Γνωρίστε τη Στέργια Κάββαλου

Η Στέργια Κάββαλου κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Στέργια Κάββαλου γεννήθηκε τον Μάρτη του 1982 στην Αθήνα. Είναι πεζογράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφράστρια. Με τη συλλογή διηγημάτων της "Αλτσχάιμερ trance" (εκδ.Τετράγωνο) ήταν υποψήφια στην κατηγορία 'Πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα' του λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω 2011. Συμμετείχε στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών του Ε.ΚΕ.ΒΙ. μετά από πρόταση του ίδιου περιοδικού.
Το 2012 έλαβε υποτροφία ενθάρρυνσης από το CNL (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου της Γαλλίας) για το επόμενο βιβλίο της με τίτλο "Αντίστροφα-Love will tear us apart".
Με την ποιητική συλλογή της "Πλαστική άνοιξη" ήταν υποψήφια για το "Βραβείο Γιάννη Βαρβέρη 2014" Αρθογραφεί στον ηλεκτρονικό Τύπο. Είναι απόφοιτος του cultural management μεταπτυχιακού της Παντείου.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Πολύ συχνά σκέφτομαι τη μικρή Στέργια στο παιδικό της δωμάτιο, να κάθεται πάνω στο κόκκινο χαλί της ακουμπώντας την πλάτη στο ξύλο του κρεβατιού. Έξω έχει κρύο, εκείνη έχει ανάψει το αερόθερμο, έχει κλειδώσει την πόρτα να μη την ενοχλήσει κανείς και διαβάζει για ώρες βιβλία. Είναι συνήθως απόγευμα Κυριακής. Όποτε θυμάμαι αυτό το χειροποίητο σκηνικό ανάγνωσης, νιώθω μέσα μου μια ήσυχη γλύκα.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Τη γιαγιά μου τη Μαρία στο νοσοκομειακό κρεβάτι να φωνάζει «σημασία έχει η αγάπη, η αγάπη, η αγάπη!» και λίγο μετά να φεύγει.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με όποιον έχω κοντά μου εκείνη τη στιγμή. Πολλές φορές με τη Μπρουκ.                               

Υγ: η Μπρουκ είναι γάτα.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Αν δεχτούμε την ύπαρξη των «πειρασμών», θα δεχτούμε και των «ασπίδων». Ο άνθρωπος ως οντότητα ζει ανάμεσα στα δίπολα και αναζητά την ισορροπία. Χωρίς πάντα να το ξέρει.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Οι ξαφνικοί θάνατοι.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η μέρα σηματοδοτεί την αρχή. Και σε ποιον δεν αρέσει να ξεκινάει ξανά και πάλι…

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Στέργια, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Σε κάθε εποχή ανακάλυψης, νέου ξεκινήματος.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η τυχαιότητα.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Τη συγκίνηση που ένιωσα διαβάζοντας διηγήματα για πρώτη φορά, δεν νομίζω να την ξεπεράσω ποτέ.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Λογοτεχνικός όχι, ήρωας της πραγματικότητας ναι.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Η γραφή απαιτεί να λειτουργείς αυτόματα με πειθαρχία.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Αγαπώ τα μολύβια, όχι τις γραμματοσειρές. Όμως τα μολύβια μου μένουν άθικτα. Θα συνεχίσω να τα αγοράζω, να μη τα χρησιμοποιώ και να τα βάζω δίπλα στον υπολογιστή μου, έτσι για την παρέα.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Πάντοτε βασιζόμουν στην καλοσύνη των ξένων». Τένεσι Ουίλιαμς διά στόματος Μπλανς Ντυμπουά.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως…

υπάρχει κάτι που ποτέ δεν τελειώνει.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Να δείτε και να ξαναδείτε την ταινία του Ζακ Εστάς, «Η μαμά και η πουτάνα». Γαλλική nouvelle vague σε αναζήτηση ελευθερίας-ελευθεριότητας και ορίων του έρωτα στον απόηχο του Μάη του ’68.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό της εγχείρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Αντίστροφα".

Το χρονικό μιας ιστορίας με ανώνυμους ήρωες μια Ελληνίδα κι έναν Γάλλο.
Μια ιστορία δύο νέων γύρω στα είκοσι πέντε από διαφορετικές κουλτούρες που παλεύουν με τις λέξεις τους, τις οικογένειες που κουβαλάνε, το μικρό παρελθόν και αβέβαιο μέλλον τους. Φυγάδες, πρωταγωνιστές και ισορροπιστές μιας πολιτικής κατάστασης που είναι πανταχού παρούσα, μιας αγίας ελληνικής οικογένειας και ενός γενναίου πάθους που παλεύει να βρει επιτέλους τον τόπο του.

Μια κινηματογραφική ιστορία αγάπης που θέλει απεγνωσμένα να έχει happy end, γι αυτό και καταλήγει στην αρχή. Τότε που όλα ήταν αθώα και σπουδαία. Τότε που όλα ήταν δυνατά.