Γνωρίστε την Αγγελική Μανούσου

Η Αγγελική Μανούσου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Ονομάζομαι Αγγελική Μανούσου και από μικρή ονειρεύομαι ένα σπίτι στον Όλυμπο, στους πρόποδες του, εκεί που η αγαπημένη μου γιαγιά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της και τα καλοκαίρια περπατούσαμε μαζί στις βουνοκορφές και μαγευόμουν από τις ιστορίες της. Σπόρος δικός της θα είναι η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή. Δικό της όμως έργο και το πείσμα που με χαρακτηρίζει. Σε ηλικία 5 ετών δήλωσα στη μητέρα μου  ότι όταν ξεμπερδέψω με το σχολείο, δε θα επιστρέψω ξανά!

Η δίψα, όμως, για μάθηση και πολύ περισσότερο η επιθυμία μου να μετριάσω το “μαρτύριο” των νηπίων που θα είχαν την ίδια στάση με μένα κατά την είσοδό τους στο σχολείο, με οδήγησαν στην βαθμίδα του Πανεπιστημίου.

Φοίτησα, λοιπόν, στο τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου, τη Λάρισα ως νηπιαγωγός πια, που θέλει αυτά τα μάτια που την κοιτούν εναγωνίως να τα κάνει δικά της. Εργάζομαι στα εκπαιδευτήρια Μπακογιάννη από το 2007. Πολύτιμος αρωγός μου σ’ αυτό το έργο, τα παραμύθια, που πλουτίζουν τη φαντασία και μας δραπετεύουν από την πραγματικότητα. Με αυτή τη διάθεση γράφτηκε το πρώτο μου παραμύθι ΕΝΑΣ ΣΦΥΡΟΚΕΦΑΛΟΣ ΜΕ ΝΟΥ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ. Το επόμενο λογοτεχνικό μου εγχείρημα το έχω ήδη ¨διαπράξει¨. Σε λίγο καιρό θα το κρατώ στα χέρια μου!

Εργογραφία

(2014) Ένας σφυροκέφαλος με νου και γνώση, Ήρα εκδοτική

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Τα ήσυχα βράδια του καλοκαιριού στην αυλή του πέτρινου σπιτιού της γιαγιάς μου στον Όλυμπο, όπου οι πυγολαμπίδες χόρευαν δημιουργώντας ένα μαγικό θέαμα. Τη σιγαλιά της νύχτας έσπαζε μόνο το παραπονεμένο λάλημα του γκιώνη.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Πριν μερικά χρόνια , είχα την τύχη να παρακολουθήσω μία ομιλία του Χρίστου Τσολάκη, του κορυφαίου αυτού φιλολόγου και παιδαγωγού. Τα λόγια του ήταν πολύτιμα για όσους θέλουν να αποκαλούνται δάσκαλοι. Αυτό, όμως, που μου προκάλεσε και τότε και τώρα που το αναφέρω απέραντη συγκίνηση και θαυμασμό ήταν η περπατησιά του διασχίζοντας την αίθουσα για να ανεβεί στο βήμα. Πόση ταπεινότητα ξεχείλιζε αυτή του η περπατησιά!

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με όποιον έχει την ¨τύχη¨ να με συναντήσει εκείνες τις στιγμές. Δε μαζεύεται ο αυθορμητισμός…

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Έχουμε τις αρχές και τις αξίες που διέπουν τη ζωή μας και γενικώς τις ηθικές αντιστάσεις, οι οποίες βέβαια διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η στιγμή που αντιλαμβάνομαι πως χάνεται η ανθρωπιά.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το φως του ήλιου που μοιάζει με την αγάπη, η οποία μπορεί να δίνεται με την ίδια ένταση σε πάρα πολλούς. Φως, περισσότερο φως (Γκαίτε).

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Αγγελική, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Τις στιγμές που τα μάτια των μαθητών μου έχουν ανοίξει διάπλατα για να ρουφήξουν την κάθε λέξη από το παραμύθι που τους αφηγούμαι.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η νοηματοδότηση της ζωής και η διαρκής προσπάθεια να βελτιώνουμε τον εαυτό μας και να κατακτούμε την ευτυχία, η οποία δεν πραγματώνεται αν δεν αγαπούμε τον συνάνθρωπο όπως τον εαυτό μας.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

«Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστω των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι’ απαγγελίας, δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».... 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Κάθε λογοτεχνικός ήρωας γεννήθηκε για να επιτελέσει τον σκοπό του. Ας τον απολαύσουμε λοιπόν χωρίς παρεμβάσεις.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Απαιτεί πειθαρχία εκτός από τους ιδιαίτερα χαρισματικούς για τους οποίους δεν ισχύουν απόλυτα οι νόμοι.  

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Τα δαχτυλάκια μου είχαν πρωτοπιάσει το κιτρινόμαυρο μολύβι και αυτό ψάχνουν ακόμη και τώρα.

Ας π(ι)ούμεμαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Οὔτοι συνέχθειν ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν (Αντιγόνη)

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις … στην αθανασία.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Αναμφισβήτητα, την Μελωδία της Ευτυχίας.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Περήφανος ο μαστρο-Κυριάκος, γυρίζει στο βυθό και κοιτά τα μαστορέματά του με καμάρι.

Όμως κάποια παράπονα φτάνουν στα αυτιά του, πως δεν είναι πια παλικάρι. 

Θα μπορέσει να τους αποδείξει ότι έχουν άδικο; 

Ποιός θα είναι ο μεγάλος νικητής, το σώμα ή το μυαλό;

Η Αγγελική Μανούσου εκτός από εκπαιδευτικός και συγγραφέας είναι δεινή αναγνώστρια παιδικής/εφηβικής λογοτεχνίας. 

Στεγάζει στην προσωπική της βιβλιοθήκη 1000 και πλέον παραμύθια!