Γνωρίστε τη Ζωή Κοντογιάννου
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας, τη Ρόδο. Κατοικώ κι εργάζομαι στο χωριό της καρδιάς μου, τον Αρχάγγελο. Η ζωή μου είναι γεμάτη από τέσσερα μικρά αγγελούδια κι έναν υπέροχο σύζυγο. Σπούδασα γερμανική φιλολογία στο ιδιωτικό ινστιτούτο Goethe στη Γερμανία. «Το Μπαουλάκι της Αγάπης» είναι το πρώτο παιδικό βιβλίο από τις εκδόσεις iWrite που έβαλε στα όνειρά μου φτερά. Ακολουθεί το βιβλίο «Μια Δυνατή Ψυχή» των εκδόσεων Υδροπλάνο, ένα μυθιστόρημα γεμάτο δύναμη… Με μεγάλη χαρά συμμετείχα επίσης στο συλλογικό βιβλίο των εκδόσεων Αλάτι «Μ΄ ένα στυλό διαρκείας». Υπό έκδοση είναι επίσης άλλα δυο συλλογικά βιβλία του ίδιου εκδοτικού. Κείμενά μου κατά καιρούς έχουν διακριθεί κι έχουν βραβευτεί.
Ενότητα 1η: Εκ των έσω
Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;
Τα καλοκαίρια στη θάλασσα. Τότε που λες κι όλος ο κόσμος κι η ευτυχία ήταν τα κύματα, τα πλατσουρίσματα, τα κάστρα στην άμμο και τα λαμπερά αστέρια στον ουρανό τη νύχτα παρέα με το φεγγάρι. Πάντα έχω στη θύμησή μου εκείνο το χαμόγελο της ψυχής που δεν αναζητούσε τίποτα άλλο παρά μόνο τη θάλασσα…
Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;
Η ευτυχία και η ξεγνοιασιά των παιδικών μου χρόνων. Το ατέλειωτο παιχνίδι με ξυπόλητα πόδια στη γειτονιά της γιαγιάς. Αν η ευτυχία και το χαμόγελο δημιουργούνται με δυο ξυπόλητα πόδια τότε όλα είναι δυνατά…
Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;
Με τον σύζυγό μου. Εκείνος θα μάθει πρώτος τι έχω στο μυαλό μου κι εκείνος θα διαβάσει τα κείμενά μου. Η ειλικρίνειά του είναι για μένα ένας σωστός καθοδηγητής.
Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;
Έχουμε, ναι! Ο σεβασμός στον εαυτό μας, η αξιοπρέπειά μας, τα πιστεύω μας. Ανέκαθεν η προσευχή ήταν για μένα μια αόρατη ασπίδα κι ο χρόνος σιγά σιγά μου το επιβεβαιώνει.
Τι σας προσγειώνει απότομα;
Η υποκρισία των ανθρώπων που κάποια στιγμή τυχαίνει να εμπιστευτώ. Η κακία άνευ λόγου και η αχαριστία.
Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.
Η ανατολή. Ο ήλιος φωτίζει τη μέρα και χρωματίζει υπέροχα τον ουρανό. Αν η ίδια η μέρα αρχίζει τόσο όμορφα εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να πράξουμε το αντίθετο. Κάθε μέρα είναι ένας ολόλευκος καμβάς που περιμένει τα χρώματα τα δικά μας για να ομορφύνει. Ας προσπαθούμε να του δίνουμε όσο πιο χαρούμενα κι ελπιδοφόρα χρώματα γίνεται…σαν αυτά της ανατολής…
Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ζωή, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);
Σε κάθε εποχή. Από μικρή κουβαλούσα μια ξεροκεφαλιά που με βοηθούσε να πηγαίνω παρακάτω. Αν εγώ ήξερα πως κάτι είναι σωστό για μένα δεν άφηνα να με επηρεάσει τίποτα και κανένας.
Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;
Η αγάπη και η πίστη στον εαυτό μας και στον Θεό. Χωρίς αυτά δεν προχωράμε ούτε βήμα μπροστά.
Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής
Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;
Η ελεύθερη ποίηση και το μυθιστόρημα.
Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;
Κάποιες φορές ίσως θα ήθελα ένας ήρωας να έχει ένα τέλος διαφορετικό. Όμως ξέρω πως οι ίδιοι οι ήρωες πηγαίνουν τον συγγραφέα εκεί που εκείνοι θέλουν… Αν το τέλος τους ήταν διαφορετικό ίσως η ιστορία να είχε αφήσει τελείως διαφορετική αίσθηση στην ψυχή του αναγνώστη… Όσο και να εύχομαι κάποιο τέλος αλλιώτικο δεν θα τολμούσα να το αλλάξω…
Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;
Η γραφή ξεκινάει με την έμπνευση, αυτόματα δηλαδή, και ολοκληρώνεται με την πειθαρχία. Για να τελειώσει κανείς ό,τι έχει αρχίσει χρειάζεται συνέπεια.
Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;
Θα ξεκινήσω με μολύβι. Έχει άλλη μαγεία το χαρτί και στη συνέχεια θα αφεθώ και στην μαγεία του πληκτρολογίου πάντα όμως με τη γραμματοσειρά που έχω συνηθίσει να γράφω.
Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.
«Τη θάλασσα, τη θάλασσα, ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει…» του Γεώργιου Σεφέρη
Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη
(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)
Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…
ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για την αγάπη και πως κάποια στιγμή αυτή η αγάπη θα νικήσει…
Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;
Μια ταινία που έχει σημαδέψει τα νεανικά μου χρόνια και που τότε με είχε γεμίσει με πείσμα και δύναμη να κυνηγήσω τα δικά μου όνειρα και ποτέ να μην το βάλω κάτω είναι η ταινία «Κώδικας Τιμής» (Menof Honor). Ένας ήρωας που καταφέρνει να ξεπεράσει απροσπέλαστα εμπόδια και δικαιώνεται τόσο για την αγάπη του σε αυτό που κάνει αλλά και για την πίστη στον εαυτό του.
Έκθεση εικόνων
Το πιο πρόσφατο λογοτεχνικό της εγχείρημα κυκλοφορεί από το "Εργαστήριο Συγγραφής - Εκδόσεις Αλάτι".
Λίγα λόγια για το βιβλίο "Μ' ένα στυλό διαρκείας".
Απ' το οπισθόφυλλο της έκδοσης
Ένας μαγικός κόσμος για μας που αγαπάμε το γράψιμο η γραφική ύλη. Τετράδια, μολύβια, γόμες, ξύστρες, στυλό... Απ' αυτή την αγάπη εμπνευσμένο το θέμα του δεύτερου βιβλίου του εργαστηρίου μας.
«Μ' ένα στυλό διαρκείας»: πόσες λέξεις μπορούν να γραφτούν; Πόσα όνειρα ν' αποτυπωθούν στο χαρτί; Πεζά ή ποιήματα; Μυθοπλασία ή απλές σκέψεις; Πολυσέλιδα βιβλία ή ιστορίες λίγων γραμμών;
Στο α' μέρος θα βρείτε τα κείμενα που εμπνεύστηκαν απ' το θέμα όσες/όσοι παρακολούθησαν τον δεύτερο και τρίτο κύκλο συγγραφής.
Στο β' μέρος κάποιες απ' τις εργασίες που προέκυψαν στο τρίμηνο πρόγραμμά μας.
Μ' ένα στυλό διαρκείας βάζουμε πλώρη για τ' όνειρο!
www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
.jpg)
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη
