Γνωρίστε τη Στυλιανή Σουραφή

Η Στυλιανή Σουραφή κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Η Σουραφή Στυλιανή κατάγεται από το Βαθύ της Σάμου. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή Αθηνών κλασικά γράμματα. Εργάζεται ως φιλόλογος και ασχολείται με την συγγραφή. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την τέχνη του λόγου και δη την Τέχνη της Ποιήσεως.

Έχει λάβει μέρος σε πανελλήνιους και παγκόσμιους ποιητικούς διαγωνισμούς, όπου ποιήματά της έχουν αποσπάσει βραβεία, επαίνους και διακρίσεις. Ποιήματά της έχουν απαγγελθεί σε διαδικτυακές εκπομπές (La Vita Radio – Καλλιτεχνοποιείο, Εντός εκτός Νυκτός, Στις ρωγμές του λόγου) καθώς και έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες (Ευρυτανικά Νέα) και ηλεκτρονικά περιοδικά (Άνεμος εκδοτική και Status Voice). Έχει γράψει κριτικές για ποιητικά και πεζά έργα, ενώ έχει ασχοληθεί και με την παρουσίαση λογοτεχνικών κειμένων.

 

Εργογραφία

(2018) «Η εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου» Άνεμος Εκδοτική

 

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2017)        Ανθολογία Στ΄ Παγκόσμιου Ποιητικού Διαγωνισμού

                   La Galla Ciencia (Ισπανικό λογοτεχνικό περιοδικό)

(2018)         Ανθολογία Ζ΄ Παγκόσμιου Ποιητικού Διαγωνισμού

                   «Συνομιλώντας με τον Κ. Π. Καβάφη» Εκδόσεις Όστρια

                   «Cratéra» (Ισπανικό περιοδικό κριτικής λογοτεχνίας)

                   «Καλλιτεχνικό ημερολόγιο», Το Βιβλίο

 

 

 Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Ανεξίτηλες παιδικές αναμνήσεις πολλές… αλλά η πιο δυνατή από αυτές είναι, όταν για πρώτη φορά - σε ηλικία έντεκα ετών -  ανακάλυψα την μαγεία του ποιητικού λόγου. Αφορμή υπήρξε ένας μαθητικός διαγωνισμός που διεξήγαγε ο δήμος της περιοχής για όλα τα σχολεία με θέμα το «Πολυτεχνείο». Ανάμεσα σε εκθέσεις, ζωγραφιές και ποιήματα ο δάσκαλός μου διέκρινε το ποίημα, το έστειλε, βραβεύτηκε και το βραβείο ήταν ένα βιβλίο, «Το ερωτευμένο σύννεφο» του Ναζίμ Χικμέτ. Ήταν για μένα η πρώτη επαφή μου με την «ερωτική» γραφή και από το πρώτο εκείνο ποίημα υπάρχει στη μνήμη μου ανεξίτηλος  ένας συγκεκριμένος στίχος ... «οι σειρήνες ούρλιαζαν πως το αίμα στάζει στους τοίχους» κι αυτό γιατί, είδα τον δάσκαλό μου να βουρκώνει τη στιγμή της ανάγνωσης.

 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Ως ενήλικη ανασύρω συχνά την περίοδο της εφηβείας - εκεί γύρω στα δεκαέξι - όταν εκμυστηρεύτηκα στον φιλόλογό μου ότι γράφω. Μού ζήτησε να δει το τετράδιο με τα ποιήματά μου. Όταν μού το επέστρεψε, συνοδευόταν από την ποιητική συλλογή του Κώστα Καρυωτάκη «Νηπενθή». Ο πεσιμισμός με άγγιξε, καθότι έφηβη. Μου έδωσε να μελετήσω και τη συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες» και στην πορεία και ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη. Έκτοτε η Ποίηση έγινε το νόημα της ζωής μου. Μελέτησα πολύ και κατά την πανεπιστημιακή μου ζωή, Έλληνες και ξένους ποιητές, όλων των εποχών, εκπροσώπους όλων των ρευμάτων από την αρχαιότητα έως και τους σύγχρονους,. Ακόμα κι η πτυχιακή μου εργασία ήταν στην Μεσαιωνική Λατινική Ποίηση. Εφαλτήριο, λοιπόν, υπήρξε - και είναι για μένα - η δύναμη του ποιητικού λόγου· λίγες λέξεις αρκούν να γίνουν η «αγκαλιά»  ενός βαθυστόχαστου μηνύματος.     

 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Οι εκλάμψεις κι οι αναλαμπές αποτελούν μια μορφή «έξαρσης» του ελλόγου μέρους της ψυχής. Εκεί το «μοίρασμα» είναι μια εσωτερική διεργασία, διανοητική και ηθική. Ας πούμε ό,τι συσκέπτεται το «εγώ» με το «έτερο εγώ». Κοινώς, δύσκολα μοιράζομαι σκέψεις μου, εκτός από δύο, τρία άτομα, στα οποία έχω εμπιστοσύνη και νιώθω ασφάλεια. Αλλά και πάλι στο τέλος ο εσωτερικός διάλογος θα αποφανθεί.    

 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Και ασπίδες έχω και φραγμούς και όρια, χωρίς να σημαίνει όμως ότι δεν υπήρξα ή δεν θα υπάρξω στη ζωή μου «ρίψασπις».

 

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Το απροσδόκητο, το αιφνίδιο και δυσάρεστο γεγονός – παρ’ ότι είμαι ρεαλίστρια – με επαναφέρει απότομα στην πραγματικότητα, ειδικά, όταν πρόκειται για το αναπόφευκτο «ταξίδι». Άλλωστε εκεί συνειδητοποιούμε ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος της ύπαρξής μας και πόσο σύντομος είναι ο χρόνος, για να αναλώνεται σε μη παραγωγικά «όνειρα». Εκεί αναμετριόμαστε με τον  πραγματικό πολέμιο του ανθρώπου και διαπιστώνουμε  πόσο πρέπει να εκτιμάμε το δώρο της ζωής.

 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το φως! Σε όλες του τις εκδοχές το φως είναι γονιμοποιός δύναμη αντοχών. Είτε πηγάζει από τον ήλιο που ανατέλλει κάθε μέρα είτε «εκβάλλει» εσώτερο στις αύλακες του νου και στα ιερά άδυτα της ψυχής, είναι αρκετό, για να αγαπήσει κανείς την μέρα, την κάθε μέρα και την κάθε στιγμή της, ευχάριστη ή δυσάρεστη.

 

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Στέλλα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Σε πολλές εποχές περιδιαβαίνει. Ξεκινά από την φωτεινή εποχή της αρχαιότητας, όπου συναντάται το Έπος και η Λυρική Ποίηση, γεννήτορες του Δράματος, προχωρά στους σκοτεινούς δρόμους του Λατινικού Μεσαίωνα, της ίντριγκας και του πάθους. Κρατώντας στο χέρι το λύχνο του Ευρωπαϊκού και Νεοελληνικού Διαφωτισμού, οδεύει σε μια «ερωτική» συνεύρεση με την εποχή του Ρομαντισμού και αφικνείται στη σύγχρονη εποχή, για να συνταιριάξει «ἐν Φαντασίᾳ καὶ Λόγῳ» όσα της έδωσε «τὸ ὡραῖον ταξίδι» στο χρόνο, με πυξίδα πάντα τα δύο πιο ισχυρά «βέλη» της ανθρώπινης ύπαρξης, τον Έρωτα και τον Θάνατο.    

 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η πιο όμορφη ανθρώπινη «συναλλαγή», η αγάπη, είναι αυτή που κρατάει όρθιο το «σώμα» της ζωής. Ακόμα κι αν δεν λαμβάνει κανείς στον ίδιο βαθμό την αγάπη, αν μπορεί ο ίδιος να την διαθέσει ανιδιοτελώς, σίγουρα «(ανα)στυλώνεται» στον πιο γερό σπόνδυλο που νοηματοδοτεί τη ζωή.

 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Οπωσδήποτε η ποίηση σε όλες της τις μορφές. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν διαβάζω και πεζογραφία.

 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι… κάθε λογοτεχνικός ήρωας είναι «ήρωας», επειδή συνηγόρησαν οι λόγοι του πεπρωμένου του. Κάθε λογοτεχνικός ήρωας είναι η αντανάκλαση καθενός από μας. Οι ήρωες είναι ιερά πρόσωπα, ακόμα και οι λογοτεχνικοί. Κάθε αλλαγή θεωρείται «ιεροσυλία».

 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Η οριοθετημένη γραφή που μπαίνει σε καλούπια, μιμείται «φόρμες» και πειθαρχεί σε κανόνες δεν έχει την δύναμη και την αίγλη της αυτόματης γραφής. Η λογοτεχνική γραφή οφείλει να είναι πηγαία, αυθόρμητη και ελεύθερη, αποδεσμευμένη, για να μπορεί να φυσήξει σαν απαλό αεράκι και να διαβεί τα πιο απροσπέλαστα μονοπάτια. Με μόνη εξαίρεση όσους ακολουθούν την παραδοσιακή ποιητική γραφή, όπου εκεί υπάρχει η πειθαρχία του μέτρου, των συλλαβών των στίχων και η αναλογία των στροφών.  Ακόμα κι εκεί όμως συμβαίνει συχνά ο «παραδοσιακός» ποιητής να μη γνωρίζει κανέναν κανόνα και το αποτέλεσμα να προκύπτει αβίαστα και να είναι εξίσου άρτιο.                 

 

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Το καλοξυσμένο μολύβι ξυπνά την όσφρηση με την έντονη μυρωδιά του ξύλου. Το χαρτί έχει ιδιαίτερη υφή / αφή. Υπάρχει πιο όμορφη ερωτική συνεύρεση μεταξύ των δύο αισθήσεων, για να γεννηθεί ο ποιητικός καρπός; Τα πολυμέσα συντελούν απλώς ως αποθηκευτικός χώρος και συλλειτουργούν στην προώθηση της  σύγχρονης ηλεκτρονικής ανάγνω- σης.   

 

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Ένας μόνο στίχος είναι πολύ περιοριστικός… αλλά αυτοί που θα π(ι)ούμε θα είναι ένα γλυκόπιοτο κράμα και εγχώριο!

 

Ἔρος δ᾽ ἐτίναξέ μοι φρένας,

ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων. (Σαπφώ)

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές. 
Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.  (Τάσος Λειβαδίτης)

 

Ὁ ἔρωτας, 
ὄνομα οὐσιαστικόν, 
πολύ οὐσιαστικόν, 
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ, 
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικός ἀριθμός 
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.   (Κική Δημουλά)

 

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

«Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις»

και να ελπίζεις πως… μπορείς στ’ όνειρο να διαβαίνεις.

Συντρόφους θα ’χεις ισχυρούς και στην καρδιά ασπίδα

άμα τη γνώση αγαπάς που τρέφει την ελπίδα.  

 

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Θα μπορούσα να προτείνω ανεπιφύλακτα την ταινία «The notebook», ως ρομαντική θηλυκή φύση. Αλλά η παρότρυνσή μου αφορά σε μία ταινία που είδα πριν λίγο καιρό, «The Words». Αν και του εμπορικού κινηματογράφου, με ουδέτερες έως αρνητικές κριτικές, ωστόσο την επέλεξα ως παρότρυνση για το ηθικό της δίδαγμα. Το σενάριο στρέφεται γύρω από τη λογοτεχνική γραφή και την ανάγκη του πρωταγωνιστή να τα «καταφέρει» στον χώρο της λογοτεχνίας, μέχρι που τα καταφέρνει, λογοκλέπτοντας.  Τι μας διδάσκει το επιμύθιο; Κανείς δεν μπορεί να γίνει τίποτα με δανεική ψυχή. Γιατί ακόμα κι αν «γίνει», η μεγαλύτερη τιμωρία του θα είναι η δική του ψυχή που θα παραμένει άδεια. Όπως έγραψε κι ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης:

«Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,

και αν οι Μποντλέρ εζήσανε νεκροί,

η Αθανασία τους είναι χαρισμένη.

Κανένας όμως δεν ανιστορεί

και το έρεβος εσκέπασε βαρύ

τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.

Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.»

 

Έκθεση εικόνων 

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Η εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου".

 

Υμνήθηκε, δοξάστηκε, λατρεύτηκε ως γιος της Αφροδίτης.

Κι αν Ίμερος, ανήμερος σκορπά τα αδηφάγα βέλη του.

Δεν ξέρει από σύνορα, από όρια, ούτε από «πρέπει» και κανόνες.

Μόνο από «θέλω». Κι οι αντιστάσεις σκήπτρα τού παραδίδονται, όπως αρμόζει σε Βασιλιά-Θεό!

Γλυκόπιοτος, μεθυστικός μα βασανιστικός συνάμα, μια ανασταίνει και μια τον θάνατο αγκαλιάζει.

Μια κίνηση αέναη της ψυχής της άλογης που υποτάσσεται αμαχητί κι αναζητά την λύτρωση μες στην ενσάρκωση του ονείρου.

Άραγε, το πολυπόθητο βρίσκει το μίτο της εκπλήρωσης;

 

Αποκτήστε το άμεσα: 

www.anemosekdotiki.gr/poihsh/ekplirosi.html