη.

Και μετά παντρεύτηκα... Το ημερολόγιο να είσαι γυναίκα! 
Βεβαίως! Όλοι έχουν μια άποψη. Μα όλοι και για τα πάντα! Όλοι, εκτός από σένα - εννοείται, φυσικά. Γιατί εσύ δεν κάνεις τίποτα... είσαι απλώς μια άνεργη σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά, οικονόμος, εκπαιδευτικός, διεκπεραιωτής εξωτερικών εργασιών, νοσοκόμα, εξομολόγος... ουφ! Λαχάνιασα κι έχει κι άλλα.
Μια μικρή, τρελλή κούρσα λίγων ημερών, ένα κομμάτι από την καθημερινότητα που πιθανότατα να είναι... η δική σου!
Δες το αλλιώς, δεν είσαι μόνη, πάρ' το με χιούμορ, σαρκασμό, ανάσα, κουράγιο, ξέχνα το δάκρυ της απόγνωσης που πασχίζει να εμφανιστεί και... ΓΕΛΑ!

Μια γρήγορη ματιά στην περίληψη.

Ο Άρης, η Άρτεμις, ο Αλέξανδρος, η Ερατώ... τέσσερα νέα παιδιά που σχεδόν μεγάλωσαν μαζί, μοιράστηκαν τα ίδια καλοκαίρια και κοινά όνειρα.
Ζωές τακτοποιημένες, ήρεμες, κανονισμένες. 
Μέχρι που ο Άρης πραγματοποίησε το δικό του όνειρο, τη λαχτάρα να φύγει.
Και κάποια στιγμή η ζωή άρχισε να πλέκει τα δικά της ιδιότροπα παιχνίδια... Η ζωή είναι πάντοτε ιδιότροπη με τα όνειρα. Τα εμπαίζει, τα περιπλέκει, τα κάνει δυσπρόσιτα και μακρινά.
Έτσι θα περιπλέξει τέσσερις ζωές, ένα πάθος, κι ένα μυστικό που όταν αποκαλυφθεί θα σπείρει τον πόνο. 
Και τότε ίσως μόνον η ελπίδα θα έχει το χάρισμα να ζει...