Γνωρίστε τη Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου

Η Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει με τον σύζυγό της και τα τέσσερα παιδιά τους στην Κύπρο.

Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής. 

Εργογραφία

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: akoun@cytanet.com.cy

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Πάρα πολλές, όμως ας γράψω μία.

Ήμουν οχτώ χρονών και η προγιαγιά μου η Περσεφόνη μού έδωσε πέντε λίρες για τα γενέθλιά μου. Εγώ ξόδεψα όλο το ποσό για να αγοράσω αυτοκόλλητα της Κάντυ (από τα κινούμενα σχέδια). Όταν το έμαθε, όχι μόνο δεν μου θύμωσε, αλλά έκρυψε τα αυτοκόλλητα κάτω από το κρεβάτι της για να μην τα βρουν οι γονείς μου και μου κάνουν παρατήρηση. Εδώ να πω πως μέναμε στο ίδιο υπνοδωμάτιο - δίπλα δίπλα τα κρεβάτια μας και ήταν η καλύτερη συγκάτοικος που θα μπορούσα να έχω ποτέ.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Για μένα εφαλτήριο για το μέλλον είναι όλες συνολικά οι γνώσεις που φέρνει μαζί του ο χρόνος και όχι ένα συγκεκριμένο γεγονός. Ωστόσο, οι γεννήσεις των παιδιών μου είναι οι πιο δυνατές και γεμάτες συγκίνηση αναμνήσεις που έχω.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Τον άντρα μου, τους φίλους μου, τους γονείς μου… Και κάποιες φορές (αν το επιτρέπει το είδος της αναλαμπής) με τα παιδιά μου επίσης.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Επιβάλλεται να έχουμε. Κι αυτό πιστεύω εξαρτάται κατά πολύ από την καθοδήγηση που γίνεται από τους γονείς, όσο πλάθουν τις παιδικές ψυχούλες των παιδιών τους.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Χμ… Θα έλεγα πως προσπαθώ να «πετάω» σε ασφαλές ύψος, ώστε να αποφεύγω απότομες προσγειώσεις, όμως αυτό δεν θα ήταν η καθαρή αλήθεια. Αυτό που πάντα τσακίζει τα μέσα μου, είναι ένα απρόσμενο κακό που έρχεται να φέρει μεγάλη θλίψη.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

 Έναν μόνο; Μα είναι τόσοι πολλοί… Ξεκινώντας από το γεγονός πως έχει ήδη ξυπνήσει και ετοιμάζεται, για άλλη μία μέρα, να… ζήσει!

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Θάλεια, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Θέλω να πιστεύω πως συμμετέχω σχεδόν πάντα και σε οτιδήποτε, ψυχή τε και σώματι.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Το δίκαιο και η αγάπη.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Οτιδήποτε θα ικανοποιήσει το μάτι μου (αριστοτεχνικά γραμμένο) και παράλληλα αυτό που θα γαργαλήσει το μυαλό μου. Είτε συναισθηματικά, είτε πνευματικά.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Μα και να ήθελα… θα μπορούσα; Θα έπρεπε;

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Για μένα και τα δύο. Παρόλο που τις περισσότερες φορές αφήνομαι μπροστά στον υπολογιστή και τα δάχτυλά μου τρέχουν πάνω στο πληκτρολόγιο, υπάρχουν και οι στιγμές που «υποχρεώνω» τον εαυτό μου  να βρει συγκεκριμένη ώρα και να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο γράψιμο.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Είμαι παιδί της τεχνολογίας. Γράφω στον υπολογιστή, στο τάμπλετ και σπάνια (αν έρθει μία δυνατή σκέψη που δεν θέλω να τη χάσω) στο κινητό.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ’ ένα έρημο δάσος… Αν δεν τα’ ακούσει κανείς… είναι κελάηδηγμα; Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλο πουλιού;»

Μενέλαος Λουντέμης – Ένα παιδί μετράει τα άστρα

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

 Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα συνεχίζεις να μαθαίνεις όσο ζεις χωρίς να σταματήσεις ούτε στιγμή να αγαπάς…

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

«Schindler's List». Αυτή η ταινία πραγματικά με συγκλόνισε. Πιστεύω πως η αξία του «να βλέπω το άδικο και να προσπαθώ, με κάθε τρόπο, να το πολεμήσω», είναι για μένα ανυπέρβλητη.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο συγγραφικό της εγχείρημα.

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη!

Ζητήστε το σε όλα τα βιβλιοπωλεία!

Από το οπισθόφυλλο