Γνωρίστε τη Ζωή Παπαδάκη

Η Ζωή Παπαδάκη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

H Ζωή Παπαδάκη (goo.gl/zL074H) γεννήθηκε στην Πάτρα, στις 17/03/1988, αλλά ο τόπος καταγωγής της είναι τα Παπαδιάνικα Λακωνίας. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών στα Ιωάννινα. Έχει συμμετάσχει σε πολλά σεμινάρια παιδαγωγικής και έχει ασχοληθεί με επιμόρφωση για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσλεξία. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην όμορφη Μονεμβασία στο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Βρεφών και Νηπίων "Παναγία η Χρυσαφίτισσα". Η συγγραφή παιδικών παραμυθιών και ποιημάτων αποκαλύπτει μια παιδική της πτυχή καλά φυλαγμένη. Η απεριόριστη αγάπη που τρέφει για τα παιδιά της δίνει τη δύναμη και την έμπνευση να εργάζεται σκληρά για να γίνει ολοένα και καλύτερη, και να τους προσφέρει ότι πιο όμορφο έχει στην καρδιά της. Στόχος της είναι τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία και διαβάζοντας να λαμβάνουν ένα μήνυμα που θα τα καθοδηγεί!

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Οι παιδικές αναμνήσεις χαράζονται βαθιά μέσα μας… τις περισσότερες φορές μας καθορίζουν και στην ενήλικη ζωή μας. Είναι πολλές που παρέμειναν ανεξίτηλες μέσα μου, άλλες όμορφες και άλλες άσχημες, όμως θα ξεχωρίσω τον θάνατο του αγαπημένου μου παππού που ‘έφυγε’ από την ζωή νωρίς και ξαφνικά. Ήταν πρωταπριλιά θυμάμαι και η είδηση του θανάτου του, φάνταζε στο παιδικό μυαλό μου σαν ένα κακόγουστο αστείο. 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Τα φοιτητικά μου χρόνια, τα Κυριακάτικα τραπέζια με την οικογένεια μου, οι ευτυχισμένες στιγμές με τους φίλους μου, η αγάπη των μαθητών μου… Μα ναι είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω ζήσει ευτυχισμένες, αληθινές στιγμές που ανασύρω συχνά από το μπαουλάκι των αναμνήσεων. Αυτές νομίζω αποτελούν το καλύτερο εφαλτήριο για να δημιουργήσω και άλλες πολλές!

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Συνήθως δεν τις μοιράζομαι, προτιμώ να τις ‘δουλεύω’ μέσα μου, να τις σχηματοποιώ, να τις παιδεύω στο χαρτί… όταν η αναλαμπή πάρει μορφή τότε και μόνον, θα την μοιραστώ με την αδερφή μου και μια αγαπημένη φίλη.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι είναι και οι πειρασμοί κοντά στους ανθρώπους. Ασφαλώς υπάρχουν πολλές ασπίδες μα η πιο σημαντική για εμένα είναι η ταπεινοφροσύνη της καρδιάς. Χωρίς αυτήν είναι αδύνατο να γκρεμίσεις τον φράχτη των πειρασμών, απεναντίας μάλιστα νομίζεις ότι οι πειρασμοί είναι ισχυρότεροι και σε αποδυναμώνουν.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η ανθρώπινη σκληρότητα σε όποια μορφή και αν την συναντήσω.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Γιατί σήμερα μπορείς να πραγματοποιήσεις ό,τι ονειρεύθηκες χτες.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ζωή, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Νομίζω δεν υπάρχει εποχή, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή της ζωής μου φροντίζω να είμαι αληθινή και αυθεντική. Έτσι έμαθα…

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η αληθινή αγάπη και η συγχώρεση.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η έκφραση ενός λόγου από καρδιάς σε οποιαδήποτε μορφή. Όταν ένας άνθρωπος εκφράζεται αληθινά μέσα από την ψυχή του, με οποιοδήποτε μέσο, σε συγκινεί αναπόφευκτα. Δεν το έχετε παρατηρήσει;

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι νομίζω δεν θα είχα το δικαίωμα. O δημιουργός κάθε λογοτεχνικού ήρωα καθόρισε την μοίρα του και είναι σεβαστή, αν την άλλαζα θα ήταν κάποιος άλλος.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Νομίζω λειτουργεί αυτόματα, σαν ένα χείμαρρος. Δεν θα ήθελα να είναι πειθαρχημένη τουλάχιστον αρχικά. Έχει όρια, κανόνες, πρόγραμμα η φαντασία;

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Η επαφή με το μολύβι και το χαρτί είναι η ευτυχία μου. Να γράφω, να μουτζουρώνω, να σκίζω σελίδες και πάλι από την αρχή… όχι αυτό δεν θα το στερηθώ ποτέ.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν!»  Μικρός Πρίγκιπας, Antoine de Saint-Exupery

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα αναπολείς με περηφάνια και θα πραγματοποιήσεις το όνειρο.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Μου βάζεις δύσκολα αλλά θα ξεχωρίσω δυο πολύ αγαπημένες μου!!! Hachi Ko A dog’s tale όπου παρακολουθούμε ένα σκύλο να γερνάει περιμένοντας το αφεντικό του έξω από τον σταθμό και γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για πολλές ανθρώπινες συμπεριφορές.

La vita e bella. Όσες φορές και αν την δω θα συγκινούμαι για το μεγαλείο της πατρικής αγάπης και αυτοθυσίας.  

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό της εγχείρημα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Ρίνος, το πιο ξεχωριστό μπαλόνι".

Πώς νιώθει άραγε κάποιος όταν είναι διαφορετικός από τους άλλους;

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Ρίνος, είναι ένα μικρό κίτρινο μπαλόνι σε αντίθεση με τους εντυπωσιακούς κατοίκους της Μπαλονούπολης. Μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια, ο μικρός Ρίνος θα καταφέρει να δώσει ένα μάθημα ζωής σε όλα τα μπαλόνια της πόλης και θα ανακαλύψει ότι η πραγματική ομορφιά και η μοναδικότητα δεν βρίσκονται σε έναν καθρέπτη... αλλά βαθιά μέσα μας.

Αποκτήστε το άμεσα:

www.ekdoseispnoi.gr/index.php/el/books-gr/paramithi/rinos-to-pio-ksexoristo-mpaloni