Γνωρίστε την Αμάντα Κατσανικάκη

Η Αμάντα Κατσανικάκη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1982 στα Χανιά και μεγάλωσε στη Ρόδο. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος στα Χανιά. Ασχολήθηκε ωστόσο περισσότερο με τον τουρισμό και δούλεψε σε διάφορα γραφεία διοργάνωσης εκδηλώσεων. Μεγάλη της αγάπη ήταν πάντα τα βιβλία κι η γραφή. Μικρότερη αρθρογραφούσε στη δική της εφημερίδα, το «Ζέπελιν». Είναι παντρεμένη κι έχει δύο κόρες. Στον ελεύθερό της χρόνο καταπιάνεται με τη ραπτική, το διάβασμα και τη μαγειρική.

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Είναι λίγο κωμικοτραγική. Με θυμάμαι πολύ μικρή - λίγο πάνω από δύο ετών να είμαι στο δωμάτιό μου και ο μικρός μου αδελφός στην κούνια. Απέναντί μου μια καφέ ντουλάπα, η οποία στα παιδικά μου μάτια ήταν τρομακτική (τι να είχε μέσα;) και επάνω στη ντουλάπα ήταν στολισμένα κάτι κουκλάκια (σκιουράκια θαρρώ) τα οποία έμοιαζαν ταριχευμένα. Τόσο αληθινά φαίνονταν. Με κοίταζαν με τα μπιρμπιλωτά τους μάτια και τρόμαζα... οπότε πείραζα και ξυπνούσα τον μικρό μου αδελφό που ήταν μωρό για να έρθει η μαμά να τον ηρεμήσει και έτσι να μείνει στο δωμάτιο μαζί μας.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η γέννηση των παιδιών μου. Αν κλείσω τα μάτια μπορώ να ξανανιώσω το σοκ της αίσθησης που αφήνει η απόλυτη αγάπη.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Εξαρτάται τις αναλαμπές. Συνήθως με τον σύζυγο, τη μητέρα και τα αδέλφια μου. Αν διανύω περίοδο “σκοτεινιάς” και περισυλλογής μοιράζομαι τις σκέψεις μου με το σημειωματάριό μου γράφοντας ποίηση.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Η πίστη μου στο Θεό, το καλό και η πεποίθηση ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά με κάποιον τρόπο είναι οι ασπίδες μου τις μέρες που οι άνθρωποι και οι καταστάσεις ενδεχομένως να  αποτελούν πρόκληση. Δεν παραλείπω φυσικά και το χιούμορ, όπου είναι εφικτό βέβαια!

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Τα διαρκώς μεταβαλλόμενα συστήματα αξιών των ανθρώπων (ανάλογα με τις εποχές, το συμφέρον, τις ανάγκες..) και φυσικά ο χρόνος που είναι αμείλικτος.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Δυστυχώς δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσω για τη μέρα καθώς είμαι τύπος της νύχτας. Νύχτα γράφω και νύχτα δημιουργώ. Ωστόσο υπάρχει άνθρωπος που να μη λατρεύει την πρωινή δροσιά με έναν ζεστό καφέ στο χέρι; ΄Η τις πιθανότητες που απλώνονται μπροστά του όταν έχει ένα ολόκληρο 24ωρο να δράσει και να το ζήσει;

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Αμάντα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Η Αμάντα είναι ο εαυτός της όταν δημιουργεί και όταν μοιράζεται χρόνο και συνεργασίες σε συνθήκες αγάπης και αλληλεγγύης χωρίς να θίγεται η αξιοπρέπειά της. Αυτή είναι η ¨συνταγή”! Αν μάλιστα προσθέσει κανείς μια σταλιά αποδοχή και λίγο φθινόπωρο (η αγαπημένη της εποχή) μπορεί να μεγαλουργήσει.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η αγάπη!

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Λατρεύω να διαβάζω πεζό λόγο αλλά να γράφω ποίηση. Λειτουργεί σαν κάθαρση για μένα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Στο βιβλίο “το άρωμα” του Πάτρικ Ζίσκιντ. Θα ήθελα ο Ζαν Μπατίστ Γκρενουίγ να εξελιχθεί σε αυτό που έγινε, να ταξίδευε στον κόσμο προσπαθώντας να φτιάξει ένα άρωμα που θα ξυπνούσε το καλό στους ανθρώπους, μαζεύοντας  χαμομήλια, σοκολάτες κι ό,τι άλλο βρεθεί στον δρόμο του.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Νομίζω είναι διαφορετικό στον καθένα.. Σε μένα λειτουργεί αυτόματα, όχι με πρόγραμμα, απλώς μου έρχεται ξαφνικά κάτι να γράψω.  
                                                

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Θα προτιμούσα μια παλιά, βαριά γραφομηχανή που κάνει φασαρία, μια τέτοια είχα μικρούλα και έγραφα.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Μμ, θα γράψω μια φράση που έχει πει η αγαπημένη μου Ιζαμπέλ Αλιέντε: “Η στοργή είναι σαν το φως του μεσημεριού και δεν χρειάζεται την παρουσία του άλλου για να εκδηλωθεί. Ο διαχωρισμός μεταξύ όντων είναι επίσης απατηλός, καθώς όλα είναι ενωμένα στο σύμπαν.”

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα καταφέρεις να ζήσεις την αλήθεια σου.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Η ταινία “My name is Sam” με συγκινεί κάθε φορά που θα τη δω. Υμνεί τη δύναμη της αγάπης που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια.

Έκθεση εικόνων

Το πιο πρόσφατο λογοτεχνικό της εγχείρημα κυκλοφορεί από το "Εργαστήριο Συγγραφής - Εκδόσεις Αλάτι".

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Μ' ένα στυλό διαρκείας".

Απ' το οπισθόφυλλο της έκδοσης

Ένας μαγικός κόσμος για μας που αγαπάμε το γράψιμο η γραφική ύλη. Τετράδια, μολύβια, γόμες, ξύστρες, στυλό... Απ' αυτή την αγάπη εμπνευσμένο το θέμα του δεύτερου βιβλίου του εργαστηρίου μας.

«Μ' ένα στυλό διαρκείας»: πόσες λέξεις μπορούν να γραφτούν; Πόσα όνειρα ν' αποτυπωθούν στο χαρτί; Πεζά ή ποιήματα; Μυθοπλασία ή απλές σκέψεις; Πολυσέλιδα βιβλία ή ιστορίες λίγων γραμμών;

Στο α' μέρος θα βρείτε τα κείμενα που εμπνεύστηκαν απ' το θέμα όσες/όσοι παρακολούθησαν τον δεύτερο και τρίτο κύκλο συγγραφής.

Στο β' μέρος κάποιες απ' τις εργασίες που προέκυψαν στο τρίμηνο πρόγραμμά μας.

Μ' ένα στυλό διαρκείας βάζουμε πλώρη για τ' όνειρο!

www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/

Για το BOOK TOUR, Θεοφάνης Θεοφάνους.